อย่างสมมุติ ผมทำแก้วแตก หรือโดนมีดบาดมือแล้วผมไม่มีอารมณ์ตื่นเต้นตกใจเลยเพราะผมมีสติเข้ามาจัดการ ผมก็แค่เก็บแก้วที่ตกไปทิ้งขยะอย่างระมัดระวังโดยไม่ได้รู้สึกเสียดายแก้วหรือรู้สึกว่าตัวเองสะเพร่า คือไม่รู้สึกอะไรเลยก็เฉยๆ แตกก็เก็บไปทิ้ง แล้วก็ทำกิจกรรมอื่นต่อโดยไม่เก็บเอาไปคิดด้วย

หรือโดนมีดบาดก็เฉยๆ ก็โอเคมีดบาดผมก็ล้างแผลเอายาใส่ พันแผล แล้วก็ทำกิจกรรมอื่นต่อโดยไม่คิดอะไรเลย

อารมณ์แบบนี้ถือว่าไม่มีทุกข์ปะครับ

สมมุติถ้ามีพระอรหันต์ทำแก้วแตก มีดบาด ท่านก็จะเฉยๆ แบบนี้ปะครับ หรือจะมีดีเทลของอารมณ์ที่แตกต่างกันยังไงครับ