****ขอเกริ่นก่อนเลยนะ***
ผู้หญิงคนหนึ่งมีฐานะยากจนเป็นลูกชาวนาและก็ได้สามีเป็นคนกรุงเทพฐานะปานกลางแล้วก็มีลูกสาวที่น่ารักคนหนึ่ง เด็กคนนี้เกิดในครอบครัวที่ดี ฝั่งพ่อจะค่อนข้างเลี้ยงแบบตามใจเสียมากกว่าเพราะเป็นลูกคนเดียว หลานเดียว เหลนคนเดียว+ไม่อยากให้ลำบาก(มั้ง) แต่พ่อแม่กับมักชอบทะเลาะกันเพราะพ่อเจ้าชู้ บวกกับด้วยแม่ทำงานเลิกดึก จึงทำให้เด็กคนนี้ได้อยู่กับย่า ปู๋ และอามากกว่า จึงทำให้เด็กคนนี้มีความคิดไปทางฝั่งพ่อเยอะมาก
และพอพ่อกับแม่เลิกกัน แม่จึงต้องเลี้ยงลูกของเธอแบบที่เธอเคยถูกนั่นคือหอบไปให้ยายของเด็กคนนี้เลี้ยง แล้วแม่เธอก็หายไป จากชีวิตที่แสนสบายกลับต้องมาลำบาก ให้เด็ก6ขวบ ล้างจาน หุงข้าว กวาดบ้าน ซักผ้า คุณว่าเด็กมันจะทำเป็นไหมล่ะ ทำไม่ดีก็โดนตี ตบ กระทืบ สารพัดอย่าง และยายไม่ตามใจและฐานะจน จึงทำให้ไม่ได้ในสิ่งที่อยากได้ ไม่ได้ไปในที่ที่อยากไป ไม่ได้กินในสิ่งที่กิน จึงทำให้เธอกลายเป็นขโมยขนมใน7-11 และโดนจับได้ เธอก็ได้มันเป็นบทเรียน แต่มีสิ่งที่ดีสำหรับเธอในตอนนั้นคือ รอย่ามารับไปอยู่ด้วยในทุกเสาร์-อาทิตย์ และการเรียนของเธอก็ดี
หลังจากนั้นแม่เธอแต่งงานใหม่กับฝรั่ง ชีวิตเธอเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ เพราะพ่อเลี้ยงใจดีมากๆ และเธอก็เป็นเด็กเรียนเก่งมาก สอบได้ที่ดีๆหรือที่1ก็แล้วแต่ เขาให้เงินเธอตลอด อยากได้อะไรก็ได้ แต่ทุกอย่างต้องพังลงเพราะแม่ของเธอซึ่งเป็นขี้บ่นมากเกินไป ปากปีจอสุดๆ และแม่ก็อยากให้เธอลำบากเหมือนที่แม่เธอเคยเป็น จึงทำให้สามีใหม่แม่เธอไล่เธอออกจากบ้าน แม่จึงเอาเธอไปให้พี่สาวเลี้ยง แต่แม่ยังคงอยู่สุขสบายกับสามีต่อไป
แต่ว่าชีวิตเธอแย่ลงมาก เธอต้องเข้าโรงพักบ่อยเพราะสามีป้าที่กำลังหย่าร้างกัน บุกเข้ามาทำร้ายป้าบ่อยครั้ง ส่วนลูกสาวป้าเธอก็กลั่นแกล้งและใส่ร้ายเธอต่างๆนาๆว่าเธอแอบเอาเงินไปให้ ผช บ้างล่ะ ว่าโดดเรียนไปหา ผช บ้างล่ะ ว่าทำนั้นพังบ้างล่ะ ว่าเธอขโมยเงินบ้างล่ะ แต่จริงๆแล้วลูกสาวป้าต่างหากที่ทำไม่มีใครเชื่อเธอเลยแม้กระทั่งแม่ของเธอ ป้าก็มีสามีใหม่ แต่สามีใหม่ไม่ชอบเธอเพราะทัศนคติไม่ตรงกัน เธอมักโดนไล่ออกจากบ้านเป็นประจำทั้งที่บ้านนั้นเป็นของแม่เธอ สามีใหม่ป้าก็ไม่ให้เธอกินข้าว เธอจึงกินข้าววันละมื้อกับไข่เจียวเค็มๆๆ1ฟอง เพียงเพระกลัวเงินไม่พอ แต่เธอยังเชื่อมั่นว่าการเรียนนั่นจะทำให้ชีวิตของเธอดีขึ้น ตั้งใจเรียนเสมอมา สอบได้ที่ดีๆ พอเข้าเรียน ม.1 ก็สอบได้เป็นอันดับ 1 ของเด็กทั้งหมด เธอก็ได้ทุนเรียนดี แต่วันมอบตัวป้าของเธอไม่มาเพราะวันที่ 1 เป็นที่ป้าต้องขายหวย(ผิดกฎหมาย)และนับตังค์ เกือบไม่ได้เรียนแต่ครูเห็นใจจึงให้มาวันอื่นได้ ชีวิตก็ยังเหมือนเดิมต่อไป แต่เธอก็ยังเรียนดีสอบได้ที่ 1 ลำบากแต่ต้องทน มีสิ่งเดียวที่ทำได้คือ การโทรไประบายกับอาของเธอ แต่แล้ววันหนึ่งเธอป่วยหนักมากเพราะแม่ของเธอไม่เชื่อว่าเธอไม่ได้เอาเงินไปให้ ผช ที่ไหนทั้งนั้น ลูกสาวป้าแกล้ง จึงทำให้เธอเคลียดหนักมากจนไม่สบาย ครูที่ รร ก็ไม่ให้ยาแก่เธอเพราะเธอไม่ได้กินข้าวมา ยาจะกัดกระเพาะ ป่วยนานมากจนเป็นลมที่ รร ครูบอกให้โทรบอกผู้ปกครองมารับแต่เธอรู้ดีว่าหวยของป้าเธอคงจะสำคัญกว่าแน่นอน ส่วนแม่ไม่ต้องพูดถึง เธอจึงโทรบอกอาดีกว่า แต่หลังจากนนั้น 5 ชั่วโมงต่อมา ย่ามาจากกรุงเทพเพื่อมารับเธออยู่ด้วย เพราะย่ารับไม่ได้ที่เลี้ยงหลานเขาเป็นแบบนี้ ย่ากับแม่ทะเลาะกัน แต่แม่ก็ทำไรไม่ได้เพราะเธอเลือกที่จะไปกับย่า ออกตอน ม.1 กลางเทอม
พอมาอยู่กับย่า ถึงแม้ชีวิตจะไม่ได้สบายเหมือนตอนเด็กๆสักเท่าไหร่เพราะอาแต่งงานไปแล้ว แต่ก็มีความสุขดี ย่าก็เลี้ยงเธอตามใจเหมือนเคย โดยเฉพาะการเรียนย่าสนับสนุนเธอเต็มที่เพราะย่าบอกว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่คนไม่มีอะไรจะให้ลูกนอกจากความรู้ เธอก็ไม่แปลกใจเลยทำไมพ่อของเธอถึงเรียน รร ดัง เธอมีหน้าที่แค่เรียน กลับบ้านมาก็ช่วยย่าขายของ แล้วทำการบ้านมาด้วย และก็ทำงานบ้านไม่กี่อย่าง พักหลังๆตอนเย็นทำงานพิเศษบ้างแต่ก็ไม่บอกคนที่บ้าน การเรียนดีเสมอมา สอบได้ที่ 1 บ่อยมาก ไม่ต้องแปลกใจทำไมถึงได้ทุนเรียนทุกเทอมจนจบมอต้น พอมอปลายเธอก็ไปสอบเข้า รร ชื่อดังแห่งหนึ่งใน กทม เธอสอบได้ที่ 2 ของสายที่เธอเลือก แต่มอปลายเกรดไม่ค่อยดีเท่าไหร่เพราะมันเรียนยากขึ้น จึงจัดอยู่ในเด็กปานกลางแต่ก็ยังได้ทุนเรียนทุกเทอมอยู่เหมือนเดิม แล้วสุดท้ายเธอก็ต้องย้ายบ้านไปอยู่กับแม่ที่ ตจว เพราะย่าขายบ้านไปอยู่กับอา และบ้านอาก็อยู่ห่างไกลความเจริญมาก ย่าเลยให้ไปอยู่กับแม่ เสาร์-อาทิตย์ก็กลับมาย่ากับอา
เธอก็อยู่กับแม่ แต่เธอไม่ค่อยคุยกัน บางวันก็ไม่คุยกัน เพราะเธอหลบแม่ตลอด ทัศนคติเราไม่ตรงกัน จะป่วย ตายหรือหิว บอกพ่อเลี้ยงเถอะเขายังใจกว่าแม่เธอเยอะ แม่เธอไล่ให้เธอไปทำงานตั้งอยู่มอต้น จะป่วยให้หายากินเอง แม่บอกเธอว่าตอนแม่เธอเป็นเด็กไม่เห็นมีใครมาเอายาให้กินเลย ทำงานตั้ง6ขวบ 12ขวบก็ไปทำนากับยายแล้ว ทำทุกอย่างที่ได้เงิน นี่อะไรจะ18อยู่แล้วยังไม่หางานทำ เรียนไม่ได้ดีอย่างเดิมก็ออกมาทำงานมา แล้วตอนนั้นเธอก็ทะเลาะกับแม่เธอเรื่องไปเข้าค่ายของมหาลัยเพราะแม่ไม่ค่อยสนับสนุนการเรียนเหมือนย่า ส่วนเธอได้แต่เงียบและร้องไห้ แต่แม่เธอยังด่าและบ่นต่อไป อะไรที่ทำให้แม่เธอเสียตังค์ แม่เธอไม่ชอบทังนั้น แต่เงินเดือนแม่เยอะกว่าย่า2-3เท่า ของอะไรแพงๆไม่มีได้จากแม่สักชิ้นเดียว ทั้งคอม ไอแพด โทรศัพท์มือถือ มีแต่ย่าให้ทั้งนั้น แต่ถ้าเงียบแล้วเอาแต่ร้องไห้ตอนแม่บ่น แม่เธอก็จะใช้เท้านี่แหละ...เธอ จนสุดท้ายพ่อเลี้ยงรำคาญเพราะแม่เธอบ่นมากเกินไปและเห็นเธอร้องไห้ พ่อเลี้ยงก็บอกไม่เห็นเป็นไร เดี๋ยวแม่ พ่อเลี้ยงและอาแชร์กันก็ได้(เพราะค่าเดินทางแพง) งานไม่ต้องทำก็ได้ มีหน้าที่เรียนก็เรียนไป ทำไมพ่อจะเลี้ยงไม่ได้ แม่ก็โทษว่าพ่อเลี้ยงตามใจเธอมากเกินไปจนทะเลาะกัน แล้ววววววว......(แปลเป็นไทยให้เลยล่ะกัน)
พ่อเลี้ยง-ไปดูซอย....สินั่น มีแต่ ผญ นั่งขายตัวอยู่หน้าบาร์เต็มไปหมด เธออยากให้ลูกเป็นแบบนั้นหรอ?
แม่- ฉันไม่แคร์ ทำอะไรได้เงินก็ทำไปสิ ไม่เห็นต้องแคร์เลย
เธอ- (ตกใจมิใช่น้อยที่ได้ยินแบบนั้น)
ทุกคนคงสงสัยว่าคนตั้งกระทู้คือใคร ฉันก็คือเธอเนี่ยแหละ
วันนี้ฉันเข้าใจแล้วแหละแม่ที่ฉันรักมาตลอด พอยิ่งโตเขาก็เหมือนยิ่งห่างไกลออกไป จนฉันถามต้วเองว่า...
1.เราใช่แม่ลูกกันจริงหรือป่าว
2.จะผิดไหมถ้าฉันจะไม่กตัญญูเขา
และนี่ทำให้ฉันบ้าเรียนหนักกว่าเดิมอีก เรียนที่ต่างประเทศแล้วไม่กลับมาอีกเลย
คงไม่มีใครที่สติดีที่ไหนรักแม่ ที่อยากให้ให้เราเป็น...อีตัวหรอก จริงไหม???
ใครจะด่าฉันก็ไม่สนอีกต่อไปแล้วจริงๆค่ะ ขอโทษที่ไม่มีค่านิยมไทยครบ 12 ประการ
ฉันมีนิทานเรื่องหนึ่งจะเล่าให้คุณฟัง....ในโลกนี้มีแม่แบบนี้ด้วยหรอ???
ผู้หญิงคนหนึ่งมีฐานะยากจนเป็นลูกชาวนาและก็ได้สามีเป็นคนกรุงเทพฐานะปานกลางแล้วก็มีลูกสาวที่น่ารักคนหนึ่ง เด็กคนนี้เกิดในครอบครัวที่ดี ฝั่งพ่อจะค่อนข้างเลี้ยงแบบตามใจเสียมากกว่าเพราะเป็นลูกคนเดียว หลานเดียว เหลนคนเดียว+ไม่อยากให้ลำบาก(มั้ง) แต่พ่อแม่กับมักชอบทะเลาะกันเพราะพ่อเจ้าชู้ บวกกับด้วยแม่ทำงานเลิกดึก จึงทำให้เด็กคนนี้ได้อยู่กับย่า ปู๋ และอามากกว่า จึงทำให้เด็กคนนี้มีความคิดไปทางฝั่งพ่อเยอะมาก
และพอพ่อกับแม่เลิกกัน แม่จึงต้องเลี้ยงลูกของเธอแบบที่เธอเคยถูกนั่นคือหอบไปให้ยายของเด็กคนนี้เลี้ยง แล้วแม่เธอก็หายไป จากชีวิตที่แสนสบายกลับต้องมาลำบาก ให้เด็ก6ขวบ ล้างจาน หุงข้าว กวาดบ้าน ซักผ้า คุณว่าเด็กมันจะทำเป็นไหมล่ะ ทำไม่ดีก็โดนตี ตบ กระทืบ สารพัดอย่าง และยายไม่ตามใจและฐานะจน จึงทำให้ไม่ได้ในสิ่งที่อยากได้ ไม่ได้ไปในที่ที่อยากไป ไม่ได้กินในสิ่งที่กิน จึงทำให้เธอกลายเป็นขโมยขนมใน7-11 และโดนจับได้ เธอก็ได้มันเป็นบทเรียน แต่มีสิ่งที่ดีสำหรับเธอในตอนนั้นคือ รอย่ามารับไปอยู่ด้วยในทุกเสาร์-อาทิตย์ และการเรียนของเธอก็ดี
หลังจากนั้นแม่เธอแต่งงานใหม่กับฝรั่ง ชีวิตเธอเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ เพราะพ่อเลี้ยงใจดีมากๆ และเธอก็เป็นเด็กเรียนเก่งมาก สอบได้ที่ดีๆหรือที่1ก็แล้วแต่ เขาให้เงินเธอตลอด อยากได้อะไรก็ได้ แต่ทุกอย่างต้องพังลงเพราะแม่ของเธอซึ่งเป็นขี้บ่นมากเกินไป ปากปีจอสุดๆ และแม่ก็อยากให้เธอลำบากเหมือนที่แม่เธอเคยเป็น จึงทำให้สามีใหม่แม่เธอไล่เธอออกจากบ้าน แม่จึงเอาเธอไปให้พี่สาวเลี้ยง แต่แม่ยังคงอยู่สุขสบายกับสามีต่อไป
แต่ว่าชีวิตเธอแย่ลงมาก เธอต้องเข้าโรงพักบ่อยเพราะสามีป้าที่กำลังหย่าร้างกัน บุกเข้ามาทำร้ายป้าบ่อยครั้ง ส่วนลูกสาวป้าเธอก็กลั่นแกล้งและใส่ร้ายเธอต่างๆนาๆว่าเธอแอบเอาเงินไปให้ ผช บ้างล่ะ ว่าโดดเรียนไปหา ผช บ้างล่ะ ว่าทำนั้นพังบ้างล่ะ ว่าเธอขโมยเงินบ้างล่ะ แต่จริงๆแล้วลูกสาวป้าต่างหากที่ทำไม่มีใครเชื่อเธอเลยแม้กระทั่งแม่ของเธอ ป้าก็มีสามีใหม่ แต่สามีใหม่ไม่ชอบเธอเพราะทัศนคติไม่ตรงกัน เธอมักโดนไล่ออกจากบ้านเป็นประจำทั้งที่บ้านนั้นเป็นของแม่เธอ สามีใหม่ป้าก็ไม่ให้เธอกินข้าว เธอจึงกินข้าววันละมื้อกับไข่เจียวเค็มๆๆ1ฟอง เพียงเพระกลัวเงินไม่พอ แต่เธอยังเชื่อมั่นว่าการเรียนนั่นจะทำให้ชีวิตของเธอดีขึ้น ตั้งใจเรียนเสมอมา สอบได้ที่ดีๆ พอเข้าเรียน ม.1 ก็สอบได้เป็นอันดับ 1 ของเด็กทั้งหมด เธอก็ได้ทุนเรียนดี แต่วันมอบตัวป้าของเธอไม่มาเพราะวันที่ 1 เป็นที่ป้าต้องขายหวย(ผิดกฎหมาย)และนับตังค์ เกือบไม่ได้เรียนแต่ครูเห็นใจจึงให้มาวันอื่นได้ ชีวิตก็ยังเหมือนเดิมต่อไป แต่เธอก็ยังเรียนดีสอบได้ที่ 1 ลำบากแต่ต้องทน มีสิ่งเดียวที่ทำได้คือ การโทรไประบายกับอาของเธอ แต่แล้ววันหนึ่งเธอป่วยหนักมากเพราะแม่ของเธอไม่เชื่อว่าเธอไม่ได้เอาเงินไปให้ ผช ที่ไหนทั้งนั้น ลูกสาวป้าแกล้ง จึงทำให้เธอเคลียดหนักมากจนไม่สบาย ครูที่ รร ก็ไม่ให้ยาแก่เธอเพราะเธอไม่ได้กินข้าวมา ยาจะกัดกระเพาะ ป่วยนานมากจนเป็นลมที่ รร ครูบอกให้โทรบอกผู้ปกครองมารับแต่เธอรู้ดีว่าหวยของป้าเธอคงจะสำคัญกว่าแน่นอน ส่วนแม่ไม่ต้องพูดถึง เธอจึงโทรบอกอาดีกว่า แต่หลังจากนนั้น 5 ชั่วโมงต่อมา ย่ามาจากกรุงเทพเพื่อมารับเธออยู่ด้วย เพราะย่ารับไม่ได้ที่เลี้ยงหลานเขาเป็นแบบนี้ ย่ากับแม่ทะเลาะกัน แต่แม่ก็ทำไรไม่ได้เพราะเธอเลือกที่จะไปกับย่า ออกตอน ม.1 กลางเทอม
พอมาอยู่กับย่า ถึงแม้ชีวิตจะไม่ได้สบายเหมือนตอนเด็กๆสักเท่าไหร่เพราะอาแต่งงานไปแล้ว แต่ก็มีความสุขดี ย่าก็เลี้ยงเธอตามใจเหมือนเคย โดยเฉพาะการเรียนย่าสนับสนุนเธอเต็มที่เพราะย่าบอกว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่คนไม่มีอะไรจะให้ลูกนอกจากความรู้ เธอก็ไม่แปลกใจเลยทำไมพ่อของเธอถึงเรียน รร ดัง เธอมีหน้าที่แค่เรียน กลับบ้านมาก็ช่วยย่าขายของ แล้วทำการบ้านมาด้วย และก็ทำงานบ้านไม่กี่อย่าง พักหลังๆตอนเย็นทำงานพิเศษบ้างแต่ก็ไม่บอกคนที่บ้าน การเรียนดีเสมอมา สอบได้ที่ 1 บ่อยมาก ไม่ต้องแปลกใจทำไมถึงได้ทุนเรียนทุกเทอมจนจบมอต้น พอมอปลายเธอก็ไปสอบเข้า รร ชื่อดังแห่งหนึ่งใน กทม เธอสอบได้ที่ 2 ของสายที่เธอเลือก แต่มอปลายเกรดไม่ค่อยดีเท่าไหร่เพราะมันเรียนยากขึ้น จึงจัดอยู่ในเด็กปานกลางแต่ก็ยังได้ทุนเรียนทุกเทอมอยู่เหมือนเดิม แล้วสุดท้ายเธอก็ต้องย้ายบ้านไปอยู่กับแม่ที่ ตจว เพราะย่าขายบ้านไปอยู่กับอา และบ้านอาก็อยู่ห่างไกลความเจริญมาก ย่าเลยให้ไปอยู่กับแม่ เสาร์-อาทิตย์ก็กลับมาย่ากับอา
เธอก็อยู่กับแม่ แต่เธอไม่ค่อยคุยกัน บางวันก็ไม่คุยกัน เพราะเธอหลบแม่ตลอด ทัศนคติเราไม่ตรงกัน จะป่วย ตายหรือหิว บอกพ่อเลี้ยงเถอะเขายังใจกว่าแม่เธอเยอะ แม่เธอไล่ให้เธอไปทำงานตั้งอยู่มอต้น จะป่วยให้หายากินเอง แม่บอกเธอว่าตอนแม่เธอเป็นเด็กไม่เห็นมีใครมาเอายาให้กินเลย ทำงานตั้ง6ขวบ 12ขวบก็ไปทำนากับยายแล้ว ทำทุกอย่างที่ได้เงิน นี่อะไรจะ18อยู่แล้วยังไม่หางานทำ เรียนไม่ได้ดีอย่างเดิมก็ออกมาทำงานมา แล้วตอนนั้นเธอก็ทะเลาะกับแม่เธอเรื่องไปเข้าค่ายของมหาลัยเพราะแม่ไม่ค่อยสนับสนุนการเรียนเหมือนย่า ส่วนเธอได้แต่เงียบและร้องไห้ แต่แม่เธอยังด่าและบ่นต่อไป อะไรที่ทำให้แม่เธอเสียตังค์ แม่เธอไม่ชอบทังนั้น แต่เงินเดือนแม่เยอะกว่าย่า2-3เท่า ของอะไรแพงๆไม่มีได้จากแม่สักชิ้นเดียว ทั้งคอม ไอแพด โทรศัพท์มือถือ มีแต่ย่าให้ทั้งนั้น แต่ถ้าเงียบแล้วเอาแต่ร้องไห้ตอนแม่บ่น แม่เธอก็จะใช้เท้านี่แหละ...เธอ จนสุดท้ายพ่อเลี้ยงรำคาญเพราะแม่เธอบ่นมากเกินไปและเห็นเธอร้องไห้ พ่อเลี้ยงก็บอกไม่เห็นเป็นไร เดี๋ยวแม่ พ่อเลี้ยงและอาแชร์กันก็ได้(เพราะค่าเดินทางแพง) งานไม่ต้องทำก็ได้ มีหน้าที่เรียนก็เรียนไป ทำไมพ่อจะเลี้ยงไม่ได้ แม่ก็โทษว่าพ่อเลี้ยงตามใจเธอมากเกินไปจนทะเลาะกัน แล้ววววววว......(แปลเป็นไทยให้เลยล่ะกัน)
พ่อเลี้ยง-ไปดูซอย....สินั่น มีแต่ ผญ นั่งขายตัวอยู่หน้าบาร์เต็มไปหมด เธออยากให้ลูกเป็นแบบนั้นหรอ?
แม่- ฉันไม่แคร์ ทำอะไรได้เงินก็ทำไปสิ ไม่เห็นต้องแคร์เลย
เธอ- (ตกใจมิใช่น้อยที่ได้ยินแบบนั้น)
ทุกคนคงสงสัยว่าคนตั้งกระทู้คือใคร ฉันก็คือเธอเนี่ยแหละ
วันนี้ฉันเข้าใจแล้วแหละแม่ที่ฉันรักมาตลอด พอยิ่งโตเขาก็เหมือนยิ่งห่างไกลออกไป จนฉันถามต้วเองว่า...
1.เราใช่แม่ลูกกันจริงหรือป่าว
2.จะผิดไหมถ้าฉันจะไม่กตัญญูเขา
และนี่ทำให้ฉันบ้าเรียนหนักกว่าเดิมอีก เรียนที่ต่างประเทศแล้วไม่กลับมาอีกเลย
คงไม่มีใครที่สติดีที่ไหนรักแม่ ที่อยากให้ให้เราเป็น...อีตัวหรอก จริงไหม???
ใครจะด่าฉันก็ไม่สนอีกต่อไปแล้วจริงๆค่ะ ขอโทษที่ไม่มีค่านิยมไทยครบ 12 ประการ