วันนี้ขอมาบอกเล่า เรื่องราวที่เป็นแผลในใจที่มันเกิดขึ้นในชีวิต
เผื่อจะเป็นอุทาหรณ์ให้แก่คนที่มีลูกสาว
บ้านของฉันเป็นสวนอาหาร ในสมัยนั้นร้านฉันพอมีชื่อในจังหวัดสระแก้ว
ตอนนั้นฉันอายุราวๆ 11-12 ปี จะมีเพื่อนของพ่อเลี้ยงซึ่งเป็นทหารที่ฉันเรียกว่า อา มากินที่ร้านบ่อยครั้ง บางครั้งก็มาค้างที่ร้าน
มาบ่อยจนเป็นเสมือนญาติ ทุกครั้งที่มาจะชอบมากอดฉัน กอดแบบแน่นๆ และชอบจับหน้าอก ชอบเรียกให้ฉันไปหาและเอาเงินให้ บางครั้งฉันไม่ออกไปหาก็จะเข้ามาหาที่หน้าเคาน์เตอร์มากอด มาหอมอยู่แบบนั้น ซึ่งฉันก็พยายามที่จะเลี่ยง เวลาเค้ามาแม่ก็จะบอกให้ออกไปหา อามาแล้ว ฉันก็บอกแม่ว่าไม่อยากออกไป ไม่ชอบ ชอบกอด รำคาญ แต่แม่ก็บอกว่าไปเถอะ ไปเอาเงิน เค้ารักเรา เอ็นดูเรา แต่ฉันก็พยายามเลี่ยงเสมอ
จนเมื่อวันนึง ฉันนอนหลับแล้ว และมีลุงฉันนอนอยู่ข้างๆๆ ต่อมาอาคนนี้ได้มานอนข้างๆ ฉัน สาเหตุเพราะเมามากกลับไม่ได้
เค้านอนและพยายามเขยิบมาข้างฉัน เอามือล้วงเข้าไปในกางเกงของฉัน ฉันพยายามเขยิบหนี และดึงมือเค้าออก
ณ ตอนนั้น เตียงขนาด 9 ฟุตมันใหญ่มาก ฉันได้แต่คิดว่าทำไมฉันขยับไม่ถึงตัวลุงฉันสักที
ฉันได้แต่หวาดกลัวว่าทำไมเค้าทำแบบนี้ ฉันไม่กล้าร้อง ได้แต่พยายามดันมือเค้าออกไป และพยายามทำเหมือนนอนดิ้น เพื่อไปให้ถึงตัวลุง
และก็เป็นเช่นนั้นเมื่อฉันถึงตัวลุงเค้าก็หยุดทำและ ลุกขึ้น ขับรถกลับไป
หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น เค้าก็ยังมาที่ร้าน มาคุยและพยายามกอด หอมแก้มและจับหน้าอกอยู่ตลอด ฉันก็พยายามเลี่ยงที่จะไม่เจอหน้า
ฉันไม่กล้าบอกแม่ ไม่กล้าบอกคนในครอบครัว เพราะเค้าเป็นญาติผู้ใหญ่ที่แม่นับถือเค้ามากๆ ณ ตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้ เพราะฉันไม่ได้บอกใคร
และเค้าก็ได้รับผลกรรมของเค้าแล้ว เค้าเป็นถึง พันเอก แต่ตอนนี้ผลกรรมที่ได้รับคือเป็นอัมพฤกษ์
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง มันเป็นแผล แผลในใจของฉัน มันไม่มีวันลบได้
แต่ที่ฉันต้องมาถ่ายทอด เพราะอย่างน้อยต้องบอกเล่า ว่าถ้าใครมีลูกสาว แล้วถ้าลูกเราเอ่ยปากบอกไม่ชอบ อย่านิ่งนอนใจ เพราะลูกอาจไม่กล้าบอกเราตรงๆ และที่สำคัญ ญาติผู้ใหญ่คนสนิทตัวดีเลย อย่างในเรื่องนี้หน้าที่การงานดี ยศใหญ่โตแต่ใจต่ำทราม
ฉันคิดว่าข่าวที่ออกมาทุกวันนี้ เรื่องที่ถูกละเมิด ส่วนใหญ่ก็เพราะพวกผู้ใหญ่เฮงซวยที่เป็นญาติสนิทนี่แหละเด็กๆ ถึงไม่กล้าบอกผู้ปกครอง เพราะเค้ากลัว กลัวถ้าบอกแล้ว แม่จะไม่เชื่อ กลัวว่าถ้าบอกแล้ว คนเหล่านั้นจะทำร้ายเค้า เพราะฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกันฉันถึงไม่กล้าบอกแม่
ขอบคุณค่ะ
เมื่อฉันโดนล่วงละเมิด.........จากญาติผู้ใหญ่
เผื่อจะเป็นอุทาหรณ์ให้แก่คนที่มีลูกสาว
บ้านของฉันเป็นสวนอาหาร ในสมัยนั้นร้านฉันพอมีชื่อในจังหวัดสระแก้ว
ตอนนั้นฉันอายุราวๆ 11-12 ปี จะมีเพื่อนของพ่อเลี้ยงซึ่งเป็นทหารที่ฉันเรียกว่า อา มากินที่ร้านบ่อยครั้ง บางครั้งก็มาค้างที่ร้าน
มาบ่อยจนเป็นเสมือนญาติ ทุกครั้งที่มาจะชอบมากอดฉัน กอดแบบแน่นๆ และชอบจับหน้าอก ชอบเรียกให้ฉันไปหาและเอาเงินให้ บางครั้งฉันไม่ออกไปหาก็จะเข้ามาหาที่หน้าเคาน์เตอร์มากอด มาหอมอยู่แบบนั้น ซึ่งฉันก็พยายามที่จะเลี่ยง เวลาเค้ามาแม่ก็จะบอกให้ออกไปหา อามาแล้ว ฉันก็บอกแม่ว่าไม่อยากออกไป ไม่ชอบ ชอบกอด รำคาญ แต่แม่ก็บอกว่าไปเถอะ ไปเอาเงิน เค้ารักเรา เอ็นดูเรา แต่ฉันก็พยายามเลี่ยงเสมอ
จนเมื่อวันนึง ฉันนอนหลับแล้ว และมีลุงฉันนอนอยู่ข้างๆๆ ต่อมาอาคนนี้ได้มานอนข้างๆ ฉัน สาเหตุเพราะเมามากกลับไม่ได้
เค้านอนและพยายามเขยิบมาข้างฉัน เอามือล้วงเข้าไปในกางเกงของฉัน ฉันพยายามเขยิบหนี และดึงมือเค้าออก
ณ ตอนนั้น เตียงขนาด 9 ฟุตมันใหญ่มาก ฉันได้แต่คิดว่าทำไมฉันขยับไม่ถึงตัวลุงฉันสักที
ฉันได้แต่หวาดกลัวว่าทำไมเค้าทำแบบนี้ ฉันไม่กล้าร้อง ได้แต่พยายามดันมือเค้าออกไป และพยายามทำเหมือนนอนดิ้น เพื่อไปให้ถึงตัวลุง
และก็เป็นเช่นนั้นเมื่อฉันถึงตัวลุงเค้าก็หยุดทำและ ลุกขึ้น ขับรถกลับไป
หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น เค้าก็ยังมาที่ร้าน มาคุยและพยายามกอด หอมแก้มและจับหน้าอกอยู่ตลอด ฉันก็พยายามเลี่ยงที่จะไม่เจอหน้า
ฉันไม่กล้าบอกแม่ ไม่กล้าบอกคนในครอบครัว เพราะเค้าเป็นญาติผู้ใหญ่ที่แม่นับถือเค้ามากๆ ณ ตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้ เพราะฉันไม่ได้บอกใคร
และเค้าก็ได้รับผลกรรมของเค้าแล้ว เค้าเป็นถึง พันเอก แต่ตอนนี้ผลกรรมที่ได้รับคือเป็นอัมพฤกษ์
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง มันเป็นแผล แผลในใจของฉัน มันไม่มีวันลบได้
แต่ที่ฉันต้องมาถ่ายทอด เพราะอย่างน้อยต้องบอกเล่า ว่าถ้าใครมีลูกสาว แล้วถ้าลูกเราเอ่ยปากบอกไม่ชอบ อย่านิ่งนอนใจ เพราะลูกอาจไม่กล้าบอกเราตรงๆ และที่สำคัญ ญาติผู้ใหญ่คนสนิทตัวดีเลย อย่างในเรื่องนี้หน้าที่การงานดี ยศใหญ่โตแต่ใจต่ำทราม
ฉันคิดว่าข่าวที่ออกมาทุกวันนี้ เรื่องที่ถูกละเมิด ส่วนใหญ่ก็เพราะพวกผู้ใหญ่เฮงซวยที่เป็นญาติสนิทนี่แหละเด็กๆ ถึงไม่กล้าบอกผู้ปกครอง เพราะเค้ากลัว กลัวถ้าบอกแล้ว แม่จะไม่เชื่อ กลัวว่าถ้าบอกแล้ว คนเหล่านั้นจะทำร้ายเค้า เพราะฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกันฉันถึงไม่กล้าบอกแม่
ขอบคุณค่ะ