๙๖ วัน ปั่น(จักรยาน)คนเดียวเที่ยวสองทวีป ตอนที่หก(ต่อ) (Moscow and St. Petersburg)

วันที่ ๔๐ (วันพฤหัสฯที่ ๒๙ พฤษภาคม ๒๕๕๗)

เยคาเธอรีนเบิร์ก - มอสโคว์

ออกจากโฮสเต็ลไปสถานีรถไฟตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง วันนี้จะไปมอสโคว์กับรถไฟขบวน 109M ซึ่งจะออกจากเยคาเธอรีนเบิร์กเวลา ๐๖:๔๐ น.(หรือ ๐๘:๔๐ น. เวลามอสโคว์) ที่ต้องรีบก็เพราะการปั่นจากโฮสเต็ลไปสถานีรถไฟไม่ค่อยสะดวกเพราะต้องปั่นบนทางเท้าซึ่งเต็มไปหลุมและขอบทางสูงๆ ต้องลงจูงเป็นบางครั้ง ก็เลยเพื่อเวลาไว้ไปถึงสถานีจะได้มีเวลาแยกชิ้นส่วนจักรยานใส่กระเป๋า เข้าไปหาที่ถอดจักยานในห้องพักผู้โดยสาร ห้องนี้มีจอแสดงเวลารถเข้า-ออก สองจอมีจอขนาดใหญ่เหนือประตูทางเข้า และจอเล็กอยู่ใกล้เพดานตรงมุมห้องก็ได้อาศัยดูขณะที่เก็บจักรยานใส่กระเป๋า สถานีเยคาเธอรีนเบิร์กเป็นสถานีใหญ่มีชานชาลาเยอะมาก ทำให้กังวลว่ารถไฟจะจอดนานหรือไม่ ชานชาลาจะอยู่ไกลแค่ไหน กลัวว่าจะไปขึ้นรถไฟไม่ทันเลยเครียดนิดหน่อย มีอาการแสบท้องต้องหาอาหารเช้ากิน แล้วก็มายืนดูตารางเวลาที่ห้องโถงคอยสังเกตุว่าเมื่อไหร่จะแจ้งชานชาลาจะได้เดินไปรอก่อน ซึ่งปรกติจะแจ้งก่อนขบวนรถเข้าประมาณ ๑๐ - ๑๕ นาที แต่เช้านี้รอจนได้เวลารถเข้าแล้วบนกระดานก็ยังไม่บอกว่ารถจะเข้าชานชาลาอะไร ได้ยินแต่เสียงประกาศแล้วก็เห็นคนรัสเซียเริ่มขยับตัวเดินกัน ด้วยความสงสัยเลยเข้าไปถาม พนง.อินฟอร์เมชั่นในห้องพักผู้โดยสาร คุยกันไม่รู้เรื่องต้องเอาตั๋วให้ดูแล้วเค้าก็ชี้ให้ดูที่จอเล็ก มีเลข ๘ กับ เลข ๒๕ เนื่องจากจอเล็ก จขกท.เลยมองไม่ชัดคิดว่ารถมอสโคว์ออกจากชานชาลาที่ ๘ ต้องบอกว่าจอใหญ่คงเสียเพราะทั้งข้างในและข้างนอกไม่ได้ขึ้นตัวเลขบอกชานชาลา ก็ขอบคุณ พนง. แล้วก็สะพายกระเป๋าจักรยานหิ้วกระเป๋าแพนเนียร์วิ่งกระหืดกระหอบลอดทางรถไฟ ไปโผล่ที่ชานชาลาที่ ๘ อ้าว ไม่เห็นมีขบวนรถ ชานชาลาโล่งและไม่มีผู้คนรอขึ้นรถเลย พลาดแล้วสิ..เรา รีบไต่บันไดลงมาคราวนี้กระเป๋าจักรยานสะพายไม่ไหวแล้ว...หนัก ประกอบกับเหนื่อย ลาก...อย่างเดียวเลยกว่าจะถึงชานชาลาที่ ๒๕ หัวใจแทบกระดอนออกมาทางปาก โผล่ขึ้นมาแล้วยังต้องแบกต่อไปอีก ๔ ตู้ เกือบตกรถไฟ.....อีกแล้ว ขึ้นรถมาได้ก็เจอคำถามเดิมๆ อีก "กระเป๋าอะไร" "จักรยาน" ผ่านด่าน

ออกจากเยคาเธอรีนเบิร์กสภาพสองข้างทางก็เปลี่ยนจากที่ผ่านมาที่เป็นท้องทุ่งโล่งสุดลูกตาสลับกับเนินเตี้ยๆ เป็นป่าสนตลอดสองข้างทางจนถึง Perm (เข้าใจว่ายังอยู่แถบเทือกเขาอูรัลอยู่) จนประมาณห้าโมงเย็นก็ถึงสถานี Balezino สถานีนี้จอด ๒๕ นาทีผู้โดยสารก็ลงไปยืดเส้นยืดสาย เปลี่ยนอิริยาบท สูบบุหรี่ บ้างก็ไปช้อปปิ้ง มีสาระพัดให้ซื้อไม่ว่ารองเท้าแตะ ตุ๊กตา ของที่ระลึก หนังสือ รวมทั้งอาหารและเครื่องดื่ม ราคาอาหารและเครื่องดื่มแพงกว่าตามร้านทั่วไปเกือบเท่าตัว อย่างบะหมี่สำเร็จรูปหาซื้อได้ในราคา ๒๕ รูเบิ้ล ที่นี่ขาย ๔๐ รูเบิ้ลน้ำอัดลมขวดเล็ก ๔๐ รูเบิ้ล เป็น ๗๐ รูเบิ้ล น้ำผลไม้ขนาด ๑.๕ ลิตร ๕๕ รูเบิ้ล เป็น ๙๐ รูเบิ้ล เพราะฉะนั้นถ้าเดินทางด้วยรถไฟและอยากประหยัดอย่าลืมตุนเสบียงไปให้พอด้วย
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่