ลูก:แม่คะ โฟรเซ่นจะมารึยัง
แม่:รอก่อนลูก เดี๋ยวก็มา

เด็กคนนี้นิ่งมาก รอโฆษาจบอย่างใจจดจ่อไม่พูดไม่กระดุกกระดิกเล่นซนอะไรเลย

พอโฟรเซ่นมา

ลูก: แม่คะ มาแล้วๆ!
แม่: เห็นแล้วจ๊ะๆ //กระซิบ
...
ดูโฟรเซ่นเรื่อยๆจนจบ
...
ลูก: จบแล้วเหรอคะ?
แม่: จ๊ะลูก
ลูก: ทำไมจบเร็วจัง

ปัญหาเริ่มเกิดแล้วคร้าบพี่น้อง

แม่: ก็มันเป็นตอนสั้นไงลูก
ซักพัก
ลูก: แม่ แล้วนี่เรื่องอะไร?
แม่: เบาๆสิคะ คนอื่นดูหนังกันอยู่
ลูก: เรื่องอะไร
พ่อ: ซินเดอร์เรล่าไงลูก
ลูก: ไหนพ่อแม่ว่ามาดูโฟรเซ่นไง //เสียงเริ่มเอาเรื่อง
พ่อ: อย่าเสียงดังสิคะ เรื่องโฟรเซ่นจบแล้วค่ะ
ลูก: หนูจะกลับบ้าน...
แม่: รอดูเรื่องนี้เสร็จก่อนสิคะ
ลูก: หนูจะกลับบ้าน! //เริ่มขึ้นเสียงสะอึกสะอื้น

แม่: เงียบๆสิคะ แม่พาหนูมาดูของหนูแล้ว แม่ดูของแม่บ้างไม่ได้เหรอลูก

ถึงตอนนั้นพี่เราเริ่มหันไปมอง  คือมองครอบครัวนี้กันทั้งโรงแล้ว




คือสรุปแล้ว เราว่าเราไม่โทษเด็กนะ พ่อแม่น่าจะชี้แจงเตรียมตัวกันให้เรียบร้อย ว่านี่ไม่ใช่เรื่องFrozen นี่เรื่องCinderella
ไม่ใช่หลอกให้ลูกมาดูด้วยแล้วบอกว่ามาดูFrozen เด็กก็ผิดหวังเป็นธรรมดา  
ที่ฟังมาคือน่าสงสารมากถ้าเด็กคิดว่าได้มาดูFrozenภาคต่อจริงๆ อารมณ์ใจสลายเลย
คุยกันให้รู้เรื่องก่อนค่อยมาดูนะ  ไม่งั้นอาจเกิดเหตุแบบนี้

แล้วเชื่อว่าไม่น่าเกิดเหตุแบบนี้แค่โรงนี้โรงเดียว ที่อื่นก็คงเป็น  เราเดินผ่านโรงหนังเห็นเด็กเล็กมาดูนางซินฯเพียบ แต่พูดแต่เรื่องFrozen




ปล.แอบแท็กห้อง สังคมคุณแม่ ด้วย  เผื่อมีแม่ๆอยากดูนางซินฯแล้วกำลังคิดจะใช้วิธีนี้  จะได้เบรคความคิดไว้ทัน