เมื่อเย็นวันนี้ ดิฉันไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ตอนจ่ายตังค์จ่ายแบงค์พันไป พนักงานบอกว่าจ่ายแบงค์ห้าร้อย ยืนรอพนักงานนานมากโดยไม่ได้รับคำอธิบายใดๆ จนต้องเป็นฝ่ายถามเองถึงรู้ว่าเค้าเช็คเงินกันอยู่ สายตาที่พนักงานมองมาเหยียดดิฉันมากๆ เสียความรู้สึกมาก รู้สึกเหมือนเป็นฝ่ายผิด พนักงานเช็คนานมาก จนต้องเป็นฝ่ายถามกลับไปว่า ได้ถ่ายกล้องวงจรปิดไว้มั๊ย พนักงานจึงได้เดินไปติดต่อพนักงานคนที่สามารถดูกล้องได้ ระหว่างที่รอดูภาพจากกล้อง พนักงานคนที่บอกว่าเป็นแบงค์ห้าร้อยเดินมาบอกว่า "เจอแล้วๆ น้องคนที่นับเงินนับผิด" แต่คนที่รับผิดชอบกล้องวงจรปิดบอกว่า"ขอดูต่อให้จบ" พอดูเสร็จ ดิฉันจึงกลับไปเอาของและเงินที่จุดคิดเงินที่เดิม ซึ่งพนักงานท่านเดิมยื่นเงินมาให้ โดยไม่ได้กล่าวคำขอโทษแต่อย่างไร ณ เวลานั้น ดิฉันไม่ได้ตอบโต้รึพูดอะไรออกไป ทำได้เพียงแสดงสีหน้าไม่พอใจ เหตุผลที่ดิฉันมาแบ่งปันเรื่องราวในครั้งนี้ เนื่องจากรู้สึกเสียความรู้สึกอย่างที่สุด

         อาจเป็นเพราะดิฉันแต่งกายชุดลำลองสบายๆ กางเกงยีนส์ขาดๆ เสื้อยืดเก่าๆ ไม่ได้จัดแต่งทรงผมให้ดูดี เนื่องจากวันนี้เป็นวันพักผ่อน จึงอาจจะทำให้พนักงานของท่านคิดว่า ดิฉันไม่น่าจะมีปัญญาพกเงินแบงค์พันได้ ก็อาจเป็นได้

        เสียความรู้สึกมากจริงๆ ตอนที่พนักงานเช็คเงิน ดิฉันรู้สึกเป็นเหมือนจำเลย รอคำพิพากษา มันรู้สึกแย่จริงๆ ในสมองตอนนั้น พยายามคิดซ้ำไปซ้ำมาว่า เราจ่ายแบงค์อะไรไปน๊า แต่ก็ได้คำตอบเหมือนเดิม เพราะ กำแบงค์พันเพียงใบเดียวลงมาจากรภ โดยไม่ได้เอากระเป๋าสตางค์มา

        รู้สึกแย่ เพราะพนักงานไม่อธิบายอะไร ให้ยืนรออยู่อย่างนั้น อีกทั้ง ยังไม่ได้ยินคำว่า ขอโทษ ใดๆเลย

        ไม่ทราบว่าพนักงานของท่านจะรู้หรือไม่ว่า ดิฉันเสียเวลามากแค่ไหน สภาพอากาศภายนอกตอนนั้นคือ ฝนกำลังจะตกหนัก มีแม่กับสุนัขอยู่ในรถ ซึ่งดิฉันสตาร์ทเครื่องยนต์เอาไว้ เปลืองน้ำมันโดยใช่เหตุ

        พอย้อนกลับมาคิดก็นึกกลัว ว่าถ้าหากพนักงานบอกว่าเงินในเครื่องถูกต้อง นั้นก็จะหมายความว่า ดิฉันโกหก เกิดความอับอาย เสียชื่อเสียง อีกทั้งยังเสียทรัพย์สิน

        สิ่งที่อยากบอกคือ เสียความรู้สึกจริงๆ ดิฉันอาจดูไม่มีเงินจริงๆก็ได้เพราะซื้อแต่ของลดราคา

        แค่อยากจะเล่าให้ฟัง เพราะเราก็คนเหมือนกัน จำไว้นะคะ