สวัสดีค่ะ
เรารู้สึกโหวงๆ แปลกๆในใจอย่างบอกไม่ถูก
มันเกิดขึ้นจาก
เมื่อประมาณเกือบๆ 3 ปีที่ผ่านมา
เราได้แอบชอบคนๆนึง แต่เราไม่เคยคิดอยากเป็นแฟน หรืออะไรเลยนะ เราเจอเค้าแทบทุกวัน แต่เราก็เก็บมาตลอด
มีแค่เพื่อนสนิทเราที่รู้ จนวันนึงได้มีโอกาสคุยกัน(แบบไม่น่าเชื่อ!!) ก็คุยกันไปเรื่อยๆ (คุยผ่านการพิมพ์คุยกัน)
แล้วเค้าก็ขอเบอร์เรา เคยโทรคุยกันไม่เกิน 3 ครั้ง แต่เค้าฮามาก คุยกันเรื่องไร้สาระมากๆ ตอนนั้นเราแค่รู้สึกว่า
เราอยากคุยไปเรื่อยๆ แค่นั้นก็มีความสุขแล้ว เราเล่าให้เพื่อนเราฟังทุกอย่างเลย ว่าคุยอะไรกันบ้าง
จนถึงวันหนึ่ง
เค้าก็พูดเล่นๆมั้ง ว่าถ้ามีคนขอเรา(จขกท.) เป็นแฟน เราจะยอมมั้ย ด้วยความไม่รู้ เราไม่เคยมีประสบการณ์ความรัก
เราก็ตอบไปว่า ไม่รู้ เราไม่แน่ใจ อะไรประมาณนี้ เค้าก็เลย โอเค แล้วก็คุยต่อ จนเรารู้สึกว่าเราเริ่มสนิทกับเค้า
ผ่านไปไม่กี่อาทิตย์ เค้าก็เริ่มหายไป ตอบน้อย แทบไม่คุยกับเราเลย พอเราถามว่าไม่ว่างหรือเปล่า ก็ตอบแบบส่งๆ
เราก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ หลายวันเข้า เราเริ่มรู้สึกอึดอัด เราเลยถามไปตรงๆ แล้วก็ได้คำตอบแค่ว่า ..เค้าไม่อยากรอเราอีกแล้ว
ทำให้เราเข้าใจว่าเออวันนั้นที่เค้าถามเราแบบนั้น มันเป็นคำถามที่เค้าหมายความแบบนั้นจริงๆ
จนวันนี้เราเห็นรูปคู่เค้ากับคนที่น่าจะเป็นแฟนใหม่(?)
ใจเรามันก็รู้สึกโหวงๆ แปลกๆ
เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร เราแค่คิดว่า เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว(เกือบ3ปี!!) ไม่น่าจะรู้สึกไม่ดี หรือไม่น่าจะชอบคนนั้นแล้วนะ
แต่มันก็รู้สึกแปลกๆจริงๆ แบบบอกไม่ถูก จะบอกว่าเสียใจเลย มันก็ไม่ใช่
แต่หลังจากที่เราเลิกคุยกับเค้า เราไม่ร้องไห้สักแอะเลยนะ
แต่หลังจากนั้น เราก็เริ่มอ่านหนังสือ ธรรมมะ หนังสือจิตวิทยา เชิงแบบ ทำอย่างไรให้มีความสุข
เราอ่านพวกหนังสือแบบนี้เยอะมากๆ เขาก็สอนให้เราปล่อยวาง (คือเราเป็นคนค่อนข้างคิดมาก แล้วก็คิดเล็กคิดน้อย)
แต่บางทีเราก็สับสนว่า เราปล่อยวางมันได้จริงๆ หรือ เราแค่คิดเรื่องดีๆ เพื่อกลบความรู้สึกแย่ๆ กันแน่..??
ตอนนี้เราสับสนมากๆ เราแค่ไม่อยากปล่อยให้ตัวเอง เป็นคนหนีปัญหา ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ
อยากขอคำปรึกษาค่ะ
เคยรู้สึกว่าใจมันโหวงๆ แปลกๆ มั้ยคะ
เรารู้สึกโหวงๆ แปลกๆในใจอย่างบอกไม่ถูก
มันเกิดขึ้นจาก
เมื่อประมาณเกือบๆ 3 ปีที่ผ่านมา
เราได้แอบชอบคนๆนึง แต่เราไม่เคยคิดอยากเป็นแฟน หรืออะไรเลยนะ เราเจอเค้าแทบทุกวัน แต่เราก็เก็บมาตลอด
มีแค่เพื่อนสนิทเราที่รู้ จนวันนึงได้มีโอกาสคุยกัน(แบบไม่น่าเชื่อ!!) ก็คุยกันไปเรื่อยๆ (คุยผ่านการพิมพ์คุยกัน)
แล้วเค้าก็ขอเบอร์เรา เคยโทรคุยกันไม่เกิน 3 ครั้ง แต่เค้าฮามาก คุยกันเรื่องไร้สาระมากๆ ตอนนั้นเราแค่รู้สึกว่า
เราอยากคุยไปเรื่อยๆ แค่นั้นก็มีความสุขแล้ว เราเล่าให้เพื่อนเราฟังทุกอย่างเลย ว่าคุยอะไรกันบ้าง
จนถึงวันหนึ่ง
เค้าก็พูดเล่นๆมั้ง ว่าถ้ามีคนขอเรา(จขกท.) เป็นแฟน เราจะยอมมั้ย ด้วยความไม่รู้ เราไม่เคยมีประสบการณ์ความรัก
เราก็ตอบไปว่า ไม่รู้ เราไม่แน่ใจ อะไรประมาณนี้ เค้าก็เลย โอเค แล้วก็คุยต่อ จนเรารู้สึกว่าเราเริ่มสนิทกับเค้า
ผ่านไปไม่กี่อาทิตย์ เค้าก็เริ่มหายไป ตอบน้อย แทบไม่คุยกับเราเลย พอเราถามว่าไม่ว่างหรือเปล่า ก็ตอบแบบส่งๆ
เราก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ หลายวันเข้า เราเริ่มรู้สึกอึดอัด เราเลยถามไปตรงๆ แล้วก็ได้คำตอบแค่ว่า ..เค้าไม่อยากรอเราอีกแล้ว
ทำให้เราเข้าใจว่าเออวันนั้นที่เค้าถามเราแบบนั้น มันเป็นคำถามที่เค้าหมายความแบบนั้นจริงๆ
จนวันนี้เราเห็นรูปคู่เค้ากับคนที่น่าจะเป็นแฟนใหม่(?)
ใจเรามันก็รู้สึกโหวงๆ แปลกๆ
เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร เราแค่คิดว่า เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว(เกือบ3ปี!!) ไม่น่าจะรู้สึกไม่ดี หรือไม่น่าจะชอบคนนั้นแล้วนะ
แต่มันก็รู้สึกแปลกๆจริงๆ แบบบอกไม่ถูก จะบอกว่าเสียใจเลย มันก็ไม่ใช่
แต่หลังจากที่เราเลิกคุยกับเค้า เราไม่ร้องไห้สักแอะเลยนะ
แต่หลังจากนั้น เราก็เริ่มอ่านหนังสือ ธรรมมะ หนังสือจิตวิทยา เชิงแบบ ทำอย่างไรให้มีความสุข
เราอ่านพวกหนังสือแบบนี้เยอะมากๆ เขาก็สอนให้เราปล่อยวาง (คือเราเป็นคนค่อนข้างคิดมาก แล้วก็คิดเล็กคิดน้อย)
แต่บางทีเราก็สับสนว่า เราปล่อยวางมันได้จริงๆ หรือ เราแค่คิดเรื่องดีๆ เพื่อกลบความรู้สึกแย่ๆ กันแน่..??
ตอนนี้เราสับสนมากๆ เราแค่ไม่อยากปล่อยให้ตัวเอง เป็นคนหนีปัญหา ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ
อยากขอคำปรึกษาค่ะ