** ไม่รู้ผมTag ถูกไหม แต่ขออภัยด้วยนะครับ แท๊ก 3 เรื่องน่าจะเกี่ยว**
** ส่วน Tag ดูดวง นั้น รบกวนหมอดูที่สงสารผมดูล่างสุดนะครับ ขอบคุณครับ หากท่านเสียเวลาอ่านเนื้อเรื่องผมก็ขออภัย**
สวัสดีทุกท่านนะครับ จริงๆแล้วไม่มีอะไรมากมายหรอกครับ ผมแค่ขออนุญาตไร้สาระลงในกระทู้พันทิพย์ก็แค่นั้นเอง
ผมไม่ลีลาแล้วครับผมเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ ใครอ่านแล้วไม่เข้าใจ อาจจะเสียเวลาอ่านของผมไปโดยปล่าวประโยชน์ก็ได้นะครับ
ตอนนี้ ณ เวลานี้ ตอนที่ผมพิมพ์อยู่ในขณะนี้ เป็นความรู้สึกที่แปลกทางอารมณ์ของผมมาก ผมรู้สึกว่าชีวิตผมไร้จุดหมายปลายทาง เหมือนผมกำลังขับรถไปเรื่อยๆ (ผมขับรถไม่เป็นแต่เปรียบเปรยเฉยๆนะครับ แต่ผมจะบอกทำไม) และผมยังหาที่สิ้นสุดของปลายทางที่จะจอดไม่ได้สักที
ผมเป้นคนตามใจคนอื่นเสมอ ตามใจพ่อ แม่ ตามใจเพื่อนฝูง ตามใจเพื่อนร่วมงาน และเป็นคนอดทนทางอารมณ์สูง ไม่ค่อยระเบิดออกมาให้ใครเห็น หรือรู้ว่าผมรู้สึกอย่างไร จะเรียกว่าผมเป้นคน"เก็บกด" ก็ได้ครับ แต่ผมเองก็ใช่คนที่ยอมคนเสมอไป บางครั้งเมื่อถูกด่า ต่อว่าบ่อยๆ ก็ยังเฉยๆ แต่ถ้าหากมีคำพูดในที่มันจี้ใจดำผม หรือแสดงออกว่ากำลังดูถูก ด่าทอ ลักษณะฉีกหน้าผมว่า โง่ ผมก็จะเผลอปรี้ดออกมาทันที (ในชีวิต เคยทำอยู่ 3 ครั้งครับ ปัจจุบันอายุ 25 ปี) ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนฝูงลดลงอย่างมาก ประมาณราวกับ ขงเบ้งอ่านใจสุมาอี้ เลยประมาณนั้น(อย่าด่าผมเลยนะครับ ผมเปรียบเปรยอาจจะไม่ถูกใน 3 ก๊ก อย่าจริงจังกับผมนักเลย)
พฤติกรรมก้าวร้าวที่ผมระเบิดออกมานั้นมีดังนี้
1. มองคู่กรณีด้วยสายตาเยือกเย็น
2. ปึงปัง
และหลังจากที่ผมทำออกไป ผมกลับรู้สึกสงสาร และเสียใจต่อการกระทำกับคู่กรณีอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นมิตร หรือศัตรู ก็ตาม ผมก็จะเอาไปนั่งคิดมาก ไม่ค่อยปล่อยวาง รวมทั้งผมเป็นคนที่แคร์สังคม และหน้าตา จนบางครั้งไม่มีเวลาให้คนรัก(ซึ่งเขาก็ขอเลิกกับผมไปเพราะเหตุผลนี้ แม้ว่าผมจะตื้อเขาเท่าไหร่เขาก็ไม่คิดจะกลับมา) เอาล่ะผมเข้าเรื่องดีกว่า
1. ผมรู้สึกว่า ชีวิตผมว่างเปล่า ผมไม่มีจุดหมายที่แน่นอน ทุกวันนี้ผมทำงานเป็นพนักงานเงินเดือน ทำงานมาเท่าไหร่ เงินเดือนเกือบทั้งหมด นำไปช่วยพ่อ แม่ เพราะ พ่อ แม่ ผมประกอบการค้าในสมัยปี 40 ตอนเศรษฐกิจเจ๊ง และช่วงปีที่มีม๊อบต่างๆ เลยเจ๊งรอบสอง โดยธนาคารคิดค่าดอกเบี้ยแพงแสนแพงที่ขูดรีดกับชนชั้นกลางอย่างผมได้อย่างเลือดเย็น และผมต้องทำใจยอมรับ แต่ผมเชื่อเสมอว่า กตัญญู ยังไงก็ไม่ล่มจม แม้จะมีน้อยใจวาสนาตัวเองบ้างก็ตาม
2. ผมรู้สึกว่า ผมไม่เคยมีอิสระเลยในชีวิต ผมยอมคนมาตลอดทั้งชีวิต พอผมแสดงท่าทีต่อต้าน หรือให้รุ้ว่าไม่พอใจออกมาน้อยนิด ก็พากลับรู้สึกผิดหวังในตัวผมอย่างมากตามๆกันไป ประมาณราวกับ ผมเป็นนักการเมืองที่ดูดี และถูกแฉว่าคอรับชั่น โดนตราหน้าว่าโกง ไปโดยปริยาย ทำความรู้สึกคน Fail ไปยังไงยั้งงั้น
3. ผมรู้สึกแน่นหัวตลอดเวลา หัวใจผมอึดอัด และปวดใจตลอด ไม่ใช่แค่เรื่องคนรัก แต่เรื่องความสัมพันธ์กับคนที่คนที่ผมต้องพะวง กังวล ตลอดเวลาว่าจะต้องวางตัวอย่างไรในสังคมที่จะไม่ทำให้คนพวกนั้นรู้สึกแย่กับเรา(เฉพาะเพื่อนๆ และคนที่มีการติดต่อDeal งานกันนะครับ)
4. ผมพยายาามระบายความอัดอั้นทั้งหมด เช่นการนั่งเงียบๆคนเดียวในห้อง ออกไปดื่มเหล้าปั่น ซื้อของที่ตัวเองอยากได้บ้าง แต่ทุกอย่างตอบโจทย์ความสุขผมไม่ได้เลย(ไม่ต้องแนะนำให้ผมนั่งสมาธินะครับ เพราะวิธีนั้นผมเข้าใจว่ามีคนจะแนะนำ และผมรู้อยู่แก่ใจว่าอาจลองวิธีนี้ แต่ผมขอบอกตรงๆนะครับ ผมยังรู้สึกถึงความเป็นเด็กของผมอยู่ ถึงขออนุญาตหยุดเรื่องสมาธิก่อนนะครับ) ยกตัวอย่างนะครับ
มีวันนึง ผมอยากได้เครื่องเกมมาก ที่วัยเยาว์ไม่มีปัญญาซื้อ ผมอยากได้ปุ้บก็ไปซื้อ แต่ตอนซื้อกลับไม่รู้สึกมีความสุขที่ได้ แต่กลับรู้สึกเสียดายเงิน ทั้งๆที่มีความอยากได้อยู่ผมความเสียดาย
5. ไม่มีใครเข้าใจตัวผมเลยอย่างถ่องแท้ ผมเป็นคนที่มีมากกว่า 1 บุคลิค หรือประมาณพวกINDIVIDUAL(เขียนถูกไหมไม่รู้นะครับ) สูง และก็เป็นคนที่ แคร์สังคม เพื่อนฟูง สูงด้วยเช่นกัน ลึกๆอยากอยู่ตัวคนเดียว แต่อีกใจลึกๆก็ไม่อยากทิ้งเพื่อนฝง หรือทำให้เขารุ้สึกว่าผมตีห่าง
6. จากข้อ 5 คนที่เคยเข้าใจผม ตอนนี้เขาเลิกกับผมไปแล้ว และฝากคำพูดไว้ให้ผมคิดมาตลอดหลายปี ก็คือ "อย่าแคร์สังคมให้มันมากไป ใส่ใจคนรักของตัวเองบ้าง ถ้าเจอคนใหม่อย่าทำให้เขารู้สึกแบบนี้"ไม่ใช่กระทู้เกี่ยวกับอกหักความรัก ผมแค่แพล่มออกมาเฉยๆ ขออภัย ครับ)
7. ผมเป็นคนค่อนข้าง Erotic นะครับ ผมไม่แคร์เรื่องผู้หญิงผ่านศึกสงครามมากี่คน แต่ผมกลับชอบสาวที่มีประสบการณ์สูง และสนอง Need ผมได้มากกว่า และผมก็สามารถสนอง Need ไม่สิต้อง Desire ให้เขาได้เช่นกัน(แล้วผมจะแดะพิมพ์อังกฤษทำเป็นอวดภูมิให้ดูฉลาดทำไม ทั้งๆที่ก็ไปเปิดโกเกิ้ลแปลภาษามาอีกที) แต่ผมก็ไม่เคยคิดไปมั่ว หรือเข้าไปในวงจร ของผู้ชายขี้เมื่อย นะครับ ยังคงเน้นเป็น Sex Only lover เท่านั้น
และผมค่อนข้างตกหลุมรักชอบคนง่าย(แต่ถ้าเลือกจีบ หรือได้เป็นแฟน ผมจะรักแค่คนเดียวนะครับอย่าเพิ่งมองผมว่าผมเจ้าชู้) แต่ผมมักจะแอบชอบเงียบๆ และ คิดถึงความเป็นไปได้ บวกกับสภาพชีวิตของพวกเธอนั้นๆ และ ไลฟ์ไสตร์ ซึ่งไม่ค่อยมีใครจะเหมือนผมสักเท่าไหร่ และผมพอรู้ตัวเองว่าไมได้หล่อ รวย หรือเลิศหรูอะไร รวมทั้งถ้าเขามาคบกับผม เขาคงต้องมานั่งฟังปัญหาชีวิตผมเกี่ยวกับการเงินที่บ้านแน่นอน ผมจึงไม่คิดจะมีใครใหม่เลยหรือเริ่มจีบใครเลย เพราะผมไม่พร้อมให้เขามาลำบากกับผมจริงๆ(ถ้าฟลุกจีบติดอ่ะนะ)(แล้วผมจะเล่าทำไมข้อนี้)
สรุปนะครับ
ผมเลยไม่เข้าใจตัวเองว่าผม ต้องการอะไร แล้วทำอะไร อยู่เพื่อใคร(รู้ว่าต้องอยู่เพื่อ พ่อแม่ แต่ไม่ต้องห่วงครับผมไม่ได้ตั้ง Topic นี้ขึ้นมาเพื่อฆ่าตัวตาย)
ผมเบื่อการทำงาน
ผมเบื่อการใช้ชีวิตเดิมๆ
ผมเบื่อกับการทุ่มเทให้คนอื่น
ผมเบื่อที่ไม่เคยตามใจตัวเองได้เต็มที่
ผมยังตามหาตัวเองไม่เจอ
ผมสับสนครับ ไม่ได้สับสนทางเพศ แต่สับสนชีวิต
สรุปของสรุปนะครับ
ตอนนี้ผมเรียนรุ้แค่ว่า ผมเกิดมาเพื่อผ่านประสบกาณ์ที่ดีและเลวร้าย และก็แก่ตายไปซักวันแค่นั้นเอง
(เอ๊ะ แล้วที่ผมเล่ามา ผมจะสื่ออะไร อ้อ ผมจะสื่อแค่ว่า ผมรุ้สึกเหงา และยังไม่ค้นพบตัวเองครับ)
ป.ล. ไหนๆ ผม Tag แล้วก็ช่วยดูดวง ชีวิต การงาน ความสำเร็จ เนื้อคู่ให้ผมด้วยเลยละกันครับ
หมอดูท่านไหนเมตตา ก็โปรดช่วยสงสารเวทนาผมที
ผมเกิดวันพุธ 30 พ.ค. 33 เวลา 16.36 นาที เป็นเพศชาย (ชายแท้ ไม่ไบ ไม่เกย์ ไม่ตุ้ดครับ)
หวังว่าเพื่อนๆผมจะไม่มาเจอนะครับ อายจริงๆ บ่นอะไรไม่รู้เยอะแยะ
ขอบคุณครับ
รุ้สึกว่าชีวิตไร้จุดหมาย
** ส่วน Tag ดูดวง นั้น รบกวนหมอดูที่สงสารผมดูล่างสุดนะครับ ขอบคุณครับ หากท่านเสียเวลาอ่านเนื้อเรื่องผมก็ขออภัย**
สวัสดีทุกท่านนะครับ จริงๆแล้วไม่มีอะไรมากมายหรอกครับ ผมแค่ขออนุญาตไร้สาระลงในกระทู้พันทิพย์ก็แค่นั้นเอง
ผมไม่ลีลาแล้วครับผมเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ ใครอ่านแล้วไม่เข้าใจ อาจจะเสียเวลาอ่านของผมไปโดยปล่าวประโยชน์ก็ได้นะครับ
ตอนนี้ ณ เวลานี้ ตอนที่ผมพิมพ์อยู่ในขณะนี้ เป็นความรู้สึกที่แปลกทางอารมณ์ของผมมาก ผมรู้สึกว่าชีวิตผมไร้จุดหมายปลายทาง เหมือนผมกำลังขับรถไปเรื่อยๆ (ผมขับรถไม่เป็นแต่เปรียบเปรยเฉยๆนะครับ แต่ผมจะบอกทำไม) และผมยังหาที่สิ้นสุดของปลายทางที่จะจอดไม่ได้สักที
ผมเป้นคนตามใจคนอื่นเสมอ ตามใจพ่อ แม่ ตามใจเพื่อนฝูง ตามใจเพื่อนร่วมงาน และเป็นคนอดทนทางอารมณ์สูง ไม่ค่อยระเบิดออกมาให้ใครเห็น หรือรู้ว่าผมรู้สึกอย่างไร จะเรียกว่าผมเป้นคน"เก็บกด" ก็ได้ครับ แต่ผมเองก็ใช่คนที่ยอมคนเสมอไป บางครั้งเมื่อถูกด่า ต่อว่าบ่อยๆ ก็ยังเฉยๆ แต่ถ้าหากมีคำพูดในที่มันจี้ใจดำผม หรือแสดงออกว่ากำลังดูถูก ด่าทอ ลักษณะฉีกหน้าผมว่า โง่ ผมก็จะเผลอปรี้ดออกมาทันที (ในชีวิต เคยทำอยู่ 3 ครั้งครับ ปัจจุบันอายุ 25 ปี) ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนฝูงลดลงอย่างมาก ประมาณราวกับ ขงเบ้งอ่านใจสุมาอี้ เลยประมาณนั้น(อย่าด่าผมเลยนะครับ ผมเปรียบเปรยอาจจะไม่ถูกใน 3 ก๊ก อย่าจริงจังกับผมนักเลย)
พฤติกรรมก้าวร้าวที่ผมระเบิดออกมานั้นมีดังนี้
1. มองคู่กรณีด้วยสายตาเยือกเย็น
2. ปึงปัง
และหลังจากที่ผมทำออกไป ผมกลับรู้สึกสงสาร และเสียใจต่อการกระทำกับคู่กรณีอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นมิตร หรือศัตรู ก็ตาม ผมก็จะเอาไปนั่งคิดมาก ไม่ค่อยปล่อยวาง รวมทั้งผมเป็นคนที่แคร์สังคม และหน้าตา จนบางครั้งไม่มีเวลาให้คนรัก(ซึ่งเขาก็ขอเลิกกับผมไปเพราะเหตุผลนี้ แม้ว่าผมจะตื้อเขาเท่าไหร่เขาก็ไม่คิดจะกลับมา) เอาล่ะผมเข้าเรื่องดีกว่า
1. ผมรู้สึกว่า ชีวิตผมว่างเปล่า ผมไม่มีจุดหมายที่แน่นอน ทุกวันนี้ผมทำงานเป็นพนักงานเงินเดือน ทำงานมาเท่าไหร่ เงินเดือนเกือบทั้งหมด นำไปช่วยพ่อ แม่ เพราะ พ่อ แม่ ผมประกอบการค้าในสมัยปี 40 ตอนเศรษฐกิจเจ๊ง และช่วงปีที่มีม๊อบต่างๆ เลยเจ๊งรอบสอง โดยธนาคารคิดค่าดอกเบี้ยแพงแสนแพงที่ขูดรีดกับชนชั้นกลางอย่างผมได้อย่างเลือดเย็น และผมต้องทำใจยอมรับ แต่ผมเชื่อเสมอว่า กตัญญู ยังไงก็ไม่ล่มจม แม้จะมีน้อยใจวาสนาตัวเองบ้างก็ตาม
2. ผมรู้สึกว่า ผมไม่เคยมีอิสระเลยในชีวิต ผมยอมคนมาตลอดทั้งชีวิต พอผมแสดงท่าทีต่อต้าน หรือให้รุ้ว่าไม่พอใจออกมาน้อยนิด ก็พากลับรู้สึกผิดหวังในตัวผมอย่างมากตามๆกันไป ประมาณราวกับ ผมเป็นนักการเมืองที่ดูดี และถูกแฉว่าคอรับชั่น โดนตราหน้าว่าโกง ไปโดยปริยาย ทำความรู้สึกคน Fail ไปยังไงยั้งงั้น
3. ผมรู้สึกแน่นหัวตลอดเวลา หัวใจผมอึดอัด และปวดใจตลอด ไม่ใช่แค่เรื่องคนรัก แต่เรื่องความสัมพันธ์กับคนที่คนที่ผมต้องพะวง กังวล ตลอดเวลาว่าจะต้องวางตัวอย่างไรในสังคมที่จะไม่ทำให้คนพวกนั้นรู้สึกแย่กับเรา(เฉพาะเพื่อนๆ และคนที่มีการติดต่อDeal งานกันนะครับ)
4. ผมพยายาามระบายความอัดอั้นทั้งหมด เช่นการนั่งเงียบๆคนเดียวในห้อง ออกไปดื่มเหล้าปั่น ซื้อของที่ตัวเองอยากได้บ้าง แต่ทุกอย่างตอบโจทย์ความสุขผมไม่ได้เลย(ไม่ต้องแนะนำให้ผมนั่งสมาธินะครับ เพราะวิธีนั้นผมเข้าใจว่ามีคนจะแนะนำ และผมรู้อยู่แก่ใจว่าอาจลองวิธีนี้ แต่ผมขอบอกตรงๆนะครับ ผมยังรู้สึกถึงความเป็นเด็กของผมอยู่ ถึงขออนุญาตหยุดเรื่องสมาธิก่อนนะครับ) ยกตัวอย่างนะครับ
มีวันนึง ผมอยากได้เครื่องเกมมาก ที่วัยเยาว์ไม่มีปัญญาซื้อ ผมอยากได้ปุ้บก็ไปซื้อ แต่ตอนซื้อกลับไม่รู้สึกมีความสุขที่ได้ แต่กลับรู้สึกเสียดายเงิน ทั้งๆที่มีความอยากได้อยู่ผมความเสียดาย
5. ไม่มีใครเข้าใจตัวผมเลยอย่างถ่องแท้ ผมเป็นคนที่มีมากกว่า 1 บุคลิค หรือประมาณพวกINDIVIDUAL(เขียนถูกไหมไม่รู้นะครับ) สูง และก็เป็นคนที่ แคร์สังคม เพื่อนฟูง สูงด้วยเช่นกัน ลึกๆอยากอยู่ตัวคนเดียว แต่อีกใจลึกๆก็ไม่อยากทิ้งเพื่อนฝง หรือทำให้เขารุ้สึกว่าผมตีห่าง
6. จากข้อ 5 คนที่เคยเข้าใจผม ตอนนี้เขาเลิกกับผมไปแล้ว และฝากคำพูดไว้ให้ผมคิดมาตลอดหลายปี ก็คือ "อย่าแคร์สังคมให้มันมากไป ใส่ใจคนรักของตัวเองบ้าง ถ้าเจอคนใหม่อย่าทำให้เขารู้สึกแบบนี้"ไม่ใช่กระทู้เกี่ยวกับอกหักความรัก ผมแค่แพล่มออกมาเฉยๆ ขออภัย ครับ)
7. ผมเป็นคนค่อนข้าง Erotic นะครับ ผมไม่แคร์เรื่องผู้หญิงผ่านศึกสงครามมากี่คน แต่ผมกลับชอบสาวที่มีประสบการณ์สูง และสนอง Need ผมได้มากกว่า และผมก็สามารถสนอง Need ไม่สิต้อง Desire ให้เขาได้เช่นกัน(แล้วผมจะแดะพิมพ์อังกฤษทำเป็นอวดภูมิให้ดูฉลาดทำไม ทั้งๆที่ก็ไปเปิดโกเกิ้ลแปลภาษามาอีกที) แต่ผมก็ไม่เคยคิดไปมั่ว หรือเข้าไปในวงจร ของผู้ชายขี้เมื่อย นะครับ ยังคงเน้นเป็น Sex Only lover เท่านั้น
และผมค่อนข้างตกหลุมรักชอบคนง่าย(แต่ถ้าเลือกจีบ หรือได้เป็นแฟน ผมจะรักแค่คนเดียวนะครับอย่าเพิ่งมองผมว่าผมเจ้าชู้) แต่ผมมักจะแอบชอบเงียบๆ และ คิดถึงความเป็นไปได้ บวกกับสภาพชีวิตของพวกเธอนั้นๆ และ ไลฟ์ไสตร์ ซึ่งไม่ค่อยมีใครจะเหมือนผมสักเท่าไหร่ และผมพอรู้ตัวเองว่าไมได้หล่อ รวย หรือเลิศหรูอะไร รวมทั้งถ้าเขามาคบกับผม เขาคงต้องมานั่งฟังปัญหาชีวิตผมเกี่ยวกับการเงินที่บ้านแน่นอน ผมจึงไม่คิดจะมีใครใหม่เลยหรือเริ่มจีบใครเลย เพราะผมไม่พร้อมให้เขามาลำบากกับผมจริงๆ(ถ้าฟลุกจีบติดอ่ะนะ)(แล้วผมจะเล่าทำไมข้อนี้)
สรุปนะครับ
ผมเลยไม่เข้าใจตัวเองว่าผม ต้องการอะไร แล้วทำอะไร อยู่เพื่อใคร(รู้ว่าต้องอยู่เพื่อ พ่อแม่ แต่ไม่ต้องห่วงครับผมไม่ได้ตั้ง Topic นี้ขึ้นมาเพื่อฆ่าตัวตาย)
ผมเบื่อการทำงาน
ผมเบื่อการใช้ชีวิตเดิมๆ
ผมเบื่อกับการทุ่มเทให้คนอื่น
ผมเบื่อที่ไม่เคยตามใจตัวเองได้เต็มที่
ผมยังตามหาตัวเองไม่เจอ
ผมสับสนครับ ไม่ได้สับสนทางเพศ แต่สับสนชีวิต
สรุปของสรุปนะครับ
ตอนนี้ผมเรียนรุ้แค่ว่า ผมเกิดมาเพื่อผ่านประสบกาณ์ที่ดีและเลวร้าย และก็แก่ตายไปซักวันแค่นั้นเอง
(เอ๊ะ แล้วที่ผมเล่ามา ผมจะสื่ออะไร อ้อ ผมจะสื่อแค่ว่า ผมรุ้สึกเหงา และยังไม่ค้นพบตัวเองครับ)
ป.ล. ไหนๆ ผม Tag แล้วก็ช่วยดูดวง ชีวิต การงาน ความสำเร็จ เนื้อคู่ให้ผมด้วยเลยละกันครับ
หมอดูท่านไหนเมตตา ก็โปรดช่วยสงสารเวทนาผมที
ผมเกิดวันพุธ 30 พ.ค. 33 เวลา 16.36 นาที เป็นเพศชาย (ชายแท้ ไม่ไบ ไม่เกย์ ไม่ตุ้ดครับ)
หวังว่าเพื่อนๆผมจะไม่มาเจอนะครับ อายจริงๆ บ่นอะไรไม่รู้เยอะแยะ
ขอบคุณครับ