สวัสดีเพื่อนๆห้องบลูอีกครั้งครับ กลับมาพบกันกับรีวิวทริปล่าสุดที่ได้ไปมา ทริปเวียดนามใต้ ไปกันทั้งหมด3คน รูปส่วนใหญ่จะติดหน้าผู้ร่วมทริป ถ้าจะเซนเซอร์ใส่หัวแมวหัวหมากันทุกรูปคงจะนานเลยทีเดียว ยังไงดูหน้ากันไปทำความรู้จักกันไปตลอดทริปนะครับ



เป็นรีวิวรูปเยอะ เขียนจบในทีเดียวเลยเลย
ทริปเวียดนามใต้นี้ใช้เวลาทั้งหมด 4วัน3คืน ใน3เมืองยอดฮิตได้แก่ โฮจิมินห์ ดาลัท มุยเน่
จุดเริ่มต้นมาจากการชักชวนของเพื่อนฝ้าย1สาวร่วมทริปที่แต่เดิมจะไปกับเพื่อนตั๊ก แต่ทั้งสองมีอาการหวาดกลัวเวียดนามเล็กน้อยถ้าจะไปกันสองสาว เลยมาชวนผม ซึ่ง... ไม่เคยคิดจะไปเวียดนามเลย!!!! ย้ำว่าเลย!!! เพราะอ่านจากหลายๆรีวิวหลายๆคนในpantip นี่แหละ ก็พบว่าโดนหลอกลวงโดน scam กันแทบทุกขณะจิต ทั้งแท็กซี่เปลี่ยนแบงค์ หนังสือพิมพ์มาบังตอนทอนเงิน โดนโกงตอนแลกเงิน ซื้อของก็โดน ดูวายป่วงมาก จนตั้งใจว่าเออ!! ไม่ไปมันซักประเทศคงไม่เป็นไร แต่ในเมื่อสองสาวไว้ใจมาชักชวน ก็เลยตัดสินใจแบบใจง่าย จองตั๋วแอร์เอเชียในครึ่งชั่วโมงประมาณตั้งแต่ปลายปี 57
เดินทางกันระหว่าง 12-15 มีนาที่ผ่านมานี่เองครับ โดยเพื่อนตั๊กเป็นแม่งานในการจัดการทริปทั้งหมด ได้อย่างเป๊ะมาก เงินกองกลางอะไรเธอจัดการหมด ทำให้ทริปเวียดนามไต้คราวนี้ดีกว่าที่คาดหวัง(จริงๆคือไม่คาดอะไรเลย) และคิดว่าจะกลับไปอีก เราลองไปติดตามทริปนี้กันครับว่าจะสนุก เร้าใจ อิ่ม อร่อยกันแค่ไหน ตามมานะ

plan d1 HCM วันแรกเราจะไปถึง HCM ตอนประมาณ 9โมงครึ่งตามแพลน จากนั้นจะเดินทางไปเวียตซี (Vietsea) ทัวร์เอเจนซี่ชื่อดังในหมู่คนไทย วันนี้ตามแผนจะไปแค่อุโมงค์ Cu Chi เท่านั้นซึ่งก็กินเวลาครึ่งวันแล้ว จากนั้นกลางคืนกนั่งรถนอนไปดาลัทกัน อยากเห็นจริงๆรถนอนจะเป็นยังไง


เดินทางด้วย AirAsia ตั๋วราคา6พันนิดๆมาถึงสนามบินตรงเวลา ออกมาที่ ตม.อย่างงงๆ เอ๊ะ ทำไมบนเครื่องไม่แจก immigration card อะไม่เป็นไรไปต่อแถวก่อน คงไม่ต้องใช้ละมั้ง ต่อไปต่อมา เห็นทัวร์ไทยมีใบผ่านแดนกันคนละใบ ซวยละตรูต่อแถวมานาน เห็นคุณจนท.สนามบินเดินผ่าน เลยเข้าไปถาม ปรากฎว่า ที่เวียดนามนี่ไม่ต้องเขียนใบ immigration ครับ เดินไป ตม. อย่างฉลุย


หมวกใส่ได้ แว่นตาใส่ได้ ถ่ายรูปได้ อันนี้ไม่รู้จริงแค่ไหน แต่สนามบินอื่นจะมีป้ายว่าห้ามถ่ายติดไว้ แต่ที่นี่ไม่มีใครรู้ข้อมูลวานบอกครับ
ตม.เวียตนามนี่อย่างอินดี้พูดเลย


อะ 3คน รูปแรกในสนามบินไซง่อน เย้ๆ เราจะไปผจญภัยกันแล้ว


ผ่านจากตม. ไปหาที่แลกเงินบางส่วนเป็นค่ารถบัสที่จะพาเราเข้าเมือง ก็exchange กันตรงนี้นิดนึงใช้เงินกองกลางครับ อ่อทริป นี้เราเก็บกองกลางกันที่คนละ 250USD  เป็นค่าโรงแรม ค่าอาหารทุกมื้อ ทุกอย่าง ค่าเดินทางทั้งหมด สะดวกมากๆ แทบจะไม่ได้ใช้ pocket money ส่วนตัวจนกระทั่งช้อปปิ้งวันกลับ




ออกมานอกสนามบิน เหยยยย มารอใครกันวัยรุ่น อย่างเยอะ!!!


ออกจากสนามบินเลี้ยวขวา จะเจอรถบัสเข้าเมืองสาย152 ขึ้นไปเลยครับ คนละ 5,000 ดอง มีกระเป๋าเดินทางลากเพิ่ม2ใบ คิดรวม5ที่ เป็น 25,000ดองหรือประมาณ40บาท






นั่งรถไปประมาณครึ่งชั่วโมงก็จะถึงจุดที่ต้องลงไปบริษัท Vietsea ครับ ระหว่างทางก็ถ่ายเมืองไซง่อนผ่านกระจกรถซักหน่อย




พอถึงวงเวียนใหญ่ๆที่ตลาด Ben Thanh  ก็ลง แล้วเดินย้อนไปไม่ไกล
แผนที่การเดินทางในย่านๆนั้นครับ มีตลาดมีวงเวียน เวียตซีที่เราเดินกันอย่างง่ายๆ


เดินลากเป๋ากันต๊อกแต๊กๆ ดูแผนที่ถามทางไปเรื่อยๆ ตามประสาทางอยู่กับปาก


สิ่งที่เห็นได้ชัดอย่างแรกคือโฮจิมินห์รถมอเตอร์ไซค์เยอะมากกกกก มากแบบกรุงเทพอายไปเลย


เดินกันให้ดีจับมือคนข้างๆแล้วข้ามถนนไปอย่างมันใจ อย่าลังเล สกิลการมองขวาซิาย2รอบต้องสูงมาก รถใหญ่รถเล็ก พร้อมใจกันไม่หยุดให้เราหนักมาก ไป!!!


งมทางกันอยู่ไม่นานเราก็มาถึงเวียตซีครับบริษัทที่ขึ้นชื่ออย่างมากในหมู่นักท่องเที่ยวไทยว่าบริการดี จะบอกว่าดีจริงอย่างที่คุยกันเลย ไม่ผิดหวังครับ




นั่งคุยติดต่อตกลงรายละเอียดและจ่ายเงิน




ตามที่คุยกันไว้ ได้ voucher ออกมาประมาณนี้ รายละเอียดสิ่งที่จองจากเวียตซี มีประมาณนี้


1. ทัวร์อุโมงค์ Cu Chi แบบครึ่งวัน
2. รถนอนจาก HCM ไปดาลัท
3. ทัวร์เมืองดาลัทเต็มวัน
4. รถนั่งจากดาลัทไปมุยเน่
5. ทัวร์ในมุยเน่ประกอบด้วยทะเลทราย+ไวน์แคสเซิล
6. รถนอนจากมุยเน่กลับ HCM
หลังจากจ่ายเงินไปเรียบร้อย ล้างหน้าล้างตาเข้าห้องน้ำ  ฝากกระเป๋าไว้ที่เวียตซีก็จะเที่ยงพอดี เดินย้อนกลับไปทางตลาดครับไปเดินหาที่แลกเงินกัน


ร้านมีอยู่2ร้านติดๆกันตรงหน้าตลาดที่ซื้อของฝากใหญ่ๆนี่แหละครับ




แอบเห็นมะพร้าวหน้าตาประหลาดอยู่ในซอยร้านแลกเงิน สัญญาป้าไว้ว่าเดี๋ยวมาซื้อนะ ลูกละ20,000ดอง ประมาณ25บาทเอง สดชื่นๆ


ร้านแลกเงินเราแลกกันร้านนี้ครับ เรทวันนั้นอยู่ที่ 1USD =21,500  VND


ออกจากร้านแลกเงินเลี้ยวมาทางขวานิดเดียวมากินร้าน Pho 2000 เค้าว่าร้านนี้เป็นร้านเฝอประธานาธิบดีนะ เพราะบิล คลินตันเคยมากินด้วย






ไหนๆเอาเงินล้านออกมานับหน่อย รวยนับเงินกันเมื่อยมือเมื่อยตาเลยทีเดียว ผมแลกเงินส่วนตัวไปอีก 100 USD ที่เห็นนี้ถือเงินล้านเลยนะ จะบอก


อาหารเริ่มทยอยมาปอเปี๊ยะกุ้งที่อร่อยมากต้อนร้อนๆแต่แนะนำติองกินร้อนเลยนะ พอเย็นแล้วมัน เลี่ยนอยู่ทีเดียว


เฝอเพื่อนว่าอร่อยใช้ได้ มีทั้งหมูและไก่ครับ ชามนี้หมู มีเครื่องเคียงเป็นพริก


ข้าวหมูทอดของผมเอง วันนั้นไม่ค่อยสบายไป ท้องไม่ค่อยดี กินไปคำแรกๆก็อร่อยดี แต่ซักพักเริ่มเลี่ยนละ


สรุปอาหารร้านนี้อร่อยใช้ได้นะ เสียที่มันไปหน่อย น้ำมันมาเต็มมาก

กินอิ่มเดินกลับไปที่เวียตซี เดี๋ยวเรามีนัดนั่งรถบัสไปดูอุโมงค์กัน


ใจกลางเมืองไซง่อนมีสวนสาธารณะใหญ่มากกก ต้นไม้ใหญ่และดูมีอายุมาก




เราเห็นพ้องต้องกันว่า ต้นไม้ใหญ่ที่มีอยู่ทั่วไปทุกถนนทุกเส้นใน HCM เป็นเสน่ห์อย่างแรกของประเทศนี้ที่เราหลงรัก


ไม่เหมือนบางประเทศนะ ตัดเหี้ยน ถนนต้องมาก่อน หึหึ


เพราะความร่มรื่นของสวยสาธารณะใหญ่กลาง HCM นี่เอง ทำให้มีคนเวียดนาม ทั้งวัยรุ่น ผู้สุงอายุ เด็กๆ มานั่งเล่นในสวนกันเยอะมาก


สนามเด็กเล่นก็มี และด้วยความที่ต้นไม้เยอะ มันทำให้ HCM ร่มรื่นอากาศสบายกว่าในกรุงเทพหลายเท่าตัว ควันพิษก็ไม่เยอะเท่า ต้นไม้มันดีจริงๆนะคุณ ปลูกเถอะ อย่าตัด ให้โอกาสเค้ามาเป็นส่วนนึงในชีวิตคนเมือง


จากนั้นเราเดินทางกลับไปที่เวียดซีประมาณบ่ายโมงนิดๆ จากนั้นมีเจ้าหน้าที่พาเราเดินเลี้ยวออกจากเวียดซีไปทางซ้ายเข้าซอยแรกไปอีกถนนหนึ่ง นั่งรอในบริษัทประมาณ10นาที แล้วก็เรียกขึ้นรถครับ
เราจะไปอุโมงค์คูชีกัน ใช้เวลาเดินทางประมาณ2ชั่วโมง

นั่งรถไปหลับไป อ้อ บนรถมี Wifi นะครับผ่านไปประมาณ ชม.นิดๆ รถก็มาจอด
แวะพักไปดูหัตถกรรม เหมือนเป็นศูนย์หัตถกรรมของคนพิการ รายได้ก็สนับสนุนให้คนพิการมีรายได้ครับ ดีนะ ส่งเสริมท่องเที่ยวและสร้างอาชีพด้วย




งานส่วนใหญ่ก็ประมาณรูปวาดด้วยเปลือกไข่เปลือกหอย ออกมาเป็นมุขๆครับ


ต่อไปอีกประมาณเกือบชั่วโมงเราก็เดินทางมาถึงอุโมงค์คูชีครับ




ไกด์บรยยาย  อุโมงค์นี้มีประวัติเป็นที่รวมพลของเวียดกงที่ทำการต่อต้านกองทัพอเมริกา  ในสงครามเวียดนาม โดยรวมพลกันใต้ดิน อยู่อาศัยกันในนั้น ในค่ายก็มีค่าไกลกับดักต่างๆ ที่ทำลายกองทัพอเมริกาได้เป็นจำนวนมาก


นทท  ส่วนใหญ่ที่มากับเราวันนี้เป็นนทท.ตะวันตกนะครับ มีเอดชียปยุ่ไม่เยอะ
.



รูนี่เป็นทางเข้าอุโมงค์ใต้ดิน เอาไวิพรางตัว มีเทคนิคการเปิดปิดด้วย สามารถให้นทท.ลงไปถ่ายรูปได้ ฮึบๆ ก็ต้องลงสิ