บางคู่ชีวิต
ความรักนับวันจะน้อยลงๆ
พร้อมกับการมากขึ้นของริ้วรอย
ความห่วงหาอาวรณ์ก็ถดถอย
เมื่อคนรักไม่คอยเอาใจ
คำพูดหวานละมุนละไมก็หายห่างร้างรา
เพราะรักของเขาหรือเธอนั้นจืดจางลงเสียแล้ว
เมื่ออกหักรักคุด
ถึงขนาดจะเป็นจะตาย กินไม่ได้นอนไม่หลับ
ก็ยังมีเสียงหนึ่ง คอยปลอบประโลมให้คลายโศก
สองมือนั้นคอยลูบปลอบให้วิปโยคในใจได้บรรเทาเบาบางลงไปบ้าง
นึกไม่ออกใช่ไหม ก็คนนั้นนั่นไง
มองที่รูปตั้งโต๊ะรูปนั้นสิ
ชายคนหนึ่ง ใบหน้ายิ้มแย้มอิ่มเอม
อุ้มไอ้ตัวเล็กแก้มยุ้ยไว้ในอ้อมแขน
หญิงคนหนึ่งที่ยืนข้างๆก็ชุ่มชื่นเบิกบานไม่แพ้กัน
แม้ว่ารูปจะเก่าจนเหลือง แต่ความรักอันถ่ายทอดผ่านภาพนั้นยังคงชัดเจน
หญิงเหมือนในรูปเดินจากห้องครัวออกมาหน้าเปื้อนยิ้ม ถึงจะมีริ้วรอยเหี่ยวย่นมากขึ้นตามกาลเวลาไปบ้าง
แต่ความรู้สึกของยิ้มนี้กับยิ้มในรูป
ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
รักอื่นข้างนอกมีถมเถไป แต่รักที่จริงใจและบริสุทธิ์เหมือนสองท่านนี้ หาไม่ได้อีกแล้ว
ปีใหม่นี้ กลับไปรดน้ำดำหัวขอพรท่านกันนะ
ฟังพรปีใหม่ผิดๆถูกๆทีไร ก็มีความสุขทุกที