ในสังคมที่ต้องดินรนขนาดนี้ เราเองก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึง
ที่มีแฟนเป็นคนธรรมดา เค้าไม่ได้รวยล้นฟ้า ไม่เคยให้อะไรกับเรา
แต่เราก็ยังอยู่กับเค้าเพราะเรารักเค้า ความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
หลายๆครั้งคนรอบข้างก็ถาม ว่าทำไมแฟนแกเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ...
เค้าดีตรงที่เค้ารักและซื่อสัตย์ต่อเรา เพียงแต่เค้าไม่ชอบสุงสิงกับใคร
ไม่เข้าหาครอบครัวเรา ไม่ค่อยเฟรนลี่ เพื่อนน้อย คำพูดบางคำจากเค้า
บางทีก็ดูเห็นแก่ตัวเกินไป แต่เราก็คิดว่าเราจะเปลี่ยนเค้าได้
อาจเพราะ ...
พ่อกับแม่เค้าแยกทางกัน อาจไม่มีใครคอยบอกเค้าว่าสิ่งไหนควรทำ ควรพูด
หรือสิ่งไหนที่ไม่ควรทำ และไม่ควรพูด เค้าไม่เอาใครเลย ลึกๆแล้วเค้าเป็นคนเห็นแก่ตัว
นะแต่ตัวเค้าเองก็ไม่รู้ มันแสดงออกมา สีหน้า แววตา คำพูดการกระทำและความคิดของเค้า
แต่เค้าก็ดีกับเรามากๆเค้ารักเรามากๆเช่นกันมาคบเราเค้าก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น
เพราะเราคอยเตือนเค้า คอยด่าเค้าให้ได้สติ แม้บางเรื่องเราก็คิดนะว่าเค้าน่า
จะรู้อะไรด้วยตัวเค้าเองมากกว่า แต่ก็ไม่เลย .... เช่น " เค้าไม่ค่อยไปบ้านเราค่ะ
ไม่ค่อยทำความรู้จักกับที่บ้านเราเพราะเค้าขี้เกียจเดินทาง "
เราเองก็เบื่อเวลาที่เค้าทำหน้าหงิกใส่ ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่เคยชวนเค้าอีกเลยค่ะ ...หรือ
" สถานะการเงินแย่ เราก็พยายามหาเงินมา
แต่เค้าก็ไม่เคยถามว่าเอามาจากไหน หรือมีอะไรให้ช่วยมั้ย "
เพราะเค้าก็จะพูดคำเดียวก็ไม่มีอ่ะจะให้ทำยังไง เทอได้เงินมามากกว่านิ
จุกไปดิ่ ... มีเงินมากกว่าต้องเลี้ยงแกด้วยใช่มั้ย
บางทีก็อยากให้ช่วยดิ้นรนบ้างไรบ้างมั้ยอ่า แก T T
ตอนคบกันแรกๆ ก็มีความเห็นแก่ตัวปนมาเล็กๆแต่ เราก็คิดว่าเค้าจะเปลี่ยนได้ค่ะก็คบกันมาเรื่อย ๆ
เราเวลารักใครเรารักนานแต่ให้เค้าจะแย่แค่ไหนก็ตาม เราคบกับเค้ามา 6 ปีแล้วค่ะ เราไม่ค่อยได้เงิน
เค้าเลยนานๆทีจะได้ (แบบไม่ค่อยเต็มใจ) คือเราไม่ไหวจริงๆก็ต้องเอ่ยปากขอค่ะ เพราะเค้าไม่คิดจะช่วย
อะไรเราอยู่แล้ว (หรือเค้าคิดคะแต่เราไม่รู้เรามองเค้าในแง่ร้ายเกินไปรึป่าว),,,เราทำงานมีเงินเดือนมากกว่าเค้าค่ะ
ก็กินอยู่ด้วยกัน เค้าก็มีงานของเค้าช่วงแรกๆตอนแรกแยกกระเป๋ากันค่ะเงินหมดก็ใช้เงินเรา แต่เราไม่ซีเรียสกับแฟน
เราก็ให้ได้เป็นแบบนี้มา 5 ปี ส่วนเค้าเองถ้าเราเงินหมดพอใช้เงินเค้าๆจะไม่พอใจ (ไม่ได้พูดนะคะแต่แสดงสีหน้า)
ตอนนี้เป็นแฟนกันนะคะคบมา 6 ปี มีอะไรก็ต้องหารครึ่งค่ะ หลายๆครั้งเราก็ออกให้เค้าไม่เคยเอ่ยขอหรอกค่ะ
แต่จิตใต้สำนักเราบอกว่าคนเป็นแฟนกันก็ต้องทุ่มเทให้กับแฟนเต็มที่ เราก็ทำให้เค้าเห็นอยากให้เค้าทำอะไร
ให้คนอื่นด้วยความเต็มใจบ้าง แต่ก็ไม่เป็นผล ลึกๆแล้วเราอึดอัดมากค่ะ ตั้งแต่คบกันมาไม่เคยรู้สึกถึงน้ำใจเค้าสักที
ทั้งๆที่เราก็เป็นคนใจกว้างมาก ไม่ได้อคติอะไรเลย เป็นคนที่ปล่อยวางสุดๆ แทบจะไม่มีสมองอยู่แล้ว
แต่บางทีเราก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้... คือเราเหนื่อยใจมากๆ เราก็อดทนเพราะเราอยากให้รักกันต่อ ....
เราก็โตแล้วบางทีเราก็ต้องการที่พักกายพักใจค่ะ แม้จะไม่มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาแต่เรากลับรู้สึกว่าเราอึดอัดกับ
นิสัยแบบนี้จริงๆครอบครัวเราก็ไม่ได้เป็นแบบนี้เราเลยค่อนข้างงงกับการใช้ชีวิตของครอบครัวเค้าเหมือนกันคือเป็น
ครอบครัวที่มีอะไรไม่เคยคุยกันต่างคนก็ต่างอยู่ ประมาณนั้น ขนาดอยู่บ้านเดียวกันยังไม่ค่อยเจอหน้ากันเลยค่ะ
เราบอกเลิกหลายครั้งแล้วนะคะแต่เราก็ใจอ่อนทุกทีที่เห็นเค้าร้องไห้ ,,ก็ลองปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าคนที่เค้ารัก
เรามีอีกมากมาย คนที่รักเราได้มากกว่านี้ก็มีนะและคนๆนั้นอาจดูแลเราได้ดีกว่านี้ ทั้งความรู้สึก และความสุขสบาย
จริงๆแล้วเราไม่เคยกลัวความลำบากมาอยู่ที่นี่ก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองลำบากคนที่ลำบากกว่าเรามีอีกเยอะ ถ้าเค้าตัดนิสัย
แบบนี้ไปได้คงดี แฟนกันก็ควรช่วยเหลือกันบ้างไม่ใช่หรอไม่จำเป็นต้องมากหรอกแค่สักนิดนึงก็พอ...
แต่นี่เรารู้สึกเหมือนโดนเอาเปรียบ รู้สึกเหมือนโดนหลอกเลย ...เราเคยคุยกับเค้าตรงๆแล้วนะค่ะ
คุยแบบตรงมากหน้าด้านสุดๆเพราะมันก็คงเป็นทางออกที่ดีที่สุด เราให้โอกาสเค้ามากกว่า 10 ครั้งแล้ว
เราควรให้โอกาสเค้าต่อไปมั้ย หรือเราควรจะหยุดดี คงแก้นิสัยไม่ได้แล้วเราเหนื่อยมากอ่ะ หรือเรางี่เง่ามากไป
หรือเราไม่อดทนพอ เราต้องแก้ไขตรงไหนให้ได้ไปต่อ แต่เราอึดอัดมากอ่ะ
เพื่อนเราก็บอกว่า กูไม่เคยโกรธผู้หญิงนะเว้ยที่จะไปหาคนที่ดีกว่า หรือต้องการเลือกคนที่ดีที่สุดกูรู้ว่าไม่มีใคร
อยากลำบากหรอก แต่กูก็อยากดูแลเค้าให้ดีที่สุดอ่ะ T T เรานี้แทบร้องไห้เลย มีกูคนนึงนี่แหละที่ยอมกัดก้อนเกลือกิน
เพราะกูรักมัน แม้มันจะเห็นแก่ตัว (โดยที่ตัวมันก็ไม่รู้ตัวก็ตาม)
แนะนำเราหน่อยเรามืด 10 ด้าน เราอยากประคองความรักให้ดีที่สุดค่ะ
อย่าคิดว่าจะเปลี่ยนนิสัยใครได้
ที่มีแฟนเป็นคนธรรมดา เค้าไม่ได้รวยล้นฟ้า ไม่เคยให้อะไรกับเรา
แต่เราก็ยังอยู่กับเค้าเพราะเรารักเค้า ความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
หลายๆครั้งคนรอบข้างก็ถาม ว่าทำไมแฟนแกเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ...
เค้าดีตรงที่เค้ารักและซื่อสัตย์ต่อเรา เพียงแต่เค้าไม่ชอบสุงสิงกับใคร
ไม่เข้าหาครอบครัวเรา ไม่ค่อยเฟรนลี่ เพื่อนน้อย คำพูดบางคำจากเค้า
บางทีก็ดูเห็นแก่ตัวเกินไป แต่เราก็คิดว่าเราจะเปลี่ยนเค้าได้
อาจเพราะ ...
พ่อกับแม่เค้าแยกทางกัน อาจไม่มีใครคอยบอกเค้าว่าสิ่งไหนควรทำ ควรพูด
หรือสิ่งไหนที่ไม่ควรทำ และไม่ควรพูด เค้าไม่เอาใครเลย ลึกๆแล้วเค้าเป็นคนเห็นแก่ตัว
นะแต่ตัวเค้าเองก็ไม่รู้ มันแสดงออกมา สีหน้า แววตา คำพูดการกระทำและความคิดของเค้า
แต่เค้าก็ดีกับเรามากๆเค้ารักเรามากๆเช่นกันมาคบเราเค้าก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น
เพราะเราคอยเตือนเค้า คอยด่าเค้าให้ได้สติ แม้บางเรื่องเราก็คิดนะว่าเค้าน่า
จะรู้อะไรด้วยตัวเค้าเองมากกว่า แต่ก็ไม่เลย .... เช่น " เค้าไม่ค่อยไปบ้านเราค่ะ
ไม่ค่อยทำความรู้จักกับที่บ้านเราเพราะเค้าขี้เกียจเดินทาง "
เราเองก็เบื่อเวลาที่เค้าทำหน้าหงิกใส่ ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่เคยชวนเค้าอีกเลยค่ะ ...หรือ
" สถานะการเงินแย่ เราก็พยายามหาเงินมา
แต่เค้าก็ไม่เคยถามว่าเอามาจากไหน หรือมีอะไรให้ช่วยมั้ย "
เพราะเค้าก็จะพูดคำเดียวก็ไม่มีอ่ะจะให้ทำยังไง เทอได้เงินมามากกว่านิ
จุกไปดิ่ ... มีเงินมากกว่าต้องเลี้ยงแกด้วยใช่มั้ย
บางทีก็อยากให้ช่วยดิ้นรนบ้างไรบ้างมั้ยอ่า แก T T
ตอนคบกันแรกๆ ก็มีความเห็นแก่ตัวปนมาเล็กๆแต่ เราก็คิดว่าเค้าจะเปลี่ยนได้ค่ะก็คบกันมาเรื่อย ๆ
เราเวลารักใครเรารักนานแต่ให้เค้าจะแย่แค่ไหนก็ตาม เราคบกับเค้ามา 6 ปีแล้วค่ะ เราไม่ค่อยได้เงิน
เค้าเลยนานๆทีจะได้ (แบบไม่ค่อยเต็มใจ) คือเราไม่ไหวจริงๆก็ต้องเอ่ยปากขอค่ะ เพราะเค้าไม่คิดจะช่วย
อะไรเราอยู่แล้ว (หรือเค้าคิดคะแต่เราไม่รู้เรามองเค้าในแง่ร้ายเกินไปรึป่าว),,,เราทำงานมีเงินเดือนมากกว่าเค้าค่ะ
ก็กินอยู่ด้วยกัน เค้าก็มีงานของเค้าช่วงแรกๆตอนแรกแยกกระเป๋ากันค่ะเงินหมดก็ใช้เงินเรา แต่เราไม่ซีเรียสกับแฟน
เราก็ให้ได้เป็นแบบนี้มา 5 ปี ส่วนเค้าเองถ้าเราเงินหมดพอใช้เงินเค้าๆจะไม่พอใจ (ไม่ได้พูดนะคะแต่แสดงสีหน้า)
ตอนนี้เป็นแฟนกันนะคะคบมา 6 ปี มีอะไรก็ต้องหารครึ่งค่ะ หลายๆครั้งเราก็ออกให้เค้าไม่เคยเอ่ยขอหรอกค่ะ
แต่จิตใต้สำนักเราบอกว่าคนเป็นแฟนกันก็ต้องทุ่มเทให้กับแฟนเต็มที่ เราก็ทำให้เค้าเห็นอยากให้เค้าทำอะไร
ให้คนอื่นด้วยความเต็มใจบ้าง แต่ก็ไม่เป็นผล ลึกๆแล้วเราอึดอัดมากค่ะ ตั้งแต่คบกันมาไม่เคยรู้สึกถึงน้ำใจเค้าสักที
ทั้งๆที่เราก็เป็นคนใจกว้างมาก ไม่ได้อคติอะไรเลย เป็นคนที่ปล่อยวางสุดๆ แทบจะไม่มีสมองอยู่แล้ว
แต่บางทีเราก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้... คือเราเหนื่อยใจมากๆ เราก็อดทนเพราะเราอยากให้รักกันต่อ ....
เราก็โตแล้วบางทีเราก็ต้องการที่พักกายพักใจค่ะ แม้จะไม่มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาแต่เรากลับรู้สึกว่าเราอึดอัดกับ
นิสัยแบบนี้จริงๆครอบครัวเราก็ไม่ได้เป็นแบบนี้เราเลยค่อนข้างงงกับการใช้ชีวิตของครอบครัวเค้าเหมือนกันคือเป็น
ครอบครัวที่มีอะไรไม่เคยคุยกันต่างคนก็ต่างอยู่ ประมาณนั้น ขนาดอยู่บ้านเดียวกันยังไม่ค่อยเจอหน้ากันเลยค่ะ
เราบอกเลิกหลายครั้งแล้วนะคะแต่เราก็ใจอ่อนทุกทีที่เห็นเค้าร้องไห้ ,,ก็ลองปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าคนที่เค้ารัก
เรามีอีกมากมาย คนที่รักเราได้มากกว่านี้ก็มีนะและคนๆนั้นอาจดูแลเราได้ดีกว่านี้ ทั้งความรู้สึก และความสุขสบาย
จริงๆแล้วเราไม่เคยกลัวความลำบากมาอยู่ที่นี่ก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองลำบากคนที่ลำบากกว่าเรามีอีกเยอะ ถ้าเค้าตัดนิสัย
แบบนี้ไปได้คงดี แฟนกันก็ควรช่วยเหลือกันบ้างไม่ใช่หรอไม่จำเป็นต้องมากหรอกแค่สักนิดนึงก็พอ...
แต่นี่เรารู้สึกเหมือนโดนเอาเปรียบ รู้สึกเหมือนโดนหลอกเลย ...เราเคยคุยกับเค้าตรงๆแล้วนะค่ะ
คุยแบบตรงมากหน้าด้านสุดๆเพราะมันก็คงเป็นทางออกที่ดีที่สุด เราให้โอกาสเค้ามากกว่า 10 ครั้งแล้ว
เราควรให้โอกาสเค้าต่อไปมั้ย หรือเราควรจะหยุดดี คงแก้นิสัยไม่ได้แล้วเราเหนื่อยมากอ่ะ หรือเรางี่เง่ามากไป
หรือเราไม่อดทนพอ เราต้องแก้ไขตรงไหนให้ได้ไปต่อ แต่เราอึดอัดมากอ่ะ
เพื่อนเราก็บอกว่า กูไม่เคยโกรธผู้หญิงนะเว้ยที่จะไปหาคนที่ดีกว่า หรือต้องการเลือกคนที่ดีที่สุดกูรู้ว่าไม่มีใคร
อยากลำบากหรอก แต่กูก็อยากดูแลเค้าให้ดีที่สุดอ่ะ T T เรานี้แทบร้องไห้เลย มีกูคนนึงนี่แหละที่ยอมกัดก้อนเกลือกิน
เพราะกูรักมัน แม้มันจะเห็นแก่ตัว (โดยที่ตัวมันก็ไม่รู้ตัวก็ตาม)
แนะนำเราหน่อยเรามืด 10 ด้าน เราอยากประคองความรักให้ดีที่สุดค่ะ