คือผมมีแฟน แต่แฟนมักจะเป็นคนที่ชอบใช้อารมณ์ อย่างอะไรนิดอะไรหน่อย ไม่ได้ดั่งใจ ก็จะแสดงกริยาออกมา วีนใส่บ้างหละ อะไรงี้ ส่วนผมหรอ ผมก็จะเงียบๆ ไม่พูดอะไร ไม่เถียง ไม่โต้ตอบ มักจะยิ้มๆ แล้วนั่งสงบลงในโลกของตัวเอง หรือ เวลาทะเลาะกันทางโทรศัพย์ เธอมักจะเป็นฝ่ายโทรกลับมา เพราะผมรู้ว่าถ้ามีเรื่องทะเลาะกันแล้ว คนที่ไม่สบายใจคือแฟน ก็จะรอให้เย็นก่อน อะไรทำนองนี้ แต่มาช่วงหลัง ผมเริ่มที่จะใช้สิทธิ์ปกป้องตัวเอง นั้นก็คือ เวลาที่ผมไม่ผิด แล้วแฟนมาโวยวาย มาวีนใส่ ผมก็จะพูดออกไป แต่คำพูดที่ผมพูดออกไป ทำใฟ้แฟนคิดว่าผมนิสัยเปลี่ยนไป (เอ้า ผมผิดหรอครับ ที่จะปกป้องตัวเอง ก็ในเมื่อผมไม่ผิดอะครับ หรือถ้าวันใดวันหนึ่ง เกิดเห็นผมเดิน หรือ นั่งคุยกับผู้หญิง แต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นพี่ๆ ร่วมงานที่บังเอิญเจอกัน แล้วแฟนมาเห็นเข้า ผมจะปล่อยให้แฟนคิดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นกิ๊กหรอ ผมก็ต้องมีสิทธิ์พูดสิครับ จริงมั้ย) แต่ผมไม่เข้าใจว่า ทำไมการที่ผมพูดออกไป แฟนมักจะมาว่าผมสันดานเปลี่ยน มันเกี่ยวกันหรอครับ หรือจะให้ผมเป็นคนนิ่งๆ จะผิดจะถูก ก็นิ่ง ไม่พูด มันถูกแล้วหรอครับ พอผมพูดไป ก็ไม่พอใจผม มาหาว่าเมือ่ก่อนผมไม่เคยเถียง อ้าว กลายเป้นผมผิดอีกเห้อ งั้นต่อไปผมจะเงียบ เวลามีเรื่องทะเลาะกัน ปล่อยให้แฟนอารมณ์เสียอยู่คนเดียว ส่วนผมจะทำใจเย็นๆ ปลีกตัวไปนั่งสมาธิ อ่านหนังสือธรรมมะดีกว่า แบบนี้ดีมั้ยครับ แต่บางครั้งผมก็ทำอย่างนั้นนะ แล้วบางครั้งก็มาว่าว่าผมไม่เป็นผู้นำ ไม่เด็ดขาด ชอบเป็นผู้ตาม แต่พอบางครั้งพอผมเด็ดขาด โดยใช้คำพูด เป็นผู้นำให้ ก็มาว่าว่าผมเปลี่ยนไป เออ ผม เอาใจไม่ถูกเลย แบบนี้ จะทำอะไรที่ไม่เหมือนกับนิสัยเงียบๆเหมือนเมื่อก่อน ก็ไม่ได้ ผิดไปหมด แล้วจะเอายังไง ยิ่งพูดยิ่งขึ้น แล้วพอมาเรื่องงาน ผมมักจะคิดทำอะไรแล้ว ทำเลย ทำงานทั้งกลางวันกลางคืน แต่ก็ไปหาทุกวัน เพราะบ้านใกล้กัน โทรคุยกันทุกวัน แล้วมาว่าผมไม่มีเวลาให้ แล้วแบบไหนหละครับ ที่เรียกว่ามีเวลาให้ เลยตอนนี้ผมเลยยอมออกจากงานแล้วมาทำงานกลางวันแทนเพราะเธออยากให้เวลามันตรงกัน ส่วนเวลาที่เหลือก็หาพาร์ทไทม์ทำเอา แต่ขอร้องให้เลิกทำงานกลางคืน  เลยอยากถามเพื่อนๆว่าเคยมีแฟนเป็นทำนองนี้มั้ยครับ แล้วจะแก้ไขยังไง