เหตุเกิดตอนเราท้องลูกคนที่ 2 ค่ะ เราพึ่งเล่นครั้งแรกนะ ไม่รู้จะแท็กห้องไหน ^^
เราฝากครรภ์ตอนท้องได้ 8 สัปดาห์ค่ะ หาหมอตามนัดทุกครั้ง น้องปกติแข็งแรงดี
พอครบ 7 เดือนเราอัลตร้าซาวน์ค่ะ น้องเป็นผู้หญิง ร่างกายแข็งแรงดี กลับหัวแล้ว กำหนดคลอด 11 ธันวาคม 57
มาวันที่ 26 พย. 57 เรารู้สึกว่าท้องแข็งถี่มาก ตอนนั้นอายุครรภ์ 38 สัปดาห์ เราเลยไปโรงพยาบาล
ถึงประมาณ เกือบตี 5 พอไปถึงพยาบาลให้เปลี่ยนชุด ตรวจปากมดลูก พยาบาลบอกว่าปากมดลูกยังไม่เปิด
เดี๋ยว 6 โมงเช้าให้กลับบ้าน หลังจากนั้นก้อให้เรานอนรอในห้องรอคลอด พยาบาลบอกให้แม่แฟนออกไปรอข้างนอก
เราก้เลยบอกว่า เราคลอดง่ายนะตอนท้องแรกเจ็บแปบเดียวก้อคลอด พยาบาลบอกว่าเดียว 6 โมงเช้าค่อยตรวจปากมดลูกอีกที
พยาบาลก็มาวัดความดัน ความดันปกติ
แล้วก้อเอาสายรัดมารัดที่ท้อง น่าจะเป็นที่วัดชีพจรเด็ก แล้วก้อมีที่ให้เรากดเวลาลูกดิ้น แล้วพยาบาลก้อแยกย้ายกัน
ไปนอน มีพยาบาลทั้งหมด 3 คน คน 1 นอนบนโต๊ะคอม อีก 2 คนแยกย้ายกันไปนอนบนเตียงรอคลอดนั้นแหละ
ซึ่งในห้องรอคลอดมีเรารอคลอดอยู่คนเดียว ไม่มีแพทย์
ระหว่างรอ เราก้อปวดท้องเรื่อยๆ แต่ไม่มาก พอ 6 โมงเช้า หันซ้ายหันขวา พยาบาลยังหลับกันอยู่ เราเลยตะโกนถามว่
เราเข้าห้องน้ำได้ไหม พยาบาลว่า ได้ แล้วก้อหลับต่อ เราเข้าห้องน้ำ ตอน 6 : 10 เข้าแปบเดียวแล้วก้อออกมานอนต่อ
พยาลบาลคนหนึ่งก็โทรหาหมอ รายงานหมอ ว่าให้เรากลับบ้าน แต่หมอบอกว่าให้แอดมิทไปก่อน พอพยาบาลวางโทรศัพท
เราปวดท้องมาก เหมือนปวดเบ่ง
เราเรียกพยาบาลบอกว่าเราปวดท้องมาก ปวดเหมือนปวดเบ่งเลย พยาบาลที่นอนบนโต๊ะคอมก้อวิ่งมาดู จับท้องเรา
แล้วก้อวิ่งไปปลุกพยาบาลอีกคนมาตรวจปากมดลูก พยาบาลตรวจมดลูกแล้วพูดกับพยาบาลคนที่ไปตามว่า
ปากมดลูกเปิดเต็มแล้ว คล่ำเจอ ตุ่มๆ น่าจะเป็นเท้า โทรหาหมอเร็ว ระหว่างโทรหาหมอ
คือเราปวดเบ่งอ่ะ แล้วน้ำคร่ำก้อแตก ในห้องรอคลอด ที่นี้คือปวดเบ่งมาก พยาบาลก้อบอกอย่าเบ่ง
คือเข้าใจไหม คนปวดเบ่ง ลมเบ่งมันมาอ่ะ เราจะห้ามมันยังไง
พอลมเบ่งมาเรื่อย เราเบ่ง เท้าน้องออกมาข้างหนึ่งค่ะ ที่นี้ พยาบาลคนที่ตรวจมดลูกอ่ะ (เป็น พ.2 นะ คนนอนบนโต๊ะคอม พ.1 อีกคน พ.3)
ตะโกนให้ พ. 3 เตรียมห้องคลอด ซึ่งพึ่งตื่น แล้ว พ.1 ไปเอารถเข็น มา พยายามให้เรานั่งบนรถเข็น
เราบอกนั่งไม่ไหว พ.ทั้ง3 ก้อมาพยุงเรา เรานั่งในท่าทีเหมือนนอนเลยอ่ะ
พอเข้าห้องคลอด ในห้องยังไม่มีการเตรียมใดๆ ทั้งสิ้น พ.2 บอกให้เราขึ้นไปนอน แล้วก้อบอกว่าอย่าพึ่งเบ่งนะ
คือเราอยากรู้อ่ะว่ามันต้องทำไงไม่ให้เบ่ง ??? พ.3 ก้อวิ่งไปเอาเครื่องมือต่างๆ เราก้อเบ่ง เท้าอีกข้างโพล่แล้ว
คือมันไม่เห็นก็จริงแต่มันรู้สึกได้นะ ที่นี้ พ.3 ก้อมา เอาขาเราขึ้นขายั่งที่ละข้าง สวมปลอกขา เสร็จ
ที่นี้พอเราเบ่ง คือ ต้องเข้าใจว่าเอาเท้าออกก่อน เป็นอะไรที่ทรมานที่สุด
แต่สุดท้ายเราก้อทำได้ ลูกสาวเราเกิดตอน 6:40น. หนัก 3030กรัม
พอเกิดออกมาปุบ พ.2 ซึ่งเป็นคนทำคลอดเรา เอาลูกมานอนไว้บนท้องเรา ลูกสาวเราก็ร้องไห้เสียงดังมาก
ระหว่างนั้น พ.3 ก้อเดินไปหยิบกรรไกรมาตัดสายสะดือ พอตัดสายสะดือเสร็จ ก้อเดินไปหยิบไอ้ที่ดูดน้ำคร่ำอ่ะ
แล้วก็มาเอาลูกเราไปนอนชั่งน้ำหนักแล้วดูดน้ำคร่ำ ตอนนี้แพทย์พึ่งมาค่ะ
แพทย์มาดูน้องแล้วบอกว่าน้องแข็งแรงดี ถามเราว่าทำหมันเลยไหม คือก่อนท้องเราตั้งใจจะทำหมันบอกกับแกไว้แล้ว
เราก้อหันไปมองหน้าลูก แล้วบอกว่า "ไม่ทำค่ะ" แพทย์ก้อถามย้ำ 2 - 3 ครั้ง เพราะเราลูก 2 แล้ว
เราก็บอกว่าไม่ทำ พ.2 เลยมาทำคลอดรก และเจ็บแผลให้ ตอนนั้นเรามองลูกตลอด รู้สึกเหมือนลูกเหนื่อยๆ ร้องไม่ค่อยออก
แพทย์เลยบอกเราว่าขอตีแรงๆนะ แก่จะฟังเสียงร้อง เราก้อว่าค่ะ เรานอนมองลูกตลอดจากร้องไม่มีเสียง กลายเป็นไม่ร้อง
แพทย์เค้าดูๆ แล้วบอกเราเราน้องหายใจไม่ค่อยดีเท่าไร สักพักหมอก้อให้เราออกมานอนรอให้รอคลอด เดียวเอาตัวเล็กออกมาให้
พอเราออกมานอนห้องรอคลอด แฟนเราถามว่าเค้าเอาลูกออกมายัง เราว่า ลูกหายใจไม่ดี หมอแกขอดูแปบนึ่ง อย่าตื้นเต้นดิ คือแฟนเราอยากได้ลูกสาวมา
พอประมาณ 8 : 30 น. หมอ พยาบาลอื่นๆเริ่ม เข้าออกห้องคลอดกันวุ่นวาย แล้วหมอก้อมาบอกเราว่า น้องหายใจไม่ค่อยดี รอดูก่อน ำถ้า 10 โมงไม่ดีขึ้
จะส่งไปโรงบาลจังหวัด เราเลยถามว่าลูกเป็นอะไร หมอบอกว่าน้องหายใจไม่ค่อยดี ไม่รู้ทำไม เพราะตอนคลอดเค้าก็แข็งแรงดีนะ
พอ 9 โมงกว่าเค้าก็ทำเรื่องย้ายกันให้แฟนเซ็นเอกสารต่างๆ ตอนนั้นเราใจคอไม่ดีเลย หมอให้แฟนเราไปกับรถฉุกเฉิน
ส่วนเราแอดมินพักฟื้น
พอไปถึงโรงบาลจังหวัดแฟนโทรหาเรา บอกเราว่าถึงแล้ว ลูกนอน NICU นะ แล้วก้อไม่บอกอะไรเรา
เราก้อย้ายเข้านอนห้องพิเศษ พอตอนเย็นแฟนมาหาบอกเราว่าเดียวจะย้ายเราไปโน้นด้วย เราถามว่าทำไม
เค้าบอกว่าเค้าไม่ต้องไปกลับหลายที แล้วแฟนก้อไปคุยกับพยาบาลแต่พยาบาลไม่ให้ย้าย
พอสัก 4 ทุ่ม หมอก้อมาบอกให้เราย้ายได้เพราะ หมอเด็กที่โน้นโทรมาให้เราตามลูกไป
เราไปนอนโรงบาลจังหวัด 1 คืน พอคืนที่ 2 หมอมาตามเราไปตึกicu เราใจเสียเลย
หมอบอกเราว่าลูกเราหัวใจหยุดเต้นแล้ว นะ หมอช่วยเต็มที่แล้ว
"น้องเค้าสำลักน้ำคร่ำไปมาก" เลยทำให้ปอดติดเชื้อรุนแรง ปอดไม่สามารถทำงานได้เลย
แล้วหมอก้อเปิดตู้ให้เราอุ้มลูก เราเอาลูกมาอุ้ม ร้องไห้เหมือนคนบ้า สักพักเสียงหัวใจลูกดังขึ้
เรานี้ดีใจสุดๆเลย หมอ พยาบาลให้เราวางลูกลงแล้วก้อช่วยลูกเรา
พอวันที 29 พย. 57 ตอนเช้าเราออกจากห้องพักฟื้นหลังคลอดมา นอนกันหน้า icu ตอนเที่ยง มีการประกาศชื่อเร
ให้เราไปพบ เรานี้คือแบบไม่มีแรงเดินแล้ว
"ตะกี้น้องเค้าหยุดหายใจไปแล้วนะ แต่หมอปั้มหัวใจ เค้า กลับมานะ แต่ก้อลดลงอีก ตอนนี้หมอฉีดยาให้เค้า เท่าที่
เค้าจะรับได้แล้ว แต่การเต้นของหัวใจก็ไม่ขึ้นนะ ตอนนี้คือรอยาหมดริด " เรานี้ร้องไห้หนักมาก พยาบาลเอา
ยาดม ทิชชู่มาให้ หมอบอกว่าให้เราอยู่กับลูกได้นะ คุยกับลูกได้นะ หมอบอกว่าน้องเค้าเก่งมากนะ เค้าพยายามหายใจเอ
แต่ก้อสู้กับเชื้อโรคไม่ไหว หมอว่าเค้าสู้สุดแล้ว ทำใจนะแม่
แล้วหมอก็ถอยออกไป เรากับแฟนมาคุยกับลูก ร้องไห้แบบไม่อายใครเลย พอ บ่าย3 : 35 เสียงสิ้นสุดดังขึ้
พยาบาลถอดเครื่องต่างๆ ถามเราว่าอาบน้ำให้ลูกไหม เราพยักหน้า
เราอาบน้ำให้ลูกครั้งแรก และครั้งสุดท้าย
เลือกชุดที่สวยที่สุด ทาแป้
ใส่สร้อยทองที่ตาเค้าซื้อรับขวัญหลาน
เรานั่งอุ้มนั่งหอมเค้าในนั้น ตลอดเวลา ร้องไห้ตลอดเวล
พอครบ 2 ชั่วโมงก้อเอาลูกออกจากโรงพยาบาล
นั่งรถตัวเองไปวัดกัน.......
ที่เล่ามายาวๆนี้ เราอยากรู้ค่ะว่า
>> เด็กกลับหัวแล้ว ทำไมเอาเท้าออก
>>ทำไมโรงพยาบาลแรกถึงไม่บอกเราตรงๆว่าลูกเราสำลักน้ำคร่ำ ทำไมบอกว่าลูกนอนตู้แค่ 5-7วันคงได้กลับบ้า
ปล. เป็นครั้งแรกที่เราเล่า อาจจะยาว แต่มันคือความทรงจำที่ไม่เคยลืมเลย สักนาทีเดีย
เราจำได้ทุกๆนาทีของเหตุการณ์ มันทรมารมาก
อยากถามผู้รู้ว่า ถ้าเด็กกลับหัวแล้ว ตอนเกิดความเป็นไปได้ที่เค้าจะเอาเท้ามีไหม ...
เราฝากครรภ์ตอนท้องได้ 8 สัปดาห์ค่ะ หาหมอตามนัดทุกครั้ง น้องปกติแข็งแรงดี
พอครบ 7 เดือนเราอัลตร้าซาวน์ค่ะ น้องเป็นผู้หญิง ร่างกายแข็งแรงดี กลับหัวแล้ว กำหนดคลอด 11 ธันวาคม 57
มาวันที่ 26 พย. 57 เรารู้สึกว่าท้องแข็งถี่มาก ตอนนั้นอายุครรภ์ 38 สัปดาห์ เราเลยไปโรงพยาบาล
ถึงประมาณ เกือบตี 5 พอไปถึงพยาบาลให้เปลี่ยนชุด ตรวจปากมดลูก พยาบาลบอกว่าปากมดลูกยังไม่เปิด
เดี๋ยว 6 โมงเช้าให้กลับบ้าน หลังจากนั้นก้อให้เรานอนรอในห้องรอคลอด พยาบาลบอกให้แม่แฟนออกไปรอข้างนอก
เราก้เลยบอกว่า เราคลอดง่ายนะตอนท้องแรกเจ็บแปบเดียวก้อคลอด พยาบาลบอกว่าเดียว 6 โมงเช้าค่อยตรวจปากมดลูกอีกที
พยาบาลก็มาวัดความดัน ความดันปกติ
แล้วก้อเอาสายรัดมารัดที่ท้อง น่าจะเป็นที่วัดชีพจรเด็ก แล้วก้อมีที่ให้เรากดเวลาลูกดิ้น แล้วพยาบาลก้อแยกย้ายกัน
ไปนอน มีพยาบาลทั้งหมด 3 คน คน 1 นอนบนโต๊ะคอม อีก 2 คนแยกย้ายกันไปนอนบนเตียงรอคลอดนั้นแหละ
ซึ่งในห้องรอคลอดมีเรารอคลอดอยู่คนเดียว ไม่มีแพทย์
ระหว่างรอ เราก้อปวดท้องเรื่อยๆ แต่ไม่มาก พอ 6 โมงเช้า หันซ้ายหันขวา พยาบาลยังหลับกันอยู่ เราเลยตะโกนถามว่
เราเข้าห้องน้ำได้ไหม พยาบาลว่า ได้ แล้วก้อหลับต่อ เราเข้าห้องน้ำ ตอน 6 : 10 เข้าแปบเดียวแล้วก้อออกมานอนต่อ
พยาลบาลคนหนึ่งก็โทรหาหมอ รายงานหมอ ว่าให้เรากลับบ้าน แต่หมอบอกว่าให้แอดมิทไปก่อน พอพยาบาลวางโทรศัพท
เราปวดท้องมาก เหมือนปวดเบ่ง
เราเรียกพยาบาลบอกว่าเราปวดท้องมาก ปวดเหมือนปวดเบ่งเลย พยาบาลที่นอนบนโต๊ะคอมก้อวิ่งมาดู จับท้องเรา
แล้วก้อวิ่งไปปลุกพยาบาลอีกคนมาตรวจปากมดลูก พยาบาลตรวจมดลูกแล้วพูดกับพยาบาลคนที่ไปตามว่า
ปากมดลูกเปิดเต็มแล้ว คล่ำเจอ ตุ่มๆ น่าจะเป็นเท้า โทรหาหมอเร็ว ระหว่างโทรหาหมอ
คือเราปวดเบ่งอ่ะ แล้วน้ำคร่ำก้อแตก ในห้องรอคลอด ที่นี้คือปวดเบ่งมาก พยาบาลก้อบอกอย่าเบ่ง
คือเข้าใจไหม คนปวดเบ่ง ลมเบ่งมันมาอ่ะ เราจะห้ามมันยังไง
พอลมเบ่งมาเรื่อย เราเบ่ง เท้าน้องออกมาข้างหนึ่งค่ะ ที่นี้ พยาบาลคนที่ตรวจมดลูกอ่ะ (เป็น พ.2 นะ คนนอนบนโต๊ะคอม พ.1 อีกคน พ.3)
ตะโกนให้ พ. 3 เตรียมห้องคลอด ซึ่งพึ่งตื่น แล้ว พ.1 ไปเอารถเข็น มา พยายามให้เรานั่งบนรถเข็น
เราบอกนั่งไม่ไหว พ.ทั้ง3 ก้อมาพยุงเรา เรานั่งในท่าทีเหมือนนอนเลยอ่ะ
พอเข้าห้องคลอด ในห้องยังไม่มีการเตรียมใดๆ ทั้งสิ้น พ.2 บอกให้เราขึ้นไปนอน แล้วก้อบอกว่าอย่าพึ่งเบ่งนะ
คือเราอยากรู้อ่ะว่ามันต้องทำไงไม่ให้เบ่ง ??? พ.3 ก้อวิ่งไปเอาเครื่องมือต่างๆ เราก้อเบ่ง เท้าอีกข้างโพล่แล้ว
คือมันไม่เห็นก็จริงแต่มันรู้สึกได้นะ ที่นี้ พ.3 ก้อมา เอาขาเราขึ้นขายั่งที่ละข้าง สวมปลอกขา เสร็จ
ที่นี้พอเราเบ่ง คือ ต้องเข้าใจว่าเอาเท้าออกก่อน เป็นอะไรที่ทรมานที่สุด
แต่สุดท้ายเราก้อทำได้ ลูกสาวเราเกิดตอน 6:40น. หนัก 3030กรัม
พอเกิดออกมาปุบ พ.2 ซึ่งเป็นคนทำคลอดเรา เอาลูกมานอนไว้บนท้องเรา ลูกสาวเราก็ร้องไห้เสียงดังมาก
ระหว่างนั้น พ.3 ก้อเดินไปหยิบกรรไกรมาตัดสายสะดือ พอตัดสายสะดือเสร็จ ก้อเดินไปหยิบไอ้ที่ดูดน้ำคร่ำอ่ะ
แล้วก็มาเอาลูกเราไปนอนชั่งน้ำหนักแล้วดูดน้ำคร่ำ ตอนนี้แพทย์พึ่งมาค่ะ
แพทย์มาดูน้องแล้วบอกว่าน้องแข็งแรงดี ถามเราว่าทำหมันเลยไหม คือก่อนท้องเราตั้งใจจะทำหมันบอกกับแกไว้แล้ว
เราก้อหันไปมองหน้าลูก แล้วบอกว่า "ไม่ทำค่ะ" แพทย์ก้อถามย้ำ 2 - 3 ครั้ง เพราะเราลูก 2 แล้ว
เราก็บอกว่าไม่ทำ พ.2 เลยมาทำคลอดรก และเจ็บแผลให้ ตอนนั้นเรามองลูกตลอด รู้สึกเหมือนลูกเหนื่อยๆ ร้องไม่ค่อยออก
แพทย์เลยบอกเราว่าขอตีแรงๆนะ แก่จะฟังเสียงร้อง เราก้อว่าค่ะ เรานอนมองลูกตลอดจากร้องไม่มีเสียง กลายเป็นไม่ร้อง
แพทย์เค้าดูๆ แล้วบอกเราเราน้องหายใจไม่ค่อยดีเท่าไร สักพักหมอก้อให้เราออกมานอนรอให้รอคลอด เดียวเอาตัวเล็กออกมาให้
พอเราออกมานอนห้องรอคลอด แฟนเราถามว่าเค้าเอาลูกออกมายัง เราว่า ลูกหายใจไม่ดี หมอแกขอดูแปบนึ่ง อย่าตื้นเต้นดิ คือแฟนเราอยากได้ลูกสาวมา
พอประมาณ 8 : 30 น. หมอ พยาบาลอื่นๆเริ่ม เข้าออกห้องคลอดกันวุ่นวาย แล้วหมอก้อมาบอกเราว่า น้องหายใจไม่ค่อยดี รอดูก่อน ำถ้า 10 โมงไม่ดีขึ้
จะส่งไปโรงบาลจังหวัด เราเลยถามว่าลูกเป็นอะไร หมอบอกว่าน้องหายใจไม่ค่อยดี ไม่รู้ทำไม เพราะตอนคลอดเค้าก็แข็งแรงดีนะ
พอ 9 โมงกว่าเค้าก็ทำเรื่องย้ายกันให้แฟนเซ็นเอกสารต่างๆ ตอนนั้นเราใจคอไม่ดีเลย หมอให้แฟนเราไปกับรถฉุกเฉิน
ส่วนเราแอดมินพักฟื้น
พอไปถึงโรงบาลจังหวัดแฟนโทรหาเรา บอกเราว่าถึงแล้ว ลูกนอน NICU นะ แล้วก้อไม่บอกอะไรเรา
เราก้อย้ายเข้านอนห้องพิเศษ พอตอนเย็นแฟนมาหาบอกเราว่าเดียวจะย้ายเราไปโน้นด้วย เราถามว่าทำไม
เค้าบอกว่าเค้าไม่ต้องไปกลับหลายที แล้วแฟนก้อไปคุยกับพยาบาลแต่พยาบาลไม่ให้ย้าย
พอสัก 4 ทุ่ม หมอก้อมาบอกให้เราย้ายได้เพราะ หมอเด็กที่โน้นโทรมาให้เราตามลูกไป
เราไปนอนโรงบาลจังหวัด 1 คืน พอคืนที่ 2 หมอมาตามเราไปตึกicu เราใจเสียเลย
หมอบอกเราว่าลูกเราหัวใจหยุดเต้นแล้ว นะ หมอช่วยเต็มที่แล้ว
"น้องเค้าสำลักน้ำคร่ำไปมาก" เลยทำให้ปอดติดเชื้อรุนแรง ปอดไม่สามารถทำงานได้เลย
แล้วหมอก้อเปิดตู้ให้เราอุ้มลูก เราเอาลูกมาอุ้ม ร้องไห้เหมือนคนบ้า สักพักเสียงหัวใจลูกดังขึ้
เรานี้ดีใจสุดๆเลย หมอ พยาบาลให้เราวางลูกลงแล้วก้อช่วยลูกเรา
พอวันที 29 พย. 57 ตอนเช้าเราออกจากห้องพักฟื้นหลังคลอดมา นอนกันหน้า icu ตอนเที่ยง มีการประกาศชื่อเร
ให้เราไปพบ เรานี้คือแบบไม่มีแรงเดินแล้ว
"ตะกี้น้องเค้าหยุดหายใจไปแล้วนะ แต่หมอปั้มหัวใจ เค้า กลับมานะ แต่ก้อลดลงอีก ตอนนี้หมอฉีดยาให้เค้า เท่าที่
เค้าจะรับได้แล้ว แต่การเต้นของหัวใจก็ไม่ขึ้นนะ ตอนนี้คือรอยาหมดริด " เรานี้ร้องไห้หนักมาก พยาบาลเอา
ยาดม ทิชชู่มาให้ หมอบอกว่าให้เราอยู่กับลูกได้นะ คุยกับลูกได้นะ หมอบอกว่าน้องเค้าเก่งมากนะ เค้าพยายามหายใจเอ
แต่ก้อสู้กับเชื้อโรคไม่ไหว หมอว่าเค้าสู้สุดแล้ว ทำใจนะแม่
แล้วหมอก็ถอยออกไป เรากับแฟนมาคุยกับลูก ร้องไห้แบบไม่อายใครเลย พอ บ่าย3 : 35 เสียงสิ้นสุดดังขึ้
พยาบาลถอดเครื่องต่างๆ ถามเราว่าอาบน้ำให้ลูกไหม เราพยักหน้า
เราอาบน้ำให้ลูกครั้งแรก และครั้งสุดท้าย
เลือกชุดที่สวยที่สุด ทาแป้
ใส่สร้อยทองที่ตาเค้าซื้อรับขวัญหลาน
เรานั่งอุ้มนั่งหอมเค้าในนั้น ตลอดเวลา ร้องไห้ตลอดเวล
พอครบ 2 ชั่วโมงก้อเอาลูกออกจากโรงพยาบาล
นั่งรถตัวเองไปวัดกัน.......
ที่เล่ามายาวๆนี้ เราอยากรู้ค่ะว่า
>> เด็กกลับหัวแล้ว ทำไมเอาเท้าออก
>>ทำไมโรงพยาบาลแรกถึงไม่บอกเราตรงๆว่าลูกเราสำลักน้ำคร่ำ ทำไมบอกว่าลูกนอนตู้แค่ 5-7วันคงได้กลับบ้า
ปล. เป็นครั้งแรกที่เราเล่า อาจจะยาว แต่มันคือความทรงจำที่ไม่เคยลืมเลย สักนาทีเดีย
เราจำได้ทุกๆนาทีของเหตุการณ์ มันทรมารมาก