เพื่อนผมไปบวชพระมา 20 กว่าพรรษา เรียนจบทั้งนักธรรมเอก และภาษาบาลีประโยค 9   คือมันเป็นคนเรียนเก่งนะ ตอนเด็กมันได้ที่ 1 มาตลอด มันค่อนข้างสนิทกับผม    วันนี้มันสึกซะแล้ว ผมถามว่า เกิดอะไรขึ้น   มันบอกรู้สึกเบื่อๆ เซ็งๆ มีแต่ความวุ่นวาย (จริงๆ มันเล่ามากกว่านี้)   ผมก็เลยถามถ้าที่นั่นวุ่นวาย ทำไมไม่ไปอยู่ตามวัดป่าละ  มันบอกว่าไปมาแล้ว หลายที่ด้วย มันก็ไม่ต่างกันเท่าไรหรอก โดยตัวครูบาอาจารย์เอง ท่านไม่มีปัญหาหรอก ไอ้พวกลูกศิษย์นั่นนะซิ มันสร้างความวุ่นวายกันเอง กูเลยตัดสินใจว่าไปดีกว่า กูไปปฎิบัติของกูเอง ที่บ้านกูเอง ดูแล้วจะเข้าท่ากว่า เพราะกูรู้แนวทางแล้ว ถ้าติดปัญหาอะไร ก็ค่อยไปปรึกษาครูบาอาจารย์เอา  (มันเล่าเยอะกว่านี้ แต่ผมสรุปย่อๆนะ) ผมก็เห็นด้วยกับความคิดของเพื่อนนะ  ดีเหมือนกัน   ผมจะได้ไปอาศัยบ้านมันฝึกภาวนาบ้าง (บ้านรวยครับ ที่เยอะ)    มันขอที่บ้านสวนจากพ่อมันเอามาทำ มันพาผมไปดู เหมือนวัดป่าเลย ผมนี่ทึ่งกับความคิดมันเลยนะ  แล้วคุณละ ?  คุณว่าความคิดแบบนี้ดีมั้ยครับ.