สวัสดีค่ะ ฉันอายุ16ปีกำลังจะขึ้นม.6ค่ะ จะมาแชร์ประสบการณ์ที่แย่ที่สุดในชีวิตเพื่อประจานความชั่วของสายเลือดเดียวกัน เรื่องนี้มันมีมานานแล้วแต่ก็ยังเจอเรื่อยๆจนสะอิดสะเอียดตัวเอง ฉันมีพี่ชายแท้ๆร่วมสายเลือดเดียวกันอยู่คนหนึ่งค่ะอายุห่างจากฉัน2ปี พ่อแม่เราหย่าร้างกันตั้งแต่ฉันเกิด พี่ชายถูกฝ่ายพ่อเอาไปเลี้ยงที่บ้านย่า ส่วนฉันอยู่กับแม่ที่บ้านยาย จนกระทั่งฉันจบป.3แม่ให้มาอาศัยอยู่กับฝ่ายพ่อ แรกๆปรับตัวลำบากเพราะไม่คุ้นเคยกับใครแต่ฉันเป็นคนติดพี่ชายค่ะ เพราะใจดีและพาฉันไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆ แต่เมื่อเวลาผ่านไปจนฉันอยู่ ป.6 อายุสัก10-11ปี พี่ชายของฉันอยู่ม.2 เริ่มคบเพื่อนที่ติดยา สูบบุหรี่ ติดเหล้า พี่ชายที่แสนดีของฉันเปลี่ยนไป~ วันหนึ่งฉันไปเที่ยวหาเพื่ิอนสาวซึ่งพี่ชายเพื่อนก็เป็นเพื่อนกับพี่ชายของฉัน(มันอยู่กลุ่มเสเพลเดียวกัน) บังเอิญวันนั้นพวกพี่ชายก็มามั่วสุ่มอยู่บนบ้านเพื่อนฉัน ฉันกับเพื่อนเล่นอยู่ด้านล่าง(ผู้ใหญ่ไม่มี ไปรับเหมากันหมด) สักพักพี่ชายก้อมาเรียกฉันขึ้นไปหา(โง่มากที่ขึ้นไป) พี่ชายพาฉันมาในห้องหนึ่งบนบ้านในห้องมีแต่ควันบุหรี่เต็มห้อง ฉันเห็นเพื่อนพี่อยู่เต้มห้อง ฉันเริ่มกลัวมากพยายามเดินออกมาแต่พี่ชายฉันกลับบอกว่าเพื่อนมันอยากได้ฉัน!! (ไอ่ ) แลกกับยาอะไรไม่รู้!!ฉันกลัวมากร้องไห้เรียกพี่จ๋าอย่าทำกับน้องเลย อ้อนวอนสุดๆ แต่พี่ชายกลับไม่อะไรเลยมันก้มกราบเท้าฉันขอร้อง ฉันไม่สน!!!  เกินไปสุดท้ายฉันก็โดนขังไว้พร้อมกับไอ่ชั่วตัวนช่วงเวลานั้นเจ็บปวดเกินที่เด็กอายุแค่นั้นจะรับไหว (รู้สึกแย่มากฝันร้ายยังตามหลอกหลอน) ฉันกลับบ้านไปพร้อมกับพี่ชาย ฉันกลัวกลัวมากไม่กล้าบอกใคร นับแต่นั้นฉันก็ถูกเรียกไปเพื่อรองรับอารมณ์มาตลอด1ปีโดนพี่ชายเป็นคนรับรู้และมีส่วนร่วมที่ส่งน้องมาแลกของพรรคนั้น ฉันเกลียดมันมากไอ่พี่ชาย!! สุดท้ายเหมือนสวรรคโปรดนิดๆไอ่ชั่วตัวนั้นมันย้ายไปที่อื่นฉันเหมือนถูกปลดปล่อยจากฝันร้าย เวลาผ่านพ้นไปได้ไม่นานฉันอยู่ ม.1 เทอม 2 วันหนึ่งย่าไม่อยู่บ้านเหลือเพียงฉัน พี่ชาย และทวด ฉันต้องนอนดฝ้าทวดเพราะท่านแก่ชรามากแล้ว ในช่วงนั้นสร้างบ้านใหม่เลยต้องมานอนบ้านเล็กและต้องมานอนห้องเดียวกันฉันนอนห่างพี่มากเพราะเกลียดมัน! ฉันเป็นคนหลับลึกนิดหน่อยพอรู้สึกตัวได้ ฉันก็หลับตามปกติแต่อยู่ๆมือพี่ชายก็มาจับหน้าอกฉัน ฉันตกใจและรีบลุกร้องไห้พร้อมบอกว่าจะฟ้องย่าทุกเรื่อง! มันก็รีบขอโทดปลอบใจฉัน (ขี้ใจอ่อนอีกละกูนิ) เลยบอกกับพี่ว่าอย่ามีอีก ขอร้อง! เรื่องราวก็เหมือนจะจบแต่ไม่เลยบ้านใหม่สร้างเสร้จฉันมีห้องส่วนตัวแล้วแต่ก็ต้องนอนกับทวดอีกห้องอยู่ดี พี่ชายและย่านอนชั้นล่าง ในทุกครั้งที่ฉันหลับไปมักจะมีความรู้สึกโดนลวนลามตลอด มีหลายครั้งมากที่พอสะดุ้งตื่นจะเจอพี่อยู่ข้างๆหรือหมอบหลบที่ปลายเตียง พี่ชายมักอ้างว่า มายืมมือถือตลอด ฉันก็ไม่เชื่อแต่ไม่มีหลักฐานอะไรที่เอาผิดมันได้ (ที่ไม่ปิดประตูเพราะทวดต้องใช้ห้องน้ำนอกห้องเลยต้องเปิดไว้และปิดเพียงมุ่งลวด) ฉันทนเก็บความรู้สึกและความลับนี้ไม่ไหวจึงมักระบายให้เพื่อนๆฟังเพื่อนก็พยายามหาทางช่วยเสมอมีอยู่วันหนึ่งเวลาดึกแล้วพี่ชายมาเคาะห้องฉันมันเดินเข้ามาฉันก็ถามว่ามีอะไร?มันบอกให้ฉันเงียบและอยู่ๆมันก็บอกฉันว่าขอมีอะไรด้วยได้ไหม?(ไอ่เหี่ยยยย)ฉันตกใจมันพยายามหาเหตุผลว่ามันจะไปมีอะไรกับแฟนมันแล้วมันโม้ไว้เยอะทั้งๆที่ไม่เคยมีอะไรกับใครด้วยซ้ำฉันตอบปฏิเสธทันทีและไล่มันออกไปเป็นอีกครั้งที่รู้สึกแย่..ตั้งแต่ม.1ฉันรู้สึกโดนลวนลามมาตลอดจนถึงม.4 ก็มีเรื่องเกิดขึ้นฉันตื่นมามีรอยแดงที่หน้าอก ตอนแรกไม่ได้คิดมากเพราะคิดว่ายุงกัดแต่เพื่อนที้เห็นก็บอกว่า เป็นรอยดูด (ตกใจมากค่ะ ร้องไห้เลยทำไมไม่เคยรู่สึก)เพื่อนพาฉันไปหาครูคนหนึ่งซึ่งแฟนครูเป็นครูประจำชั้นพี่ชายฉันฉันเล่าทุกอย่างให้ฟังครูรับปากจะช่วยคุยกับพี่ชายให้...หลังจากนั้นเหมือนจะหายไปสักระยะหนึ่ง ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมวันที่12 เมษายน 2557 มีงานเลี้ยงรุ่นของร.รสมัยประถม ในวันนั่นเจอเพื่อนแกล้งให้ดื่มเหล้าคือไม่เคยดื่มค่ะเลยเมา(รุ้สึกตัวเล้กน้อย)สุดท้ายก็โดนพามาส่งบ้านพี่ชายเป้นคนอุ้มขึ้นมาบนห้องย่าและเพื่อนๆก็มาดูอาการแล้วแยกย้ายกลับ ฉันนอนเมาอยุ้บนห้องสักพักก้อรุ้สึกมีใครมาลวนลามฉันลืมตาขึ้นเจอพี่ชายมันก้อทำท่าตกใจและบอกว่า ชู่ว~ให้เงียบ น้ำตาไหลเลยค่ะเจอซ้ำๆซ้อนๆพอมันลงไปแล้วฉันนั่งร้องไห้อยู่นานแล้วจึงจะแอบหนีเลยปีนหน้าต่างลงมาแต่โดนพี่จับได้ ฉันพยายามจะวิ่งหนีมันกลับเรียกย่าแล้วบอกว่า ฉันจะแอบไปหาผู่ชาย(เลวมากเรื่องการแต่งเรื่อง)ย่าเสียใจมากไม่คุยกับฉันเลย..เรื่องก็แดงถึงหูพ่อและแม่ ฉันโดนแม่ด่ายับเจ้บใจมากเพราะไม่เคยคิดจะเจอคำต่างๆจากปากของแม่ตัวเอง ฉันขังตัวเองในห้องและคิดว่าจะบอกเรื่องทั้งหมดแก่พ่อ ฉันโทรหาพ่อเล่าทุกอย่างพ่อกลับไม่พูดอะไรและบอกว่าพี่ชายไม่ทำอย่างนั้นหรอก ฉันร้องไห้หนักกว่าเดิมทำไมไม่เชื่อกันบ้าง ฉันตัดสินใจโทรไปเล่าทุกอย่างกับแม่แต่กลับโดนสวดยับ!! โดนด่าว่าเลวที่ทำไม่ดีแล่วยังไปใส่ร้ายพี่เขา คือกูร้องไห้เลยร้องจนไม่รุ้จะร้องยังไงพ่อแม่ตัวเองไม่มีใครเชื่อ ในตอนนั่นแหละแม่ใหม่(แฟนพ่อ)ก้อโทรมาฟังดูอบอุ่นมากๆเลยฉันจึงเล่าทุกอย่างกับแม่ใหม่ แม่ใหม่บอกจะช่วยคุยกับพ่อให้ ..ฉันดีใจมาก กล่าวขอบคุณและวางสายไป รอจนเช้า...ฉันไม่ลงไปข้างล่างเลยเพราะย่าโกดมากกลัวสุดๆ สักพักย่าก็มาเคาะประตูและขอเข้าไปฉันก้อ้ปืดประตูให้..ย่าทำหน้านิ่งเงียบฉันขอโทดย่าเรื่อยๆจนย่าบอกว่าย่ารุ้เรื่องหมดแล้วและสงสัยเหมือนกันว่าพี่ชายขึ้นมาทำอะไรชั้นบนบ่อยๆแต่ย่าไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ย่าพูดและร้องไห้กับฉันเราสองคนร้องไห้กอดกัรย่าบอกว่าอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครย่าจะจัดการเองเพราะยังไงพี่ชายก้อเปนหลานที่ย่าเลี้ยงมาแต่เด็กๆฉันก็เข้าใจย่าและบอกว่าขอให้เรื่องมันจบสักทีนะ และขอย่าใส่ที่ลงกรอนเพิ่ม สุดท้ายพี่ชายก้อโดนย่าเรียกไปพบและให้คัดว่า จะไม่ทำอีกแล้ว1สมุดพร้อมห้ามอยู่ใกล้น้อง หลังๆมานี้ฉันให้อภัยพี่แล้วและพี่ก็ดูพยายามจะทำดีด้วยเสมอแต่ฉันก็ไม่ไว้ใจอยุดี การที่ฉันไม่บอกย่าเรื่องนี่ตั้งแต่แรกเพราะความกลัวและย่าฉันเปนโรคเส้นเลือดในสมองตีบถ้าเครียดมากๆจะเป็น อัมพฤกษ์ อัมพาต ได้เพราะห่วงสุขภาพย่าเลยต้องทนทุกข์มายาวนาน ตอนนี้เริ่มดำเนินชีวิตให้ดีที่สุดเพื่อชดเชย 5 ปีที่เสียไป อยากให้เพื่อนๆเก็บเปนสิ่งเตือนใจว่าภัยไม่ได้มาจากคนภายนอกเสมอ และต้องกล้าเผชิญความเป็นจริง