เห็นเคทวันนี้แล้วอดรู้สึกถึงกวางน้อยดิสนีย์ไม่ได้แฮะ
มีความรู้สึกว่า "เคท" ในเวอร์ชั่นนี้มีอะไรคล้าย ๆ กับเหล่าเจ้าหญิงดิสนีย์อยู่หลายส่วน ไม่ได้จำเพาะเจาะจงว่าเหมือนใครเป็นพิเศษ แต่มันมี element บางอย่างที่ทำให้คิดถึงนาง ๆ เหล่านั้น เจ้าหญิงดิสนีย์มักจะมาในรูปแบบสดใส ไร้เดียงสา กล้าหาญ อ่อนหวาน ฉลาด และ ใจดี อ้อ เจ้าน้ำตานิดหน่อย มีคุณสมบัติดึงดูดผู้คนอย่างไม่รู้ตัว เราว่ากวางน้อยเคท ที่เรียก กวางน้อย เพราะตาแป๋วแหววแล้วก็สดใสกระดุกกระดิก นึกถึง ลูกกวางน้อยแบมบี้ ตงิด ๆ คุณพ่อของเคทเคยบอกว่าสิ่งที่ดีงามในตัวของเคทจะเป็นเกราะคุ้มภัย นั่นก็เรื่องนึง แต่สิ่งที่พิเศษยิ่งกว่าในตัวเคท คือ มุมมองที่จริงใจ sincerity มุมมองเฉพาะตัวไม่เหมือนใคร และ ไม่มีใครเหมือน ปฏิกิริยาที่เคทกระทำต่อบุคคลอื่นนี่แหละ
ในบ้านสุทธกานต์นับตั้งแต่คุณหญิงมาริสา คุณภาคิณี รวมไปจนถึงเสกข์ บุคคลิกคล้าย ๆ กัน คือ เข้มแข็ง และ เด็ดขาด ดังนั้นสภาพในบ้านก็จะอยู่กันแบบเอกเทศ ไม่ได้บอกว่าไม่อบอุ่นนะ หากแต่ละคนก็พึ่งพาตัวเองเป็นส่วนใหญ่ แต่ละคนก็เหมือนไม้ใหญ่ ไม่เห็นความจำเป็นต้องพึ่งพิงแอบอิงกัน อยู่กับเงียบ ๆ สงบ สง่า เรียบกริบ ไอ้เรื่องที่จะมาพูดเล่นเจื้อยแจ้วเจรจาคงไม่มี ที่จะพูดกันก็เป็นการปรึกษาปัญหาธุรกิจ (ซึ่งแต่ละคนก็ cunning ไม่ใช่เล่นเป็น working people กันทั้งสามคน) แต่เคทมาจากครอบครัวที่แตกต่าง เคทจึงนำความแตกต่างตรงนี้มาโผล่กลางบ้านสุทธกานต์
แน่นอนว่าปฏิกิริยาของคนในบ้าน ไม่ใช่ว่าไม่พอใจ แต่มองเป็นความแปลกประหลาด เพราะ บ้านนี้เขาไม่ทำกัน (อันนี้รสนิยมบ้านไหนก็บ้านนั้นบ้านใครบ้านมัน) ถ้อยคำที่คุณหญิงถาม เสียงที่ใช้ กึ่ง ๆ ตำหนิ มีใครเคยบอกรึยังว่าเธอจุ้นจ้าน พูดมาก ถ้าเป็นคนธรรมดาบอกได้เลยว่าหอยหุบกาบ แต่กวางน้อยเคทเธอมาแนวเจ้าหญิงดิสนีย์ เธอ sincere เราว่าไม่ที่เคทไม่ลำบากเวลาไปอยู่ที่ไหนไม่ใช่เรื่องความดีอย่างเดียว แต่เคทนึกเหมือนกับว่าทุกคนที่อยู่กับเคทก็เหมือนคนในครอบครัว ดังนั้นแทนที่เคทจะนิ่งเงิบคอแข็ง หรือ วิ่งหนีร้องไห้กับคำของคุณหญิง ไม่นั่นไม่ใช่เคท เธอกลับเจื้อยแจ้วเจรจาไปเรื่อย เหมือนพูดให้คุณพ่อคุณแม่พี่ชายพี่สาวที่บ้านฟัง
ต่อให้กินรังแตนมาจากที่ไหน ... มันก็อดเอ็นดูไม่ได้แหละ จริงไหม ?
จากความเหินห่างที่คุณหญิงมาริสาตกลงใจจ้างเคทมาเป็นคนอุ้มบุญ ในเวลาไม่กี่วัน ... เคทย่อระยะห่างของคนในบ้านนี้ให้เข้ามาชิดกันอีกหน่อยได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพราะ ความเป็น "เคท" นี่แหละ อย่างน้อยรอยยิ้มของคุณภาบนโต๊ะอาหารก็น่าจะการันตีได้ พนันได้เลยว่าโต๊ะอาหารที่บ้านไม่ได้มีสีสันขนาดนี้มานานแล้ว (ชอบยิปซีในบทคุณภานะ ดูเป็นผู้หญิง fierce แต่ก็แลเป็นพี่สาวใหญ่ของเคทด้วย)
แต่ถึงแม้จะมาแนวเทพนิยายดิสนีย์ เคทก็ยังมีอารมณ์โกรธเสียใจ (คือยังเป็นมนุษมนาอยู่) ถ้าจะบอกว่าสีไหนเป็นสีที่บ่งบอกตัวเคท ก็คงเป็นสีเดียวกับที่แต่งห้องคุณเสกข์ "สีขาว" ก็ดูเป็นสัญญะอย่างหนึ่งนะ อิษยาชอบกุหลาบแดง เคทก็เอากุหลาบมาใส่ห้องให้ แต่ในเวลาที่เสกข์ปึงปังลงไป ก็เพราะเสกข์ยังไม่เห็นความต่างของ "สีแดง" กับ "สีขาว" สิ่งที่เสกข์เห็นคือ "กุหลาบ" และ "อดีต" ทั้ง ๆ ที่ "กุหลาบแดง" และ "กุหลาบขาว" ความหมายห่างไกลกันหลายโยชน์ หากถึงแม้ว่าเสกข์ไม่รับรู้ถึงความต่างของมัน
แต่เสกข์ก็ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นปฏิบัติต่อเจ้าของ "กุหลาบแดง" และ "กุหลาบขาว" แตกต่างกัน อาจจะเป็นจิตใต้สำนึก อาจจะเป็นเพราะความบริสุทธิ์ของ "สีขาว" ด้วยละมั้ง ที่ทำให้เสกข์หยุดฟังและซึมซับสิ่งที่เคทระบาย แล้วก็เสียใจไม่น้อย แล้วก็กลับมาดีใจอีกตอนที่เคทกลับมา แถมบ้าดีเดือดพอ ๆ กัน ตรงจุดนั้นเองที่เสกข์เริ่มรู้สึกว่า เฟดเฟ่ ตอนนี้คือกำลังจะ under control ยัยลูกกวางน้อยชื่อเคทแล้วใช่ไหม ทั้ง ๆ ที่เค้าไม่ได้กระเง้ากระงอด ทั้ง ๆ ที่เค้าไม่ได้ทำอะไรเลย
เวรแล้ว .... แล้วถ้าเค้าทำขึ้นมาล่ะ เราจะหยุดตัวเองไหวไหม ?
เคทเอ๊ย .... รู้ตัวซะก็ดี กวางน้อยมีอิทธิฤทธิ์ขนาดไหน มะรอมมะร่อจะน็อคเสือเป็นแมวได้ก็แล้วกัน
เล่ห์รตี : เรื่องราวของกวางน้อย
มีความรู้สึกว่า "เคท" ในเวอร์ชั่นนี้มีอะไรคล้าย ๆ กับเหล่าเจ้าหญิงดิสนีย์อยู่หลายส่วน ไม่ได้จำเพาะเจาะจงว่าเหมือนใครเป็นพิเศษ แต่มันมี element บางอย่างที่ทำให้คิดถึงนาง ๆ เหล่านั้น เจ้าหญิงดิสนีย์มักจะมาในรูปแบบสดใส ไร้เดียงสา กล้าหาญ อ่อนหวาน ฉลาด และ ใจดี อ้อ เจ้าน้ำตานิดหน่อย มีคุณสมบัติดึงดูดผู้คนอย่างไม่รู้ตัว เราว่ากวางน้อยเคท ที่เรียก กวางน้อย เพราะตาแป๋วแหววแล้วก็สดใสกระดุกกระดิก นึกถึง ลูกกวางน้อยแบมบี้ ตงิด ๆ คุณพ่อของเคทเคยบอกว่าสิ่งที่ดีงามในตัวของเคทจะเป็นเกราะคุ้มภัย นั่นก็เรื่องนึง แต่สิ่งที่พิเศษยิ่งกว่าในตัวเคท คือ มุมมองที่จริงใจ sincerity มุมมองเฉพาะตัวไม่เหมือนใคร และ ไม่มีใครเหมือน ปฏิกิริยาที่เคทกระทำต่อบุคคลอื่นนี่แหละ
ในบ้านสุทธกานต์นับตั้งแต่คุณหญิงมาริสา คุณภาคิณี รวมไปจนถึงเสกข์ บุคคลิกคล้าย ๆ กัน คือ เข้มแข็ง และ เด็ดขาด ดังนั้นสภาพในบ้านก็จะอยู่กันแบบเอกเทศ ไม่ได้บอกว่าไม่อบอุ่นนะ หากแต่ละคนก็พึ่งพาตัวเองเป็นส่วนใหญ่ แต่ละคนก็เหมือนไม้ใหญ่ ไม่เห็นความจำเป็นต้องพึ่งพิงแอบอิงกัน อยู่กับเงียบ ๆ สงบ สง่า เรียบกริบ ไอ้เรื่องที่จะมาพูดเล่นเจื้อยแจ้วเจรจาคงไม่มี ที่จะพูดกันก็เป็นการปรึกษาปัญหาธุรกิจ (ซึ่งแต่ละคนก็ cunning ไม่ใช่เล่นเป็น working people กันทั้งสามคน) แต่เคทมาจากครอบครัวที่แตกต่าง เคทจึงนำความแตกต่างตรงนี้มาโผล่กลางบ้านสุทธกานต์
แน่นอนว่าปฏิกิริยาของคนในบ้าน ไม่ใช่ว่าไม่พอใจ แต่มองเป็นความแปลกประหลาด เพราะ บ้านนี้เขาไม่ทำกัน (อันนี้รสนิยมบ้านไหนก็บ้านนั้นบ้านใครบ้านมัน) ถ้อยคำที่คุณหญิงถาม เสียงที่ใช้ กึ่ง ๆ ตำหนิ มีใครเคยบอกรึยังว่าเธอจุ้นจ้าน พูดมาก ถ้าเป็นคนธรรมดาบอกได้เลยว่าหอยหุบกาบ แต่กวางน้อยเคทเธอมาแนวเจ้าหญิงดิสนีย์ เธอ sincere เราว่าไม่ที่เคทไม่ลำบากเวลาไปอยู่ที่ไหนไม่ใช่เรื่องความดีอย่างเดียว แต่เคทนึกเหมือนกับว่าทุกคนที่อยู่กับเคทก็เหมือนคนในครอบครัว ดังนั้นแทนที่เคทจะนิ่งเงิบคอแข็ง หรือ วิ่งหนีร้องไห้กับคำของคุณหญิง ไม่นั่นไม่ใช่เคท เธอกลับเจื้อยแจ้วเจรจาไปเรื่อย เหมือนพูดให้คุณพ่อคุณแม่พี่ชายพี่สาวที่บ้านฟัง
จากความเหินห่างที่คุณหญิงมาริสาตกลงใจจ้างเคทมาเป็นคนอุ้มบุญ ในเวลาไม่กี่วัน ... เคทย่อระยะห่างของคนในบ้านนี้ให้เข้ามาชิดกันอีกหน่อยได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพราะ ความเป็น "เคท" นี่แหละ อย่างน้อยรอยยิ้มของคุณภาบนโต๊ะอาหารก็น่าจะการันตีได้ พนันได้เลยว่าโต๊ะอาหารที่บ้านไม่ได้มีสีสันขนาดนี้มานานแล้ว (ชอบยิปซีในบทคุณภานะ ดูเป็นผู้หญิง fierce แต่ก็แลเป็นพี่สาวใหญ่ของเคทด้วย)
แต่ถึงแม้จะมาแนวเทพนิยายดิสนีย์ เคทก็ยังมีอารมณ์โกรธเสียใจ (คือยังเป็นมนุษมนาอยู่) ถ้าจะบอกว่าสีไหนเป็นสีที่บ่งบอกตัวเคท ก็คงเป็นสีเดียวกับที่แต่งห้องคุณเสกข์ "สีขาว" ก็ดูเป็นสัญญะอย่างหนึ่งนะ อิษยาชอบกุหลาบแดง เคทก็เอากุหลาบมาใส่ห้องให้ แต่ในเวลาที่เสกข์ปึงปังลงไป ก็เพราะเสกข์ยังไม่เห็นความต่างของ "สีแดง" กับ "สีขาว" สิ่งที่เสกข์เห็นคือ "กุหลาบ" และ "อดีต" ทั้ง ๆ ที่ "กุหลาบแดง" และ "กุหลาบขาว" ความหมายห่างไกลกันหลายโยชน์ หากถึงแม้ว่าเสกข์ไม่รับรู้ถึงความต่างของมัน
แต่เสกข์ก็ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นปฏิบัติต่อเจ้าของ "กุหลาบแดง" และ "กุหลาบขาว" แตกต่างกัน อาจจะเป็นจิตใต้สำนึก อาจจะเป็นเพราะความบริสุทธิ์ของ "สีขาว" ด้วยละมั้ง ที่ทำให้เสกข์หยุดฟังและซึมซับสิ่งที่เคทระบาย แล้วก็เสียใจไม่น้อย แล้วก็กลับมาดีใจอีกตอนที่เคทกลับมา แถมบ้าดีเดือดพอ ๆ กัน ตรงจุดนั้นเองที่เสกข์เริ่มรู้สึกว่า เฟดเฟ่ ตอนนี้คือกำลังจะ under control ยัยลูกกวางน้อยชื่อเคทแล้วใช่ไหม ทั้ง ๆ ที่เค้าไม่ได้กระเง้ากระงอด ทั้ง ๆ ที่เค้าไม่ได้ทำอะไรเลย