บอกก่อน ตอนนี้อายุ17แล้วค่ะ
ตอนนี้คำเดียวที่ดังในหัวคือ เบื่อว้อย เบื่อมาก เบื่อที่สุด เบื่อๆๆ
ถามว่าไปเรียนพิเศษมั้ย? เรียนค่ะ
เปิดเทอมก็เรียนตื่นเช้า เพื่อไปเรียน
พอปิดเทอมคิดไว้อย่างดีปิดเทอมฉันจะตื่นสายบลาๆๆๆ
แต่มันก็ทำได้แค่คิดปะ ต้องแหกตาตื่นมันทุกเช้าแหละ ก็หนีไม่พ้นต้องไปเรียนพิเศษอีก ชีวิตสะเด้ยยย
อะนอกจากเรียนพิเศษ
ทำไรอีกล่ะ ก็เล่นโทรศัพท์นั่นแหละ แม่ก็บ่นเล่นมันทั้งวัน เล่นมันเข้าไป เล่นอยู่นั่น
คือเอาจริงๆเล่นโทรศัพท์ทั้งวันก็เบื่อนะคะไม่ใช่ไม่เบื่อ แต่ไม่รู้จะทำอะไรจริงจริ๊งงง
ให้ออกไปเที่ยวหรอ ก็รู้สึกเกรงใจแม่แบบบอกไม่ถูก แต่พออยากออกทีก็อยากออกไปไกลๆ ไปทะเลอะไรงี้ แม่ก็ไม่ปล่อย
ออกไปใกล้ๆแม่ก็บ่นหาว่าเที่ยวบ่อย คือหนูรู้ว่าหนูยังเด็กในสายตาแม่นะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเด็กจนดูแลตัวเองไม่ได้ปะคะ -____-
เอาจริงๆก็อิจฉาเด็กที่พ่อแม่ปล่อยนะ รุ่นน้องบางคนคืออยู่ม.ต้น ไปเที่ยวตจวกับเพื่อนๆได้ รู้ว่าพ่อแม่เขาห่วงนะ แต่เขาก็ปล่อยให้ลูกดูแลตัวเองได้ปะค้าาา
อยู่บ้านมันน่าเบื่อมากอะ เล่นแต่โทรศัพท์จริงๆนะ
อยู่บ้านทีวีแม่ก็ชอบแย่ง คอมก็พัง หนังก็ไม่ได้ดู เบื่อว้อยยยย
ณ จุดๆนี้ อิจฉาเด็กตปทสุด ไม่ต้องเครียดเรื่องเรียนอะไรมากมาย อยากทำไรก็ได้ทำ
เด็กไทยอย่างหนูล่ะ ทำไรได้บ้างงง
ใครมีไอเดียอะไรนอกจากเล่นโทรศัพท์บ้างคะ เอาแบบอยู่บ้านก็ทำได้ งบไม่ต้องเยอะ เปื่อยสุด