ขอเล่าเรื่องชีวิตครอบครัวก่อนนะคะ
เราแต่งงานมา 9 ปีค่ะ ถ้ารวมเวลาที่คบกันด้วยก็ 10 ปีพอดีค่ะ ไม่มีลูกเพราะสามีเป็นหมันค่ะ สามีเป็นคนดีมาก รับผิดชอบครอบครัว และค่อนข้างตามใจ ส่วนเราไม่ใช่จะหลงตัวเองนะคะ แต่ในความคิดของเราเราว่าเราดูแลเขามากพอสมควรค่ะ เช้าไปทำงานเราเตรียมอาหารสุขภาพให้เพราะเขาสุขภาพไม่ค่อยดีไม่อยากให้เขาไปกินอาหารขยะ เสื้อผ้าถุงเท้ารองเท้าเตรียมให้หมด งานบ้านไม่เคยบกพร่องค่ะบ้านสะอาดเรียบร้อย เย็นถ้ากลับบ้านเร็วไม่มีสังสรรค์อะไร ก็ไปปั่นจักรยานกัน อยากกินอะไรเราเตรียมไว้ให้ บางวันเราเหนื่อย(เราเปิดสปาเล็กๆอยู่ใกล้บ้านค่ะ) ก็มีไปทานนอกบ้านบ้างค่ะ เจอเพื่อนๆเขาเราดูแลอย่างดีค่ะกับข้าวกับปลา ไปบ้านพ่อแม่สามีเราก็ทำกับข้าวทำงานบ้านให้หมด พ่อเขาป่วยหนักเราก็ดูแลพยาบาลทำให้หมดค่ะ ถ้าวันไหนสามีกล้บดึกเราไม่เคยคิดมากหรือว่าอะไรค่ะ เข้าใจดี ไม่มีงี่เง่าง๊องแง๊ง ไม่ใช่ว่าฝืนหรือเก็บกดนะคะแต่เข้าใจจริงๆ ขนาดเคยมี ผญ โทรมาบอกว่าสามีเราพามันไปเที่ยวอยู่สัตหีบเรายังไม่เคยถามสามีเราเลยค่ะ ดันคิดไปได้ว่า นัง ผญ มโนไปเองแน่ๆเพราะเชื่อใจสามีมากเขาเป็นคนดีมากจริงๆ ส่วนเรื่องบนเตียงเราว่าเราก็เป๊ะเวอร์อยู่นะคะ ไม่เคยปฏิเสธและทำให้แบบที่เขาขอตลอด ก็ศึกษาอะไรใหม่ๆตลอด (ไม่ได้ลามกนะคะ) แต่เรามีข้อเสียคือเราเป็นคนดื่มเยอะ (น่าจะดื่มเก่งกว่าสามี)และสูบบุหรี่ แต่ไม่เที่ยวนะคะ ดื่มอยู่ที่บ้าน เราสองคนรักกันดีมากค่ะ ไม่ค่อยทะเลาะมีงอนบ้างเล็กน้อย ทำให้เราไม่เข้าใจค่ะว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเราถึงทำให้สามีไปมีเมียน้อย (กับเมียน้อยนี่น่าจะคบกันมา 1 ปี แล้วค่ะแต่เราเพิ่งรู้เมีอประมาณ 1 เดือนค่ะ)
ขอถามความเห็นนะคะ
1.เพราะอะไรทำไม ผช ต้องมีเมียน้อยด้วยคะ
2.ถ้ามีเมียน้อยแล้วจะอยู่กับเราต่อไปทำไมคะ ถ้ารักคนอื่นแล้วทำไมไม่เลิกจากเราไปเลย จะมาขอให้เราอภัยให้มาขอโอกาสอีกทำไมคะ
3.คิดว่าสามีเรากับเมียน้อยจะเลิกกันได้จริงๆไหมคะ (สามีเราบอกว่าเลิกและตอนนี้เขาก็ไม่ได้ทำอะไรให้เราระแวงค่ะ)
4.เราร้ายตอบบ้างดีไหม เช่นตามจิกเมียน้อย (เมียน้อยชอบราวีเราค่ะ โทรมาหาส่งรูปเก่าๆของหล่อนกับสามีมาให้เราดู คือป่วนประสาทเราตลอดค่ะ)