วันที่ 1 มกราคม 58 วันนี้เป็นวันแรกของปีฉันกับหมอมีโครงการจะปั่นจักรยานไปเที่ยวชายหาดอีกครั้งเพราะเมื่อวานหมอไม่ได้เอาเลนส์ซูมไป มันจึงทำให้เราต้องย้อนกลับไป จริงๆแล้วต่อให้หมอไม่ลืมเลนส์เราก็กลับมาอยู่ดี ที่นี่มีที่เที่ยวไม่มากนัก ถ้าเทียบกับอีกสองเกาะที่เราเพิ่งจาก มา ข้อดี ของถูกกว่าเกาะอื่นเท่านั้น เราตั้งใจจะออกแต่เช้า แต่ปรากฎว่าฝนตก เสร็จกัน เปลี่ยนแผนด่วน เอาเป็นว่าไปเดินสำรวจร้านค้าตาม ถนนต่างๆ ก็แล้วกัน ว่ามีอะไรกินบ้าง เพียบเลย ที่ว่าเพียบหนะ ประตูปิดเพียบเลย แล้วกินไรล่ะ เปิดแต่ร้านขายของชำ ร้านอาหารไม่เปิดเลย ทุกคนหยุดกันหมดเลยรึ เมืองช่างเงียบเหงา นี่มันวันสงการต์ในกรุงเทพชัดๆ  งั้นกลับห้อง ไปกินขนมปังที่ซื้อมาเมื่อวานประทังชีวิตไปก่อนละกัน สุดท้ายเราก็ค่อยๆเดินทามกลางสายฝนที่ตกปรอยๆลงมาตลอดเวลา เพื่อกลับห้องพัก รอ และรอ คือสิ่งเดียวที่เราจะทำได้ ภูมิประเทศที่นี่เป็นที่ราบสลับภูเขาลูกย่อมๆ หรือเรียกเนินสูงก็คงจะได้ ถนนในเมืองดี แต่ออกนอกเมืองไป บางช่วงดี บางช่วงเป็นถนนที่มีลูกหินอยู่เติมไปหมด เรากังวลว่าหาฝ่าสายฝนไป เราอาจลื่นตกข้างทางหรือล้มจนบาดเจ็บได้ เรายังต้องไปอีกไกล เรารอจน 11โมงกว่า ฝนก็หยุดลง เราเลือกปั่นจักรยานไปทางชายหาดใกล้สนามบินก่อน ที่ที่เราไปที่แรกของเมื่อวาน วันนี้แม้แต่แมวน้ำยังหยุดงาน มันเอาแต่นอนนิ่ง ไม่ยอมลงเล่นน้ำอย่างร่าเริงเหมือน เมื่อวาน เราถ่ายรูปได้บ้างแต่ไม่มากนัก จนเราได้พบนกสีเหลืองตัวเล็ก มันชื่อ Yellow Warbler มันบินผ่านมา เราพยายามถ่ายภาพมัน แต่มันชอบหลบเข้าโขดหิน ตามไปตามมาพอละ อยากหลบก็หลบไป ไม่ถ่ายก็ได้ เราหันกลับไปถ่ายแมวน้ำต่อ สักพัก นกมันก็บินมาข้างฉัน หมอเดินออกไปไกลแล้ว ฉันเลยไล่ตามถ่ายภาพนกอีกครั้ง เมื่อถ่ายภาพจนไม่มีอะไรให้ถ่าย เราขี่จักรยานไปอีกฝั่งของเกาะ  เพื่อนต่างชาติที่เราพบเมื่อวานนี้ เล่าว่าที่นั่นมีนก Booby ตีนฟ้าอยู่ เราใช้เวลาขี่จักรยานอยู่พักใหญ่ก็ถึงจุดหมาย เราจอดจักรยาน เดินไปยังชายหาด และเดินไปยังโขดหินที่นกอยู่ กว่าจะไปถึงที่นกอยู่เราต้องเดินผ่านอีกัวน่า คราวนี้เราไม่หยุดมองมันแล้ว เห็นจนเบื่อแล้ว แต่ฉันก็ถ่ายรูปมันไว้หนึ่งตัวเพราะ มันมีเลข เผื่อเพื่อนสนใจเอาไปเล่นหวย 5555 เราเดินจนถึงจุดที่Booby อยู่ หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูป กำลังจะถ่าย ในทันใดนั้นหัวฝรั่งคนหนึ่งก็ผ่านเข้า มาในเลนส์เฉยเลย มารยาทแย่จริง ตัวเองอยากได้ภาพ แต่ขาดมารยาทในการอยู่ร่วมกัน แย่จริง ไหนว่าฝรั่งมันดี ไม่ทุกคนหรอกนะ มันก็มีดีเลวปะปนกันในทุกๆชาตินั่นแหละ บางครั้งเราตีค่าคนพวกนั้นสูงเกิน ไป นี่คือมุมมองของฉันคนเดียวนะ สุดแท้แต่ใครจะเห็น เรารอจนคุณเธอถ่ายรูปเสร็จ เราก็ได้ภาพนกมาหลายตัว เสร็จจากถ่ายภาพเราก็กลับ. เมื่อคืนมัวแต่ร่าเริงกันไม่ได้นอน ขอกลับไปสลบสักงีบจะดีกว่า หัวถึงหมอน ก็สลบทันที แต่นอนกลางวันมันหลับไม่สนิทเอาซะเลย แถมฉันกินกาแฟเข้าไปเยอะอีก หลับนะแต่ไม่ลึก เหนี่อยจริง. พอเย็นๆ เราฟื้นกันมาอีกครั้ง เราตัดสินใจที่จะเดินไปถ่ายรูปพระอาทิตย์ตกดิน เราอยู่มาหลายวันมาก แต่ไม่เคยได้รูปพระอาทิตย์ตกเลย ฟ้าปิดได้ทุกวัน ยกเว้นวันแรกที่เราไปถึงที่ต่างๆ แต่เรายังไม่ได้วางแผนจะถ่ายมันหนิ เพิ่งไปถึง พอวันถัดๆไป ฟ้าปิดตลอด แต่วันนี้ฟ้าเปิดเล็กน้อย ถ่ายมาได้แต่ไม่สวยนัก หลังพระอาทิตย์ตก เราสองคนก็ไปกินPizza กัน ในที่สุดร้านก็เปิด ดีใจจริง แล้วเราก็กลับที่พักเก็บของ เพราะเราต้องเดินทางออกจากเกาะแล้ว เรื่องราวการเที่ยวที่กาลาปากอสจึงจบเพียงเท่านี้ หลังจากนั้นเราก็เดินทางต่อไปยังเมืองต่างๆต่อไป อีกหลายสิบวันก่อนจะกับเมืองไทย