สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปค่ะ    วันนี้ขออนุญาตแชร์ประสบการณ์ส่วนตัว ที่เจอในที่ทำงานนะคะ

แนนทำงานที่ปัจจุบันนี้มาประมาณ 2ปีแล้วค่ะ  มีเพื่อนร่วมงานที่ค่อนข้างสนิทอยู่ 1คน ซึ่งเพื่อนคนนี้ทำงานอยู่ในแผนกเดียวกันแต่คนละตำแหน่ง ขอเรียกนามสมมุติว่า"แอ๊บ"ค่ะ   ตอนที่เข้ามาทำงานแรกๆก็ไม่ได้สนิทกันเลยเพราะนางมีกลุ่มที่สนิทกันในที่ทำงานอยู่แล้ว(นางเข้างานก่อนแนนประมาณ1เดือน)  แต่เราก็คุยกันปกติในเรื่องงานค่ะ  พอแนนเข้าทำงานไปซักพักบริษัทได้ขยายกิจการและย้ายสำนักงานมาอยู่อีกที่นึง  แนนกับแอ๊บก็เลยไม่ได้ทำงานอยู่ชั้นเดียวกัน  (แนนเป็นReceptionต้องนั่งเคาท์เตอร์อยู่ชั้น1 ส่วนแอ๊บเป็นพนักงานฝ่ายบุคคลค่ะ)  

พอย้ายสำนักงานมาที่ใหม่  แอ๊บก็ห่างจากกลุ่มที่เขาสนิทด้วยโดยแนนก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร  แต่นางก็กลับมาชวนแนนไปกินข้าว มาคุยโน่นนี่เหมือนเราสนิทกันตอนแรกก็งง มากค่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่พอคิดไปคิดมา  เขาคงอยากให้เราสนิทกันมากหรือเปล่าเพราะเราต้องคุยงานกันตลอด  "เรื่องมันเริ่มจากตรงนี้แหละค่ะ"   เฮ้ออออออออออออออออ          ขอแยกนิสัยแย่ๆของนางเป็นเรื่องๆนะคะ

เรื่องการกิน
แนนเป็นคนที่กินข้าวเช้า ทุกๆวันก็จะแวะซื้อข้าวหรือหมูปิ้ง ไก่ย่างอะไรพวกนี้ เข้ามาทานที่ทำงาน  แต่ทุกวันก็จะกินไม่หมดหรอกค่ะ  ก็มีแอ๊บเนี่ยแหละช่วยทาน 555555 (ขอแอบขำนะคะ)  นางจะต้องเดินผ่านเคาท์เตอร์ที่แนนทำงานทุกวัน ตั้งแต่นางมาสนิทด้วย   นางก็จะแวะมาหาของกินทุกเช้าที่โต๊ะแนน  แล้วที่เด็ดกว่านั้น นางก็จะมีคำพูดว่า  "หิวมากเลย  มีไรกินไหม"    ช่วงแรกๆก็ไม่คิดอะไรค่ะ นางคงหิวแหละ         และนางก็ทำแบบนี้ทุกวันกับคำพูดประโยคเดิม  ย้ำว่าทุกวันค่ะ  
แนนชอบหิวช่วงบ่ายๆ  แนนก็เลยชอบซื้อขนมกับนมใส่ลิ้นชักไว้  ทุกวันตอนบ่ายๆแอ๊บก็จะลงมาขอกินโน่นกินนี่อยู่เป็นประจำ   เวลาไปต่างจังหวัดแนนก็จะซื้อขนมมาฝากตลอด ก็ง่ายๆว่ารู้จักกันมาแนนไม่เคยได้กินอะไรของแอ๊บเลย  และที่แย่มากๆก็คือทุกครั้งแอ๊บกินอะไรเสร็จก็จะวางทิ้งไว้ตรงนั้นไม่ว่ามันจะหกเลอะเทอะขนาดไหน ห่อขนม,จานใส่ขนม,แก้วน้ำ คือทุกๆอย่างนางจะกองทิ้งไว้ค่ะ  และตรงนั้นแนนต้องนั่งทำงาน    แล้วคนที่คอยเก็บกวาดไม่ใช่ใครค่ะ แนนเอง   ฮืมๆๆๆ  T_T      
มีครั้งนึงแนนซื้อข้าวกล่องมาทานตอนเช้าตามปกติ  แต่วันนั้นงานเยอะมากกกกกไม่ได้ทานข้าวซักที  แอ๊บมาทำงานแวะหาแนนที่โต๊ะพร้อมกับประโยคเดิมเหมือนทุกวัน"หิวมากเลย  มีไรกินไหม"  อีนี่ก็ตอบกลับไปว่า "มีข้าวอยู่กล่องนึงซื้อมา ยังไม่ได้กินเหมือนกัน วันนี้งานเยอะมาก"  นางดิ่งไปหยิบข้าวมาแล้วเปิดกินอย่างสบายใจ    อีนี่ก็นั่งปั่นงานเพื่อจะได้รีบกินข้าว  ซักพักแอ๊บก็ขึ้นไปทำงาน พอแนนว่างก้เลยมาทานข้าว  
แต่.... คุณพระ  ข้าวกูหายไปไหน !!!!????    ...... ใช่ค่ะ นางฟาดข้าวกล่องนั้นหมดเกลี้ยงพร้อมทิ้งกระดูกหมูที่กินแล้วไว้ในกล่อง 555555555 แจ่มมากๆ
ตั้งแต่นั้นแนนเลยคิดว่า ผู้หญิงคนนี้มันชักจะยังไงๆละนะ    แนนเลยพยายามมาทำงานให้เช้ากว่าเดิมเพื่อที่จะมีเวลาทานข้าวเช้าเพิ่ม  แอ๊บจะได้ซื้อข้าวมากินเอง      แต่ผลกรรมนี้ไปตกกับพนักงานขับรถค่ะ (แอบรู้สึกบาป)   พขร.นี้เป็นคนอีสานค่ะ แกก็จะนึ่งข้าวเหนียวแล้วก็ซื้อกับข้าวมาทานทุกวันแต่แกจะเผื่อมื้อกลางวันด้วย แกเป็นคนประหยัดเพราะแกต้องทำงานหาเลี้ยงภรรยากับลูกค่ะ  ตั้งแต่แนนมาทำงานเช้าขึ้น ทุกเช้าแอ๊บเขาก็ไปเบียดเบียนพี่พขร.ค่ะ  ทำแบบที่ทำกับแนนแป๊ะเลย  จนพี่พขร.ถามแนนว่า  "บ้านแอ๊บอยู่แถวไหน ทำไมมันไม่เคยซื้อข้าวมากินเลย"   เอิ่ม บ้านมันอยู่หลังตลาด(แห่งหนึ่งย่านลาดพร้าว)  คิดว่า มันน่าจะมีอาหารขายไหมคะ  5555            แล้วเชื่อไหม ทุกวันนี้นางก็ยังคงเบียดเบียนอาหารของคนอื่นๆอยู่ บางครั้งเหลือแค่ข้าวเปล่าๆนางก็สามารถใส่ซีอิ้วขาวแล้วทานได้ค่ะ  
มื้อกลางวันกินส้มตำหรือสั่งอาหารมาทานรวมกันกับคนอื่นๆ นางก็จะนั่งหน้ามึนไม่ช่วยลงขันจ่ายค่าอาหาร หรืออาจจะจ่าแต่นานๆๆๆๆที ช่วย20-30บ.
นี่คือเรื่องจริง สุดยอดอ่ะ   ฐานะนาง มีทองใส่ กระเป๋าแบรด์นเนม แต่งตัวสวย มีรถขับ  แต่ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้



เรื่องกินผ่านไป  เดี๋ยวหลังพักเที่ยง จะมาเหลาให้ฟังอีกนะคะ    ขอไปเผชิญกับแอ๊บ(ขั้นเทพ)ก่อน  อิอิ