คือเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงครับ เป็นเรื่องของ จขกท เอง ไม่ใช่นิยายแน่นอน เรื่องมันมีอยู่ว่า
จขกท เคยเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งเข้าไปปี1ก็ถูกให้เลือกเป็นเดือนคณะ ซึ่งตอนนั้นก็ไม่ได้หวังว่าจะชนะอะไร พอประกวดเราได้ที่3เดือนมอ หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตตามปกติ พอจะขึ้นปี2จะมีการแอดใหม่ก็เลยลองแอดดูติดอีกมหาลัยหนึ่งซึ่งใกล้บ้านกว่าจึงตัดสินใจซิ่วมา พอมามหาลัยใหม่เราก็ได้รับเลือกเป็นเดือนคณะเหมือนเดิม และก็ได้รางวัลมาเรื่อยๆ และในขณะนั้นที่มอเก่าเขาก็ให้เรากลับไปมอบรางวัลที่3ให้กับน้องเดือนที่ได้ในอีกปี ซึ่งน้องน่ารักมากๆเป็นที่สนใจของเพื่อนเรา และคนทั้งมอเลย แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรก็มอบรางวัลไปและก็ได้แอดเฟสไป แต่ไม่ได้คุยกันนะครับ หลังจากนั้นก็กลับไปเที่ยวมอเก่าบ่อยก็เจอน้องเขาบ้างบางครั้งแต่ไม่ได้สนิทหรือทักทายแค่มองหน้ากันแค่นั้นเอง (เดียวมาต่อนะครับ)

ต่อครับ
หลังจากนั้นเพื่อนก็คุยเรื่องน้องให้ฟังตลอดเราก็ไม่ได้สนใจอะไร(จริงนะครับ) เพราะคิดว่าไม่ชอบคนเจ้าชู้ เกลียดเลยก็ว่าได้ เพราะโดนคนหักหลังจากความไม่พอ  หลังจากนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร
จนมาอยู่ปี3ช่วงนั้นเป็นช่วงสอบปลายภาคเราก็ไปอ่านหนังสือในหอสมุดมหาลัย (ไม่ได้เข้าหอสมุดนานมากกกกกก) พอเดินเข้าไปก็เจอเลยครับรูปน้องคนนั้น ตั้งอยู่หน้าหอสมุด เราก็แปลกใจว่าน้องคนนี้คือน้องเดือนที่เราเคยไปมอบรางวัลให้นี่หนา แต่ก็แค่สงสัยเพราะต้องอ่านหนังสือ

พอกลับมาหอเราก็เขาไปดูเฟสน้องเขา และทักน้องเขาไปว่าย้ายที่เรียนหรอ หลังจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆได้เดือนกว่า ซึ่งตอนนั้นน้องเขาก็มีแฟนอยุ่แล้ว รักกันดีด้วย

ตอนต้นปีน้องทะเลาะกับแฟนน้องก็มาปรึกษาเรา เยอะแยะมากมาย และชวนเราออกไปดูหนัง เราก็ออกไปดูตามปกติ พอดูหนังเสร็จเราก็ง่วงนอนไม่ได้ทักไป  น้องก็บ่นว่าไม่ทักมาเลย งอนเราทำนองนั้น  แต่ระหว่างนั้นน้องก็พยายามขอคืนดีกับแฟนโดยเรารับรู้และเป็นที่ปรึกษาให้น้องเขา

หลังจากไปดูหนัง 1อาทิตย์น้องก็คืนดีกับแฟน แต่ก็ยังคุยกับเราและคุยกันแบบมากกว่าพี่น้อง คือเราก็ไม่ได้มั่นหน้าอะไรแต่ก็มีคนเข้ามาคุยอยุ่ตลอด และหน้าตาก็ไม่ได้น้อยหน้ากันเลยและก็มีการศึกษา ฐานะ ตอนนั้นก็ไปอ่านหนังสือกันโทรสับแฟนน้องโทรเข้ามาน้องก็คุยต่อหน้าเรา (ตอนนั้นเรารู้สึกดีกับน้องไปละและน้องก็รู้สึกดีกับเรา)เราก็ออกไปข้างนอกก่อนให้คุยกันให้เสร็จ หลังจากน้องคุยเสร็จน้องก็เขามากอดเราแล้วก็พูดว่า งอนหรอ แล้วก็ทำหน้าหมาอ้อนๆเรา ยิ้มใจละลายสิครับชอบคนขี้อ้อนด้วย แล้วเราก็อ่านสือกันต่อ เพราะเรามีสอบ และระหว่างอ่านหนังสือนั้นแชทเฟสเราก็เด้งมาตลอด น้องมือไวมากหยิบไปดู แล้วถามคนนี้เป็นใคร คนนั้นเป็นใคร เปิดให้ดูเดียวนี้ว่าคุยอะไไรกัน ทำนองนี้เราก็อธิบายไปว่าตอบเขาเป็นมารยาทไปไม่มีอะไร กว่าจะยอมเข้าใจอีกนานเลย หลังจากนั้นก็ไปดูหนังกินข้าวกันเรื่อยๆ จนเพื่อนเรา ที่มอใหม่ มอเก่า รู้หมด เพื่อนน้องที่มอใหม่มอเก่าก็รุ้หมด ยกเว้นแฟนน้องที่เรียนอยุ่มอเก่า (หรือว่ารุ้แล้วแต่ไม่ได้ว่าอะไรไม่แน่ใจนะ)

ช่วงเดือนมกราน้องก็ไปหาแฟนที่มอเก่าแต่เราไม่รุ้  เยนนั้นเราก็ออกไปกินข้าวกับเพื่อนๆแหละ พอน้องถึงน้องก็บอกว่าพี่ผมมามอเก่านะ มาเที่ยว เราก็เลยถามไปว่าไปหาแฟนหรอ (ตอนนั้นหน้าชาไปหมดแล้ว) แล้วน้องก็แชทมาบอกก่อนเลยว่า
พี่อย่าเดินไปจากชีวิตผมนะ  ไม่ออกไปได้ไหม  อยู่แบบนี้ก่อน  เราก็บอกน้องว่าพี่ทำไม่ได้ อย่างน้อยพี่สงสารแฟนน้อง พี่ต้องออกไป และเราก็กินข้าวต่อโดยที่กินอะไรก็ไม่อร่อยเลย หลังจากเย็นนั้นน้องก็คงมีความสุขกับแฟน แล้วยังมาบอกเราว่าเดียวกลับมาจะพาเราไปเที่ยวดูหนังกินข้าว เราไม่รุ้ทำไงตอนนั้น เพราะเพื่อนรู้เรื่องหมดแล้วเราโดนด่าต่างๆนาๆว่าเป็นชู้เขาหรอ เป็นได้แค่ตัวสำรอง ไรประมาณนั้นซึ่งด่าเราหมดเลย เราร้องไห้หนักมากช่วงนั้น

หลังจากนั้นน้องก็กลับมา เราก็ยอมไปไหนมาไหนกับน้องปกติ ดูหนังกินข้าว ครั้งหนึ่งเราไปดูหนังกันน้องก็ขอจับมือเรา และพูดขึ้นมาว่า  พี่ไม่ปล่อยมือนี้ได้ไหม เราก็ตอบไปว่า ถ้าจะไม่ปล่อยก็อยุ่ที่น้องแล้วละ  ซึ่งที่ผ่านๆมาเราบอกน้องเสมอว่าอย่าทิ้งแฟนแล้วมาหาพี่  แต่ตอนนี้เราคิดต่างกันละ คิดในใจนะ55555555 แต่เราก็ไม่มีอะไรนะแค่หอมแก้ม กอด จับมือ

และพอมาอีกอาทิตเพื่อนเราจากมอเก่ามาเที่ยว จะพูดว่าเพื่อนก็ไม่เชิงเพราะคนนั้นก็จีบเราอยุ่ มาเที่ยวแล้วไม่มีเพื่อนพาเที่ยวก็ขอให้เราพาเที่ยว  ซึ่งเพื่อนคนี้ก็เป็นที่รู้จักของคนมอเก่าด้วยรูปร่างและหน้าตา ซึ่งน้องเขาก็รุ้จักและเคยถามด้วยว่าเพื่อนคนนี้จีบหรอเราก็ตอบว่าป่าววววววววววววว 555555555 น้องก็รู้ว่าเพื่อนนคนนี้จะมาและเราจะพาเที่ยวเพราะเราบอกเอง พอเราพาเที่ยวจริงๆโอ้โห้น้องโทรตามเราทุกชั่วโมงเลย อยุ่ไหน ทำอะไร พอตอนเยนเรากินข้าวกันอยุ๋เราไม่ได้รับโทรสับ พอโทรกลับน้องโวยวายใหญ่ว่าทำไมไม่รับโทรสับ บลาๆๆ และพูดขึ้นว่าพอสักทีเราสองคนควรทำอะไรให้มันถูก น้องขอถอย หน้าชาสิครับ  ครั้งนี้เราไม่ยอมครับ และหลังจากนั้นก็ไปคุยกัน โคตรสงสารเพื่อนคนั้นทำหน้าเศร้ามากที่เราขอตัวกลับก่อน  
หลังจากวันนั้นอีกอาทิตน้องบอกว่าแฟนน้องจะมาหา เราหน้าชา เงียบ น้องก็เข้ามาถามว่าเป็นอะไร  ยิ้มยยยยยังจะถามอีกหรอ และสักพักเราก้ร้องไห้ น้องตกใจถามใหญ่ว่าร้องทำไม  เราก็ร้องใหญ่และก็ถามไปว่า จะให้เราอยุ่ตรงไหนหรอถ้าแฟนมา ถ้าลงรูปคุ่จะให้เรายิ้มอยุ่หรอ ยินดีหรอ น้องไม่ตอบอะไรบอกแค่อยุ่แบบนี้ เราไม่ไหวเราวิ่งออกมาบอกว่าจะพยายามตัดใจ น้องก็ไม่ได้ห้าม และบอกให้เรากลับไปก่อนแล้วค่อยคุยกัน เราร้องไห้หนักมากต่อหน้าเพื่อนเลย

หลังจากนั้นเราก็ลบทุกอย่างเบอร์โทรไลน์ เหลือไอจีกะเฟส เราก็เหนเขาอัฟรูปคู่กันเราก็ไปไลค์ ตอนนั้นเราก็เพ้อเต็มหน้าเพส และไอจี จนเพื่อนรู้ทั้งบ้านทั้งเมือง และหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกับน้องคือเราหักดิบเลยและเรามีสอบทุกอาทิตย์ มีเรียนเยอะมากๆ แต่ก็ยังคิดถึง เพ้อในเฟสในไอจีตลอดเวลา ไม่รุ้ว่ามันคืออะไร คิดถึง อยากเจอ อยากคุย เราคิดแค่ขอให้ได้แค่คุยก็พอในตอนนั้น และเวลาก็ผ่านไป สองเดือน
เราก็ไปเที่ยวงานงานหนึ่งกับเพื่อนซึ่งก็เดินสวนกับน้องเพื่อนตกใจมากแต่เรายังไม่เหน พอเดินมาใกล้ๆกันน้องพยายามจะหลบเราแต่เราเป็นคนที่คุยได้กับทุกคนไม่ได้ถืออะไรมากกมาย ก็เลยทักน้องไปว่าสบายดีไหม เป็นไงบ้าง น้องก็ตอบ และทิ้งท้ายว่า เลิกละนะ  เราก็งง แต่ก็ต่างคนต่างเดินไปหาเพื่อน ดึกๆเราจึงทักไปคุยไปคุยมาจึงรุ้ว่าน้องเลิกกับแฟนได้1วัน
ช่วงนี้ก็ไปร้านเหล้าทุกวันหลังวันนั้นเราเป็นคนทักกไปตลอด คุยโน้นนี่นั้น ถามคำตอบคำ ไม่เหมือนเดิม น้องก็ออกไปกินเหล้าทุกคืน

เราก็พยายามแสดงความห่วงใยซึ่งเราห่วงใยจริงๆ  และเมื่อสามวันที่แล้วเราเป็นคนชวนน้องไปดูหนังน้องก็ออกมาไปดูหนังกะเรา เล่าเรื่องนู้นคุยเรื่องนี้กันไป เรียกเราอ้วนเหมือนเดิมกอดดเราเหมือนเดิม ถามว่าที่หายไปรุ้สึกยังไงเจ็บมากไหม บลาๆๆๆๆ  เราก็ไม่รุ้ว่ามันคืออะไร สำหรับการกระทำแบบนี้ ตอนนี้ก็คุยกันไปวันนี้ก็ยังบอกคิดถึงเรา แค่ก็ขึ้นไอจีเพ้อถึงอีกคน เรางงมาก เราแชทไป นานๆกว่าจะตอบ เราโคตรอึดอัดเลย ช่วยบอกหน่อยเราควรทำยังไง จะออกมาก็ออกไม่ได้จะก้าวต่อก็ไม่แน่ใจเพราะน้องก็มีคนคุยเยอะ ระเดือนคณะทั้งนั้นเลย เราอึดอัดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกตอนนี้