กราปขอโทษด้วยนะครับที่แท็กเยอะแยะเรื่อของเรื่องคือ ผมกับเขารักกันมาตั้ง4ปีผ่านปัญหากันตั้งมากมายทั้งความสุขเอยความทุกข์เอย.
อยู่ๆๆวันหนึ่งบอกให้เลิกยุ่งเลิกคบ กันเถอะ เพราะผมไปห่วงยุ่งเรื่องเขา. ถามปัญหาคืออะไร ไม่มีเหตุผล. ชั่งมันเถอะ แต่จบกันแค่นี้.  
แล้วที่ผ่านมาละ.  เขาตอบคิดไปเองหรือเปล่าว่ารัก. ผมจุกนะ มันแน่นในอกในใจเลย เวลาผมทำผิดก็ขอโทษเขามีอะไรก็บอกเขาหมด
ทั้งปัญหาต่างๆ แต่พอเขามีปัญหา ผมต้องการคำอธิบายอย่างน้อยๆ จบกันด้วยดีก็ยังดี

เขามีแค่ไม่ชอบให้กอดเวลาที่คนอื่นอยู่. แต่รุ่นพี่เขากอดก็ไม่มีปัญหา ทั้งที่ทุกคนรู้ว่าผมสนิทที่สุด(แต่ยอมรับที่ทำไม่ดีคือกอดเขา)
แต่นี้อะไร ถามถึงปัญหาจะได้มาปรับปรุงแก้ไขกันใหม่ อะไรที่ผิดผมก็ขอโทษและสัญญาจะไม่ทำอีกคำตอบที่ได้คือ ก็ไม่มีเหตุ. และก็ชั่งมันเถอะ.

ผมแค้นมานะ. ทำเหมือนที่สนิทกันดูแลห่วงใยกัน ความผูกพัน ความรักที่มีให้แต่กัน. เป็นสิ่งไม่มีค่า สิ่งต่างๆๆเหล่านี้ไม่ได้สร้างกันแค่วันเดียว
ผ่านอะไรด้วยกันมาก็เยอะแต่สิ่งตอบแทนที่ผมได้.   คือก็ไม่มีเหตุ ชั่งมันเถอะ.  ถ้าตอบว่าเราเข้ากันไม่ได้อะไรหลายๆๆอย่างไม่ตรงกันก็ว่ากันไป

ผมอยากจะจัดการแต่ไม่รู้จะทำไงดี เพื่อนๆๆเขาผมปรึกษาหมด. บอกผมทำดีที่สุดแล้ว เลิกเขาไปเถอะ. ลืมเขาไป เขาเปลี่ยนไปมาก
เพื่อนๆก็อยากรู้เหตุผลเขาก็ยังตอบเหมือนเดิม. คือไม่มีเหตุผล ชั่งมันเถอะ

ช่วยทีครับจะทำอย่างไรดีกับคนแบบนี้.    และตัวผมเองควรทำเช่นไรต่อไป(ถ้าเขาโกรษผมก็ยินดีตามตื้อตามง้อ ตลอดไปแต่นี้ไม่ใช่อ่ะ)