ใช้ชีวิตมาจนยีสิบสีปีนี้ยังไม่เคยรู้สึกไร้ค่าขนาดนี้มาก่อนเลย
พ่อกับแม่เราเลิกกัน
แม่...ไปมีคนใหม่
พ่อ... คุยกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้
อันนี้ไม่เป็นไร เรารับได้
ตลอดยี่สิบสี่ปีที่เราเกิดมา ครอบคัรวของเราไม่เคยมีคำว่าอบอุ่น
คนในบ้านทำอะไรไม่ได้ ไม่ว่าจะหัวเราะ ร้องไห้ เล่นกัน หรือแม้แต่ล้างจาน  (ที่ทำให้ไม่พอใจเขา)
ก็จะโดนพ่อด่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   เติบโตมากับคำว่า เฮรี้ยย และ ก็ สัตว์
อันนี้ยังพอนะ  เคยโดนด่าว่า อยากเป็นกระหนี่  เหรอ ไม่กินผัก (หลายคนอาจจะขำนะ มันเกี่ยวอะไร แต่เราไม่ขำเลย คนเป็นพ่อด่าลูกอย่างนี้เหรอ)
แล้วอีกอีกเยอะมากกกกกกกก  
แต่... ไม่ใช่ว่าเขาไม่ดีนะ  เรื่องดีๆ พ่อก็มี  แล้วก็มีเยอะ แต่เรื่องไม่ดีนี่ก็เยอะเหมือนกัน
หลายๆอย่างในอดีต ที่เจอมา  มันทำให้เรารู้สึกว่าเรา ไร้ค่า
วันนี้พ่อไล่เรา ให้ไปผูกคอตายซะ
ด้วยเหตุที่เราลากต้นกล้วยเขาไปทิ้ง... เราเห็นต้นกล้วยมันล้มหลายวันแล้ว วันนี้เราเลยลากออกไปทิ้ง
พ่อก็เลยด่าเรา  แต่เราก็เถียงนะ ยอมรับว่าเราก็ไม่ได้ยอมเขาเหมือนกัน
พ่อก็เลยเริ่มที่จะพาลไปด่าเรื่องแม่  เราก็เถียงอีก
สุดท้ายพ่อคงทนไม่ไหว ก็เลยวิ่งเข้าไปในห้อง ไปหยิบปืนลูกซอง จะเอาด้ามปืนฟาดเรา  แต่เขาก็ไม่ได้ทำนะ
แต่ที่หนักๆ คือเขาไล่เราให้ไปผูกคอตายนี่แหละ  เพราะเราเข้าข้างแม่เรา
ในเรื่องที่แม่ไปด่าผู้หญิงของเขา  ผู้หญิงคนนี้อยู่แถวบ้านเราเลยค่ะมีลูกและมีผัวอยู่แล้ว
เราเลยรู้สึกว่า  เราเนี่ยเกิดมาทำไม
ถ้าไม่มีเราซักคน แม่คงไม่ต้องมาทนทรมานเป็นยี่สิบปีที่ต้องอยู่กับพ่อ
แม่คงได้มีความสุข  ที่สำคัญพ่อก็คงได้อยู่กับคนที่ตัวเองรัก  ไม่ต้องมาอยู่กับแม่ เพราะมีเราเกิดขึ้นมา
พ่ออยู่กับแม่เพราะสงสารค่ะ สุดท้ายเขาก็อยู่ด้วยกันไม่ได้
ถ้าไม่มีเราซักคน คงจะดี
คนที่เกิดมาเพราะความไม่ได้ตั้งใจ เกิดมาเพราะความพลาด เกิดมาแล้วมาเป็นตัวปัญหา
เราเหนื่อยมากเลย  ไม่รู้จะไประบายที่ไหนจริงๆค่ะ
เราอิจฉาเพื่อนเรา ที่พ่อแม่เขารักกัน เราอยากเป็นแบบนั้นบ้าง แต่คงไม่มีโอกาส ไม่มี..