สวัสดีทุกๆคนนะคะ เราเพิ่งตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก ผิดพลาดยังไงขออภัยนะคะ (ยืมไอดีพี่มาค่ะ)
     เริ่มเข้าเรื่องเลยนะคะ คือเราอยู่ม.5 ปีนี้ขึ้นม.6 ค่ะ เราเป็นเด็กที่ชอบแต่งตัว บ้าแฟชั่นมากๆ แฟนชั่นอะไรออกใหม่นำเทรนเราต้องมี เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า บลาๆๆๆๆ (ไม่ได้รบกวนเงินทางบ้านมากนะคะ เพราะเราก็ขายของทางอินเตอร์เน็ตอยู่) และเราก็มีแฟนค่ะ ไม่ได้เปลี่ยนแฟนบ่อยๆอะไรงี้นะ คือคบกับแฟนคนนี้มาตั้งแต่ม.3 แล้วค่ะ ไปรับไปส่งตามปกติ พ่อแม่รับรู้ค่ะ แต่เรื่องมาเกิดตรงที่ว่ามีญาติๆจากตจว.มาเยี่ยมพ่อแม่เรา แล้วก็มาอยู่บ้านเราก่อนระหว่างที่เค้ายังอยู่ในกทม. (ช่วงนั้นเป็นช่วงเปิดเทอม) ญาติๆเค้าก็เลยมาเห็นความเป็นอยู่กับเรา ว่าแฟนมารับไปรร.บ้าง เสาร์-อาทิตย์ แต่งตัวเยอะๆไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง เค้าก็เริ่มทำหน้าไม่พอใจค่ะ แซะเรากับแฟนนิดๆเวลาแฟนมารับ แต่อยู่ๆเรื่องมาเลยเถิดตอนนั้นแม่เราชวนแฟนเรามากินข้าวที่บ้านค่ะ (แฟนเคยมากินข้าวที่บ้านเกิน 10 ครั้งค่ะ แม่ชวนมา) แล้วพอญาติเห็นนะ ด่าพ่อแม่เราใหญ่เลยว่าสั่งสอนลูกยังไงให้ลูกพาผช.เข้าบ้าน แม่เราก็พูดว่าเป็นคนชวนมาเอง ที่นี้ญาติเค้าก็พูดว่า อ๋อ สนับสนุนให้ลูกแรด คอยดูเดี๋ยวก็ท้องไม่มีพ่อ เรียนไม่จบ คอยดูๆ เค้าพูดจบก็เดินตึงตังๆขึ้นบ้านไป ทีนี้บรรยากาศในบ้านแย่มากๆเลยค่ะ พ่อเราก็บอกแฟนเราว่าไม่ต้องซีเรียสนะ ญาติเค้าเป็นของเค้าอย่างนี้แหละ วันนี้กลับไปก่อนแล้วกัน แม่เราก็หน้าเจื่อนๆ บอกเราว่าไม่ต้องสนใจนะลูก จริงๆเราโกรธมากนะที่มาว่าเราอย่างนี้ การเรียนเราก็ไม่ได้แย่ ตั้งแต่ขึ้นประถมจนถึงมัธยมตอนนี้เกรดต่ำสุดคือ 3.60 แล้วมาว่าเราเสียๆหายๆเรียนไม่จบบ้าง ท้องไม่มีพ่อบ้าง แฟนเราก็นิ่งไปเลยค่ะ แต่เค้าก็บอกไม่ได้โกรธหรอก วันนั้นก็สรุปแยกย้ายกันกลับบ้าน คือทำไมต้องมองว่าการมีแฟนมันแย่ขนาดนั้น ตั้งแต่คบกันมาไม่เคยทำอะไรเสียหายเลย มากที่สุดก็แค่จับมือ กับกอดคอ ใครเคยเจอแบบนี้บ้างคะ แล้วรับมือยังไง