ขอแนะนำในฐานะที่ก็เป็นคนที่ต้องใช้การเขียนอยู่เป็นประจำ แกรมม่าร์ผมก็ไม่ได้แม่นอะไรเท่าไหร่เหมือนกัน แต่การอ่านหนังสือเป็นช่องทางการเรียนแกรมม่าร์อย่างหนึ่งโดยเรียนจากตัวอย่างการเขียนจริงในหนังสือเหล่านั้น แต่ให้คุณอ่านหนังสือที่มันเป็นทางการด้วย เพราะหนังสือที่ค่อนข้างเป็นทางการจะเขียนตามหลักภาษาค่อนข้างเป๊ะ คุณจะซึมซับแกรมม่าร์ที่ถูกต้องโดยไม่รู้ตัว ไม่ต้องกังวลว่าต้องท่องจำอะไร มันจะค่อย ๆ ซึมเข้าหัว และเมื่อเราอ่านหนังสือแกรมม่าร์เสริมกันไป มันก็จะเข้าใจและจำได้มากขึ้น

ส่วนเรื่องการพูด ไม่มีทางอื่นจะแก้ได้ถ้าหากไม่ฝึกครับ ด้วยเหตุนี้คนขี้อายและไม่กล้าพูดจึงพูดไม่เก่ง ไม่มีทางจะเก่งขึ้นได้เลย เพราะมันคือทักษะที่ต้องมีฝึกฝนและใช้อย่างต่อเนื่อง

ดังนั้น เมื่อรู้ว่าปัญหาอยู่ตรงไหน ก็แก้ตรงนั้น ถ้าไม่กล้าพูดกับคน เราก็ต้องพยายามกล้าเข้าไว้ ผมรู้จักชาวต่างชาติมากมาย แม้กระทั่งเจ้าของภาษาเองยังพูดไม่ได้ถูกต้องเปีะ ๆ เลย แถมสำเนียงประเทศต่าง ๆ ก็แตกต่างกันออกไป ไม่มีใครบ่นใคร ผมไปเจอคนในที่ที่มีคนพูดกันสารพัดสำเนียงเค้าก็ยังพูดกันได้ ฟังยากฟังง่ายแต่เพราะมันเป็นสื่อสารก็ต้องพยายามกันทั้งสองฝ่ายครับ คุณไม่ควรกลัวว่าเค้าจะฟังคุณไม่ออกหรืออะไร ถ้าฟังไม่ออกคุณก็พูดซ้ำ ก็แค่นั้น แต่เรื่องการหาเพื่อนนั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง เราควรพยายามหน่อย ๆ ที่จะเข้ากับคนอื่น ไม่ใช่เก็บตัวเกินไป เพราะเมื่อถึงจุดหนึ่งคนอื่นเค้าก็จะไม่แคร์ ไม่สนใจ เพราะเค้ามองว่าคุณไม่สนใจจะคุยกับเค้า เค้าจึงไม่สนใจจะคุยกับคุณเช่นกัน ทีนี้ถ้าคุณพยายามจะคุยกับคนอื่นไปเรื่อย ๆ สุดท้ายคุณจะเจอคนที่คุณคุยด้วยแล้วสบายใจ และก็จะเป็นเพื่อนกันได้ ผมยอมรับนะว่าการหาเพื่อนต่างชาติที่สนิทกันได้จริง ๆ ต้องใช้เวลาพอสมควร ไม่ใช่เจอใครคนแรกแล้วเค้าจะเป็นเพื่อนกับเราได้ทันที มันต้องอาศัยเวลา ทำความรู้จักกันพอสมควรเลย

ยังไงก็ขอให้สู้ ๆ เอาตัวเองออกมาจาก comfort zone บ้าง จะได้มีโอกาสพบปะกับคนอื่น ๆ และเปิดใจที่จะสนิทสนมกับคนอื่นบ้าง