อยากจะร้อยสำเนียงเป็นเสียงถาม
เธอต้องการนิยามความแบบไหน
ความรู้สึกงุนงงตรงที่ใจ
เธอมุ่งหวังสิ่งใดในความจริง
..
บอกกับฉันว่าเขาไม่เห็นค่า
ทุกท่วงท่าของเขานั้นแนบนิ่ง
เขาไม่เคยร้อยรักให้พักพิง
เขาเห็นเธอแท้จริงเป็นสิ่งใด
..
บ่นอะไรให้ฟังกันนักหนา
เธอเห็นฉันมีค่าประมาณไหน
เวลาสุขยินดี หนีหายไป
เวลาเศร้าเสียใจคิดถึงกัน

อยากทานนู่นนี่นั่นให้ฉันเลี้ยง
อ้อนสำเนียงเสียงหวานประสานลั่น
ฉันหัวเราะยิ้มให้-อะไรกัน?
คิดว่าเธอสำคัญมากหรือไง

ฉันเคยชอบไม่ได้แปลว่ายังชอบ
ฉันยิ้มตอบอย่างมึนงงและสงสัย
หิวก็ซื้อทานเองบ้างปะไร
ฉันไม่ได้บ้านรวยพร้อมช่วยทุกคน

ทีท่าฉันรวบรัดปฏิเสธ
ก็ด้วยเหตุถึงนิยามความสับสน
คราหนึ่งนั้นฉันไร้ค่ายิ่งกว่าคน
แต่อดทนแนบนิ่งด้วยจริงใจ

...

...

บ๊าย บาย