คัดลอกจาก สมุดพระปัถย์ (ฐิตคุโน)

ทั้งหมดเขียนขึ้นด้วยความจำของอาตมา สาระธรรมจากประสบการณ์ช่วงอุปสมบท
สามารถเอาหลักธรรมที่สอดแทรกไปเผยแผ่ต่อได้
เพื่อเป็นคุณประโยชน์กับพระพุทธศาสนาสืบไป

ถ้าอยากทราบว่าชุดของพระภิกษุนี้ ทำไมแม้แต่พระมหากษัตริย์ก็ต้องกราบไหว้ ก็ลองอ่านกิจวัตรสงฆ์ของท่านดู นั่นเป็นเพราะการถือศีลที่เยอะกว่ามาก และการปฏิบัติตัว ทำให้ภิกษุท่านอยู่สูงกว่ามากนัก…

4:00 ตื่น
4:30 ทำวัตร สวดมนต์เช้า (ห่มดอง)
5:00 นั่งสมาธิ
5:30 ออกบิณฑบาต (ห่มคลุม)
7:15 เวลาช้าที่สุดที่จะกลับวัด > คายบาตร > ชอบฉันอะไรใส่ย่าม
7:30 ฉันเช้า (ห่มเฉียง)
8:00 ฉันเสร็จกวาดบริเวณวัด ทำความสะอาดกุฏิ
9:30-10:00 ว่างสรงน้ำ ระหว่างนี้ถ้ามีงานอะไรก็ช่วย เช่น ยกของ จัดบริเวณ เตรียมงานต่างๆของวัด
11:00 ฉันเพล มื้อสุดท้าย (ห่มเฉียง)
11:30 ฉันเสร็จ กลับขึ้นกุฏิ
13:00 เรียนธรรมประวัติ (ห่มเฉียง)
15:00 เลิกเรียน
16:30 ทำวัตร สวดมนต์เย็น นั่งสมาธิ
17:30 ทำวัตรเสร็จ กลับไปจำวัดได้
19:00 เรียนธรรมวินัย
21:30 เลิกเรียน
22:00 สรงน้ำเสร็จ จำวัด จบภารกิจหนึ่งวัน *ยกเว้นวันที่มีงาน หรือ วันพระ จะหยุดเรียน เพราะด้วยความที่เป็นวัดขนาดใหญ่ แต่พระภิกษุน้อยจึงต้องช่วยกันเต็มกำลังในการยกข้าวของ หรือ ย้ายพระพุทธรูป ตามความเหมาะสมของวันนั้น*

1 มีนาคม 2558 – กุฏิ ณ เตียงอันน้อยนิดที่พื้น เวลา 22:00


วันนี้เป็นวันที่ 2 ของการอุปสมบท อาตมามีความสุขกับการให้ทาน พระใหม่อย่างเรามีโอกาสได้จัดเตรียมงานมาฆะบูชา ทั้งยกต้นไม้ประดับวัด จัดเรียงที่นั่ง โต๊ะ แม้แต่ที่วางรองเท้าของญาติโยม จนไปถึงยกบันไดไปเปลี่ยนธงหน้าวัดที่เรียงกันเป็นสิบหน้าวัดตอนกลางคืนสักประมาณ 2 ทุ่ม…อาตมารู้สึกแปลกใจกับแสงสีของไฟรถที่วิ่งผ่าน รู้สึกได้ถึงความวุ่นวายทางโลก เพราะตั้งแต่อยู่เป็นนาคมา 4-5 วันกับการเป็นพระใหม่ 2 วัน ก็ร่วมอาทิตย์แล้วสินะ ที่อยู่แต่ในวัด จำวัด สรงน้ำในวัด ฉันในวัด ทำแต่กิจวัตรสงฆ์มากมาย ให้เขียนจดหมดกระดาษก็คงไม่หมด…แต่อาตมามีความสุขล้นหัวใจ ที่ได้เตรียมงานวันมาฆะบูชาให้ญาติโยมเป็นร้อย
เย็นวันนี้อาตมาท่องทำวัตรเสียงดังฟังชัดด้วยกระมัง ถึงว่าผลบุญถึงลับมาเร็ว อาตมามีงานให้ทำมากมายที่นี่ มีความสุขมากขอบคุณหลวงพี่ที่ช่วยอาตมาห่มจีวร ทั้งแบบดอง คลุม เฉียง พรุ่งนี้จะเป็นวันแรกที่ได้ออกเดินบิณฑบาต โยมแม่จะมา 6:30 ต้องรีบนอน แต่ซักอังสะ สบง และจีวรไว้ เดี๋ยวต้องเอาไปตากก่อน ห่างตัวเดี๋ยวจะอาบัติ

2 มีนาคม 2558
ได้บิณฑบาตครั้งแรกกับญาติโยมประมาณ 6 โมงเช้า
จากนั้นก็เห็นโยมแม่มาใส่บาตร อาตมาได้บิณฑบาตกับมารดาครั้งแรก รู้สึกปลื้มใจ…
พระใหม่ ยกของ ยกของ ยกของ ย้ายของ ย้ายของ ย้ายของ เช้านี้เป็นแบบนี้ตลอด ตั้งแต่ยังเป็นนาค จนมาเป็นพระใหม่ ที่นี่ภารโรงจะน้อย พระใหม่จะมีโอกาสได้ช่วยงานวัดได้อย่างเต็มเปี่ยม ไม่มีคำว่าว่างแน่นอน ไม่ได้บ่นนะ อาตมามองว่ามันคือธรรมมะ ยกของคือธรรมมะ กวาดวัด กวาดเศษใบไม้ทุกวันก็คือธรรมมะ ใบไม้ที่ร่วงโรยก็เปรียบได้กับทุกอย่างที่ไม่จีรัง แม้แต่ร่างกายเรา ของรอบกายเราทุกอย่างก็ชั่วคราว เดี๋ยวก็ผ่านไป เราแค่ยืมมาใช้ช่วงชีวิตหนึ่งเท่านั้น

19:00 วันนี้มีโอกาสเรียนธรรมกับพระอาจารย์วิชัย ท่านพาเรียนประวัติพระพุทธศาสนา และถามคำถามต่างๆที่เป็นความรู้ทางธรรม เช่น ในหลวงบวชกี่วัน ตอบ: 15 วัน วัดที่รัชกาลที่ 1 ทรงบวชคือวัดไหน ตอบ: วัดมหาทลาย

คำถามพวกนี้ทำให้เราอยากอ่านเพิ่ม เรามีความรู้ทางโลกมากมาย แต่ความรู้ทางธรรมพระพุทธศาสนา ที่สืบทอดมาจนทุกวันนี้นั้นน้อยมาก น้อยจนเกือบจะเสื่อมเพราะข่าวเสียๆหายๆ ศาสนาที่ทำให้คนสบายใจ ดับทุกข์ และกิเลส กลับจะต้องมาหายไป รู้แบบนี้จึงยิ่งตั้งใจเรียนเพื่อที่จะเผยแผ่ให้กับท่านอื่นๆ ช่วงบ่ายวันนี้ได้มีโอกาสเรียนการเกิดของศาสนา ด้วยการเปิดสารคดีดูในศาลาแปดเหลี่ยมฮะ พอได้ดูแล้วอาตมาทึ่งกับความยิ่งใหญ่สมัยพระพุทธกาลมาก ที่อินเดียฮะ พระพุทธศาสนากำเนิด ตามรอยไปเมืองนาคปุระ เมืองฤาษีเกศ ศาสนาเชน ฮินดู พวกนี้ฮะ ดูแล้วจะเข้าใจ ว่าพระพุทธเจ้าดึงคำสอนมาจากศาสนาพราหมณ์ได้อย่างไร และทำไมถึงต่างกันมาก หลายคนไม่ทราบนะ คิดว่าพุทธลอกมาจาก พราหมณ์ ฮินดู จริงๆไม่ใช่เลยนะฮะ ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่ยึดหลักทำดีด้วยตนเอง พระพุทธเจ้าเลยคิดทางสายกลางขึ้นมาแทนการสุดโต่ง เช่น American ชน เสพวัตถุแบบสุดโต่ง ซึ่งก็เป็นทุกข์ฮะ อย่างฮินดูที่กราบไหว้ทิศ 8 ทิศ โดยที่ไม่รู้เลยว่าไหว้ทำไม แต่ของพระพุทธเจ้าท่านอธิบาย ทิศล่างคือ บ่าว ไพร่ ทิศตะวันออก ได้แก่ มารดา บิดา ทิศใต้ คือ ครูอาจารย์ เป็นต้น ดังนั้นศาสนาพุทธนี้ คือการปฏิวัติคำสอน ไม่ได้ลอกมา อย่างที่หลายๆคนเข้าใจผิด แม้แต่ชาวบ้าน จนไปถึงฤาษี ที่นับถือฮินดู ก็ย้ายมาเลื่อมใสพระพุทธเจ้าเนื่องจากแนวคิดคำสอน ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน จากที่เคยทรมานตน เอาเชือกมารัดอวัยวะเพศของตน ไม่ให้เกิด อารมณ์ ให้มันเจ็บ จะได้หมดกิเลส ซึ่งอันที่จริงแล้วการมีศีล นั่งสมาธิ ภาวนา ละกิเลสได้เช่นกัน

โน้ตหาอ่าน เพิ่มเติม
* ลองไปวัดเชตุพน, หาอ่านเรื่องกัลยาณมิต เนื้อคู่ของพระพุทธเจ้า สตรีที่จงรักภักดี, จันทกินรีชาดก*
เนื่องด้วยใกล้วันมาฆะบูชาฮะ ก็เลยเรียนกันยาว เรื่อง โอวาทปาฏิโมก (ธรรมมะในวันมาฆะบูชา)
สรุปให้เป็น หลักการ อุดมการณ์ และ วิธีการ
หลักการ คือ ศีลนั่นเอง เมื่อเรามีศีลดำรงไว้ สมาธิก็จะมา ถัดไปก็จะมีปัญญา
1. ไม่ทำบาปทั้งปวง
2. การทำกุศลให้ถึงพร้อม
3. การทำจิตใจให้ผ่องใส



3 มีนาคม 2558
วันนี้อาตมานั่งรับสังฆทานเป็นครั้งแรก โยมแม่ก็มาใส่บาตรก่อนไปทำงานเช่นเคย ยังมีติดขัดตรงท่องให้พรเต็มๆ เลยต้องรีบกลับมาฝึก “สัพพีติโย วิวัชชันตุ สัพพะโรโค วินัสสะตุ มาเต ภะวัตวันตะราโย สุขี ทีฆายุโก ภะวะ” ส่วนท่อนอภิวาธนสีนั้นได้นานแล้ว
ช่วงบ่ายอาตมาได้ฟังเทศน์จากพระชื่อดัง ท่านว่า การทำตัวเฉยๆ ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็ดี แต่การทำกุศลเพื่อสังคมจะยิ่งได้กุศล อาตมาก็เห็นด้วยนะ การทำบุญของฆราวาสมันคับแคบจริงๆ อยู่ที่บ้านการให้มันน้อย อย่างดีก็คือ สวดมนต์ นั่งสมาธิ แต่พอมาเป็นพระการทำบุญนั้นมันกว้างใหญ่และมีช่องทางเยอะมาก แค่เช็ดฐานพระพุทธรูปก็บุญ ทำความสะอาดซากศพแมวที่ไปติดอยู่ใต้ฐานพระ ก็บุญ (มีหนอนน่าสะอิดสะเอียน แต่ก็ต้องทำให้ญาติโยมมาแล้ว สบายใจ ไม่มีกลิ่นเหม็นเน่า) กวาดใบไม้ก็บุญ ทุกอย่างคือการทำบุญหมด…ใจอาตมาสะอาด ร่มเย็น และไม่ต้องการสิ่งใดๆเลยนอกจากทำบุญไปเรื่อยๆ สืบทอดพระพุทธศาสนาให้คนรุ่นหลังให้หมดกิเลส และมีความสุขที่แท้จริง
ช่วงเย็นวันนี้อาตมา มีความสุขมากๆ ทำงานขนของกับพระหลวงพี่ทุกๆคน มีสีสันมาก ใครจะไปรู้ว่า เทียนที่จะต้องเตรียมให้ญาติโยมอยู่บนตึกชั้น 3 การที่จะลำเลียงมายังโบสถ์นั้นเป็นหน้าที่พระใหม่ พระพงศ์ หลวงพี่ออกไอเดีย โยนกล่องต่อกันลงมาทีละชั้นจากหลังคา พระใหม่ต่อแถวโยนของกันมาเรื่อยๆ สนุกจริงๆ ยิ่งหลังๆนั้นส่งกันเร็ว ลืมความเหนื่อยไปเลยละ
20:15 สรงน้ำ กำลังจะนอนเผอิญหลวงพี่วัตรไปเดินเล่น เจอพระครูเรียกตัว ไปขนพระพุทธรูป หนักมาก ต้องใช้พระถึง 5-6 รูป อุ้มจากชั้นใต้ดินที่ศาลา แล้วเอาใส่รถเข็น แหม่…รถเข็นก็ยางแบน พระท่านทดสอบอาตมาอยู่เรื่อยๆเลย อาตมาใช้แรงทั้งหมดที่มีเข็นพระพุทธรูปไปตั้ง หน้าโบสถ์ เพื่อเตรียมให้ญาติโยมมาศักการะในวันพรุ่งนี้
เสร็จภารกิจ 3 ทุ่ม จำวัดดีกว่า พรุ่งนี้วันมาฆะบูชา

เดี๋ยวมาต่อเรื่อยๆนะครับ...