ก็ไม่มีอะไรค่ะ แค่อยากระบาย มันอ่อนล้า มันเหนื่อย มันท้อเหลือมาก เกินจะบรรยายได้จริงๆ....

ตอนนี้หาเปเปอร์ทำสัมนาป.เอก นั่งจมกองเปเปอร์กองหนังสือ มาเป็นเดือนแล้ว

ยิ่ง hurt เรื่องเลิกกับแฟนไปอีก ไม่มีแรงทำอะไรเลย

คนๆนึงเคยสัญญาว่าจะจับมืออยู่เคียงข้างกันไปจนกว่าเราจะเรียนจบ แต่ก็มาทิ้งเราไปตอนที่เราเครียดเรื่องเรียนพอดี

ทำไมเราต้องคิดถึงคนที่ไม่เคยรักษาสัญญา คนที่ไม่เคยรักเราด้วยนะ

ไม่เข้าใจเลยจริงๆ....พ่อแม่ พี่น้อง เพื่อนๆ เป็นกำลังใจให้เรา อยู่เคียงข้างเรา แต่เรากลับต้องการกำลังใจของคนที่เรารักเพียงแค่คนเดียว

ถึงแม้ว่าจะไม่มีเค้าแล้ว แต่ก็ยังรักและคิดถึงเค้าทุกวัน ยิ่งในวันที่เหนื่อยที่ท้อ อยากให้เค้ากลับมาอยู่กับเรา แต่มันคงไม่มีอีกแล้ว

เค้าไม่รักเราแล้ว....ต่อจากนี้เราทำได้แค่รักตัวเอง ทุ่มเวลาให้การเรียน เหนื่อย เครียด ท้อแค่ไหนก็ต้องทน และผ่านมันไปให้ได้