มันต้องผ่านช่วงที่แบบอึดอัดที่สุดอ่ะค่ะ พอผ่านช่วงนั้นมันจะกลายเป็นความว่างปล่าว
คือเราไม่รู้ว่าเราทำได้คนเดียวหรือปล่าว แต่เราร้องไห้หนักมาตอนนั้น ร้องจะเป็นจะตายเลย(ตลกตัวเอง)
แต่ทางที่ดีมีคนที่เข้าใจปลอบอยู้ข้างๆก็ดีนะ มันคลายความรู้สึกได้อ่ะค่ะ
ช่วงนั้นก็ทุเรศตัวเองที่เอาแต่เข้าร้านเหล้าตลอดเลย พอมันถึงจุดหนึ่งที่ทนมานาน
แบบรู้เรื่องของเขา รู้สาเหตุ รู้เหตุผลที่แท้จริงในการเลิกกัน มันมาแบบอาฟเตอร์ช็อคจริงๆนะ
จนปล่อยโฮไปหลายรอบอยู่ (อิร้านเหล้าก็รู้จังหวะทับถมตลอดเลย 55555)
แต่ตอนนี้ก็ยึดไว้สองเพลงเวลาคิดถึงเรื่องเก่าๆนะ ปล่อย กับ ไม่โกรธความรัก

อย่างน้อยเราก็มาถึงทางแยก ทางที่คุณไม่ได้เลือกแต่คุณก็ต้องจุดไฟให้ทางนั้นอีกครั้งนะ สู้ๆนะคะ