ฉันเป็นผู้หญิงคนนึงที่อยากเรียนในมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศ แต่ดันไปสอบติดที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่เขามีระบบเคลียร์เฮ้าส์
เลยพลาดโอกาสที่จะแอดมิสชั่น ฉันได้เรียนไป1เทอมแล้ว ก็มีความสุขดีมีเพื่อนที่ดี แต่ติดอยู่ที่ตัวฉันเองต้องอยู่ไกลบ้านเพราะมาเรียนต่างจังหวัด
ประกอบกับครอบครัวของฉันที่ไม่ได้มีฐานะร่ำรวยมาก เนื่องจากค่าเทอม เทอมละ30000 ค่ากินค่าใช้ค่าอุปกรณ์ค่ากิจกรรมนู้นนี่นั่น
การเรียนแค่เทอมเดียวก็เกือบแสนแล้ว ถ้าอยู่ปีสองคงจะเสียเยอะกว่านี้เพราะต้องย้ายไปอยู่หอนอก ครอบครัวจึงตัดสินใจให้ฉันลาออก
พ่อแม่บอกให้ฉันตั้งใจสอบเอาใหม่ ฉันก็รู้ว่ามันเสียเวลาไป1ปี แต่ก็ยอมเพราะครอบครัวทั้งนั้น แต่เหตุผลที่ตอนแรกฉันเลือกไปเรียนไกลๆก็เพราะ
ครอบครัวนี่แหละ ฉันเหมือนคนเก็บกดที่พูดอะไรไม่ได้ เวลาที่พ่อแม่ทะเลาะกันไม่เข้าใจกัน ก็มาลงที่ฉัน ฉันทำอะไรนิดอะไรหน่อยก็คอยจับผิดคอยว่าตลอด
พ่อแม่อารมณ์แปรปรวนจนบางทีฉันก็สงสัยว่าฉันทำอะไรผิด ทุกๆวันฉันแทบไม่ได้ออกจะหลังคาบ้านเลย บางทีก็ทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน
หลายครั้งแล้วที่ฉันต้องมานั่งร้องไห้คนเดียว ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังคิดผิดที่บ้านมาเรียนมหาวิทยาลัยที่ใกล้ ได้กลับมาอยู่บ้าน โดยที่หาความเป็นอิสระและช่องว่างของตัวเองไม่เจอเลย ไม่แน่ใจว่าตอนนี้จะเรียนตอนที่นี่หรือไปเรียนที่กทม. สับสนค่ะ

ปล.ขอบคุณนะค่ะที่อ่านการระบายสิ่งที่อึดอัดใจของดิฉัน