เล่ห์รตี : ครอบครัวสุทธกานต์ ... "ชาติเสือต้องไว้ลาย"

เสือจะบาดเจ็บอย่างไรมันก็ยังเป็นเสือ


ครอบครัวสุทธกานต์ทำให้เราคิดถึงสุภาษิตที่ว่า "ชาติเสือต้องไว้ลาย" อย่างที่บอกเสือจะบาดเจ็บอย่างไรมันก็คือเสือ เสือยิ่งลำบากยิ่งร้ายกาจบอกไว้เลย ในชั้นแรก ใช่ ... ยังตั้งตัวไม่ติด ยังตกใจ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่มันจะต้องมีอารมณ์ร้องไห้เสียใจ หวั่นไหว หากในความหวั่นไหวตรงนั้นมันยิ่งแสดงว่าครอบครัวนี้เป็นอย่างไร

บ้านนี้อาจไม่ค่อยได้คุยเล่นหัวกันมากนัก
คล้ายเป็นอิสระต่อกันและกันมาก


นั่นคือธรรมชาติของการเป็นไม้ใหญ่ยืนต้น ที่ต้องการระยะระหว่างกันเพื่อเติบโต บนถนนสายธุรกิจ บนเส้นทางสายสังคมเซเลป ความแข็ง ความแกร่ง ความคมมันต้องมี และ นอกจากนั้นมันยังหมายถึงการไว้วางใจที่จะปล่อยวางกันและกัน ด้วยรู้ว่าแต่ละคนมีความรับผิดชอบ มีความสามารถที่จะเดินก้าวไปในเส้นทางของตัวเอง สามารถจัดการปัญหาด้วยตัวเอง หากในขณะที่บุกตะลุยก้าวไปข้างหน้า ทุกคนในสุทธกานต์รู้ว่าเส้นทางที่ก้าวเดินนั้น ไม่มีการก้าวเดินไปอย่างลำพัง เมื่อหันกลับมาจะมีปราการ มีกำแพง มีที่หลบภัย และ มีกุนซือชั้นดีคอยให้คำปรึกษาเสมอ

เรียกว่าลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นเลยเชียวล่ะ


และสิ่งเหล่านี้หล่อหลอมให้พวกสุทธกานต์เป็น "เสือ" แม้ในวันที่ทุกอย่างถาโถมเข้ามา ใช่เห็นเลยว่าทุกคนรู้ทันหวั่นไหวแต่เลือกเก็บน้ำตาไว้ไม่ให้ใครเห็นห่วง และ ยิ่งรู้ว่าทุกคนลำบาก ความเข้มแข็งมันยิ่งเพิ่มขึ้นร้อยเท่าพันทวี เพราะ การที่ไม่อยากให้ใครเป็นห่วงนี่แหละ บ้านนี้เลยไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือนหัวใจเหล็กกันทั้งบ้าน  "Heart of Steel"

เสือเจ็บไม่มีวันร้องเอ๋ง หลบเลียแผลโชกเลือดเงียบ ๆ รอวันเอาคืน
โบราณว่าไว้ ... เสือยิ่งลำบากยิ่งน่ากลัว
เจ็บแค่ไหน เหนื่อยแค่ไหน ต่อให้ใกล้ตาย
ก็ไม่มีวันล้ม


คงเห็นแล้วว่าเมื่อตั้งตัวติด หายตกใจ รู้แล้วว่าคนในครอบครัวแต่ละคนไม่ถึงกับเป็นอะไรมาก ความเป็นชาติเสือต้องไว้ลายก็กลับคืนมา ความเขี้ยว คม ตรรกะ เหตุผล และ การวางแผนกลับคืนมาทั้งหมด ไม่มีการพิรี้พิไร ไม่มีการตีโพยตีพาย ไม่มีการโทษกัน หรือ ก่นด่าโชคชะตาฟ้าดินให้เห็นแม้ซักกระพีก มีเพียงการตีแผ่ปัญหาทุกแง่ทุกมุม พลิกหาต้นตอของสาเหตุ และ หาทางแก้ไขร่วมกัน และแก้ไขมันได้อย่างดีด้วย

คุณหญิงมาริสา
คุณเสกข์
คุณภาคินี

แห่ง

บ้านสุทธกานต์

ต้องยกนิ้วให้เค้าเลย

Fierce ยกบ้านจริง ๆ


เกิดมาเป็นชาติเสือควรทิ้งลาย
เจ็บเจียนตายอย่าหวังใครได้เห็น
ปัญหามาปัญญามีต้องใจเย็น
ให้หลบเร้นรับชะตาหาใช่เรา

อุปสรรคถาโถมมาเท่าไหร่
ไม่วิ่งหนีลี้ภัยอย่างขลาดเขลา
มีพิษสงรอบตัวมิใช่เบา
สิ่งเหล่านี้คือเรา "สุทธกานต์"


แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่