หลานชายจขกท. ป่วยหนัก ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้
ตอนนี้ใส่ท่อช่วยหายใจ  คุณหมอบอกให้ครอบครัวทำใจ และอนุญาตให้เฝ้าไข้
ตอนกลางคืนได้ เพราะกลานเสี่ยงที่จะไปได้ทุกเมื่อ  จขกท.และสามีทำใจยังไม่ค่อยได้
ผลัดกันเฝ้าตลอดทั้งช่วงเช้าและดึก แต่แม่หลานซึ่งเป็นน้องสะใภ้ไม่ยอมไปดูลูกที่รพ.
บอกว่าตนไม่อยากเห็นลูกในสภาพนั้น แม่หลานเคยไปเยี่ยมลูกครั้งเดียว
หลาน จขกท.เห็นแม่มาแล้ว พยายามยิ้มให้ ถึงจะใส่ท่อแต่สังเกตได้ว่าตายิ้มมีความสุข
เพราะหลานเป็นคนรักแม่มาก
          ล่าสุดคือลูกชาย จขกท. ป่วย  หน้าที่ไปเฝ้าหลานที่รพ.จึงเป็นของสามี จขกท.
ซึ่งเฝ้าทั้งวันทั้งคืนไม่ไหว จึงขอให้แม่ของหลานที่ป่วยไปช่วยดูในตอนกลางวัน
แม่หลานไปอยู่ที่รพ.ได้ครึ่งชม.ก็หนีกลับมานอนที่บ้าน ไม่บอกใคร ทราบเพราะจขกท.
แวะไปรพ.แล้วไม่เจอ ถามพยาบาลบอกว่าแม่หลานกลับไปนานแล้ว (จขกท.กับแม่หลานอยู่คนละบ้านกัน)
ที่ จขกท.เสียใจที่สุดคือ แม่หลานเอาไปพูดกับญาติพี่น้องว่า  จขกท.เห็นแก่ตัว
จะให้แม่หลานไปเฝ้า ตัวเองกับสามีจะได้ไม่ต้องไปเฝ้า ทั้งๆที่จริงไม่ต้องไปเฝ้าก็ได้
เดี๋ยวตายรพ.ก็โทรมาบอกเอง  จขกท.ไม่คิดว่าจะได้ยินคพนี้มาจากปากของคนเป็นแม่
ที่ลูกกำลังป่วยหนัก
              และแม่หลานยังเอาไปพูดกับครูที่โรงเรียนหลานอีกด้วยว่า  จขกท.น่าจะไปคุยกับหมอให้
ไม่ต้องให้ยา หรือกระตุ้นอะไรหลานแล้ว เพราะกลัวหลานเจ็บ น่าจะปล่อยให้ตายไปเลย
แม่หลานไม่มีปัญญาหาเงินมาจ่ายค่ารพ.หรอก ให้อยู่นานๆ
หลานจะได้ไม่ต้องเป็นภาระใคร ทั้งที่หลานสู้มาก เริ่มมีการตอบสนองที่ดีขึ้น
ตอนนี้ จขกท. ทุกข์ใจมาก สงสารหลานเหลือเกิน พ่อก็เสียตั้งแต่หลานยังเล็กมาก
                 จขกท. ส่งให้เรียนหนังสือ ให้เงินไปโรงเรียน แม่หลานก็ไม่ยอมให้ไป บอกไม่มีใครช่วยทำงาน
พอ จขกท.ไปพูด ก็โดนด่าว่า เจือก  จขกท.ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปแล้ว
รู้สึกแย่มาก ท้อมาก แต่ทำใจปล่อยให้หลานนอนเจ็บอยู่คนเดียวไม่ได้ จขกท.ควรจะทำยังไงคะ
ตอนนี้สับสนไปหมด ญาติก็แบ่งกันเป็น2ฝ่าย แม่หลานก็ด่าจขกท.ทุกวัน ว่าพี่ชายจขกท.ชิงตายไปก่อน
แล้วยังทิ้งลูกไว้เป็นภาระอีก  ตอนนี้ จขกท.รู้สึกอยากให้ตัวเองตายไปก่อนดีกว่า จะได้ไม่ต้องมารับรู้อะไรอีก