สวัสดีค่ะ อายุ18ย่าง19ค่ะ ขอเล่าคร่าวๆก่อนว่าทำไมถึงคิดว่าเป็นสมาธิสั้น

ออกตัวก่อนว่าไม่เคยหาหมอเรื่องนี้เลย แต่ตั้งแต่เด็กๆผู้ใหญ่หลายคนทักว่าเป็นสมาธิสั้น แม่ก้ทัก เพราะขี้หงุดหงิด อยู่นิ่งไม่ได้ แต่ไม่เคยหาหมอ

ประมาณประถมมัธยมต้น การเรียนเรายังดีค่ะ สอบได้คะแนนดีมาก ถือว่าเรียนเก่งเลยก็ว่าได้ แต่ทุกครั้งที่สอบแม่จะคอยติวให้ทุกอย่างเลย ทั้งจัดชีท เตรียมหนังสือ แล้วแม่ก็จะติวจนกว่าเราจะได้จริงๆ

แต่พอย้ายไปเรียนhigh schoolที่ นิวซีแลนด์ เหมือนต้องพึ่งพาตัวเอง (คิดว่า)อาการกำเริบ เพราะพอไม่มีคนคอยคุมเรื่องเรียน การบ้าน ก็จะผัดวันประกันพรุ่ง ไปสาย หยุดเล่นคอมไม่ได้ ควบคุมตัวเองให้อ่านหนังสือไม่ได้ เคยส่งงานเลทจนตกprojectนึงไปเลยก็มี

ตอนนี้ขึ้นปี2 เจ็บปวดมากค่ะ เรื่องเรียนนี่ไม่ได้แย่จนรับไม่ได้นะ แต่ไม่ดีเลยอ่ะ ไม่สามารถคุมให้ตัวเองอ่านหนังสือได้ล่วงหน้าเลย งานส่งพรุ่งนี้เริ่มคืนสุดท้าย ไปสายตลอด ต้องโต้รุ่งบ่อย ทรมานมาก สอบfinalล่าสุดคือพัง ต้องพูดspeechแต่ทำไม่ทันไม่ได้เตรียมตัว ออกมาเละ

เรารู้สึกว่ามันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แม่บอกให้นั่งสมาธิ แต่เราว่ามันทรมานมาก เรารู้สึกว่ามันต้องใช้สมาธิตัวเองมากกว่าเดิมอีก ทั้งๆที่เราสมาธิสั้นอยู่แล้ว จะเอาสมาธิที่ไหนมาบังคับให้ตัวเองนั่งหลับตาได้เป็นสิบๆนาที และตั้งแต่เล็กจนโตนี้ นิสัยขึ้โมโหง่ายไม่เคยหายไป รุนแรงมากกว่าเดิมอีก

สุดท้ายร้องไห้กับแม่ ขอให้พาไปหาหมอ แต่ไม่มีข้อมูลเลยค่ะ บ้านอยู่ จรัญ35 ถนนราชพฤกษ์ ช่วยแนะนำรพ.ดีๆมีหมอดีๆด้วยนะคะ ขอบคุณมากคะ