หน้าเปิด


วันที่ 31 สิงหาคม วันที่นางิรังเกียจที่สุดจนต้องทำหน้าขยะแขยงและเข่าทรุดเลยทีเดียว ฮายาเตะเห็นแบบนี้ก็เหนื่อยใจ ถึงจะรู้คำตอบอยู่แล้วแต่ก็ขอถามหน่อยว่า...

ฮายาเตะ: เป็นอะไรเหรอครับ คุณหนู
นางิ: วันนี้....ในที่สุดก็มาถึง
นางิ: วันนี้มันเป็นวันสุดท้าย....ของปิดเทอมฤดูร้อน!!
ฮายาเตะ: ครับๆๆ ใช่ครับ
นางิ: "ครับๆ"นั้นหมายความว่าไง ปิดเทอมฤดูร้อนอันยาวนานมันกำลังจบลงแล้วนะ
นางิ: หัดเสียใจบ้างเซ่!?

ฮายาเตะบอกแต่นางิก็จะได้เจอเพื่อนๆในชั้นหลังจากที่ไม่ได้เจอมานานเลยนะ ถามไม่มีใครอยาก.... ยังพูดไม่ทันจบนางิก็ตะโกนเลยว่า "ไม่มี" จนฮายาเตะตกใจ นางิบอกเธอไม่มีใครที่อยากเจอในชั้นเรียนเลยสักคน จะไปเทียบกับช่องว่างแห่งความเศร้าของการที่ปิดเทอมจบลงได้ยังไง ฮายาเตะเลยบอกว่าแต่นางิได้ไปทั้งคอมิคเก็ต ชายหาด บ้านต่างจังหวัดของอายุมุ(ภาค Movie หาซื้อดูได้ LC โดย Rose) และอะไรสนุกๆอีกตั้งเยอะ แต่นางิบอกยังไงการจบลงมันจะไปดีได้ยังไง ยังมีเรื่องที่เธอยังไม่ได้ทำอีกตั้งเยอะ สุดท้ายก็เศร้าน้ำตาตก บ่นถึงปิดเทอมฤดูร้อนที่กำลังจะจบลงวันนี้และวันหยุดที่ผ่านมา

มาเรียพูดบอกนางิว่างั้นทำไมไม่ไปหาอะไรทำล่ะ แทนที่จะเอาเวลามาเศร้าเสียดายไปเรื่อยๆ ทำไมไม่เอาเวลาที่กำลังจะเสียเปล่านั้นไปใช้กับวันสุดท้ายนี่ซะล่ะ ฮายาเตะก็เห็นด้วยบอกงั้นวันนี้ไปที่ไหนสักที่แล้วทำให้กลายเป็นความทรงจำสุดวิเศษไปเลย แต่นางิกลับบอกว่า... "จะอยู่บ้านทั้งวัน" เลยโดนทั้งฮายาเตะและมาเรียจับลากไปซะเลย


จากนั้นทั้งสามคนก็เดินไปเรื่อยๆเพื่อหาสถานที่ที่เหมาะกับวันสุดท้ายของปิดเทอมฤดูร้อน ฮายาเตะคิดว่าจะต้องหาอะไรที่นางิจะทำได้ในตอนนี้เท่านั้น ตอนที่เวลาจำกัดแบบนี้ และสิ่งที่ฮายาเตะคิดได้ก็คือ... ที่คาเฟ่กอนกุริที่ฮายาเตะกับอายุมุทำงานพิเศษ โปรโมตชั่นกินพาเฟ่ย์ขนาดยักษ์ให้หมดใน 30 นาทีไม่ต้องจ่าย จำกัดเฉพาะปิดเทอมฤดูร้อน ช่วยกันได้ 2 คน และพิเศษวันสุดท้ายกินหมดคนเดียวได้เอาไปเลย 500 เยน(ตรงพิเศษวันสุดท้ายฮายาเตะยังไม่เห็น) แต่นางิดูจะไม่สนใจเลย ฮายาเตะเลยพยายามบอกให้เข้าใจถึงพาเฟ่ย์ยักษ์ที่กินฟรีเชียวนะ นี่แหละความทรงจำสุดวิเศษจนนางิเริ่มคิดว่าอาจจะดีก็ได้ดูก็น่าอร่อยดีด้วย ฮายาเตะบอกดีแน่นอนเรื่องรสชาติใครจะไปสนสำคัญที่ "ฟรี" ต่างหาก ทำเอานางิพูดไม่ออกเลย นางิเลยตกลงลองดูก็ได้

พอเข้ามาในร้านอายุมุก็ต้อนรับแบบแปลกใจที่ไม่นึกว่าสามคนนี้จะมาด้วยกัน นางิก็บอกอยากมากินเมนูพิเศษ อายุมุเข้าใจทันทีเลยถามจะกินกี่ทีดีและบอกถึงวันสุดท้ายที่กินคนเดียวหมดจะได้ 500 เยน พอฮายาเตะรู้แบบนี้แล้วก็บอกทันทีเลยว่างั้นเอา 3 ทีเลยแบบที่ไม่ได้ดูนางิกับมาเรียเลยว่ากำลังทำหน้า"เอาจริงเหรอ" อายุมุเลยไปจัดให้

ไม่นานพาเฟ่ย์ยักษ์ 3 ที่ก็มาวางเรียงเรียบร้อย นางิถึงกับตะลึงในความใหญ่ เมื่อทุกคนพร้อมแล้วอายุมุก็เริ่มจับเวลาทันที นางิก็ขอเริ่มกินแบบหวั่นๆดูสักคำก่อน พอลองคำแรกนางิตกใจในความอร่อยผิดคาด มาเรียยังบอกเลยว่าเป็นอะไรที่มากกว่าแค่ความหวานจริงๆ จนนางิเริ่มมั่นใจขึ้นมาแล้วว่าแบบนี้อาจจะกินหมดก็ได้ แต่ขณะที่กำลังหันมาพูดแบบนี้กับฮายาเตะนั้นเอง ภาพตรงหน้าคือถ้วยที่ว่างเปล่าของฮายาเตะกับเสียง "เฮ้อ" ของฮายาเตะ จนนางิกับมาเรียตะลึง ยังไม่พอฮายาเตะยังถามว่าขออีกทีได้ไหม แต่อายุมุบอกไม่ได้ลูกค้าได้แค่คนละทีเท่านั้น มาเรียถึงกับพูดเลยว่าถึงจะรู้อยู่แล้วว่าฮายาเตะกินจุแต่ไม่คิดว่าจะน่ากลัวขนาดนี้


และไหนๆก็ไหนๆแล้วมาเรียก็ขอให้ฮายาเตะมาช่วยเธอกินหน่อยเพราะคิดว่ากินยังไงคนเดียวก็ไม่หมด ฮายาเตะเลยบอกก่อนว่าถ้าเขาช่วยก็อด 500 เยนนะแต่มาเรียบอกไม่เป็นไร ฮายาเตะเลยตกลงจะช่วยมาเรีย มาเรียเลยให้ฮายาเตะไปนั่งตรงข้ามเธอจะได้กินง่ายๆ นางิก็ไม่ได้คิดอะไรกินของตัวเองไปเรื่อยๆจนกระทั้งบทสนทนาเริ่มตระหงิดใจ....

ฮายาเตะ: จะเอาสตรอเบอร์รี่ไหมครับ คุณมาเรีย
มาเรีย: เธอกินไปเลยก็ได้
ฮายาเตะ: แต่มันอร่อยนะครับ
ฮายาเตะ: เอานี่ครับๆ "อ้าม" หน่อยครับ
มาเรีย: อร่อยจริงนะ?

พอนางิหันมาดูก็เจอภาพที่ก็เจอภาพที่ราวกับคู่สวีตที่กำลังสวีตกันสุดๆจนนางิทนไม่ได้รีบโวยให้หยุดเลย บอกไหนมาจะมาสร้างความทรงจำสุดวิเศษให้ฉันไงเล่า รีบเลิกจู่จี่กันได้แล้ว ฮายาเตะกับมาเรียก็บอกไม่ได้จู่จี่กันสักหน่อย


ตอนนั้นเองที่อายุมุบอกเหลือเวลานาทีเดียวนะ นางิก็ตกใจ ฮายาเตะบอกให้นางิรีบๆกินเลยแต่นางิบอกจะไปทำได้ไง ส่วนมาเรียจู่ๆก็บอกให้ฮายาเตะช่วยกินที่เหลือ(ยังแทบไม่ลดลงเลย)ให้หมดที ฮายาเตะตกใจบอกแต่นี่มันเกือบทั้งถ้วยเลยนะ แถมมาเรียยังมีห่วงบอกฮายาเตะด้วยว่ากินของหวานมากๆไม่ดีต่อสุขภาพนะ ทำเอาฮายาเตะแอบคิดเลยว่าแล้วมาบอกให้เขาช่วยกินให้หมด ขณะที่กำลังพูดๆนั้นเวลาก็เหลือแค่ 30 วินาทีแล้ว ทางด้านนางิที่มาถึงขีดจำกัดแล้วก็บอฮายาเตะว่าไม่ไหวแล้ว ฮายาเตะก็บอกแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้....

ฮายาเตะ: พวกเรามาพยายามด้วยกันนะครับ!!
นางิ: (เอ๊ะะะะ?)

และแล้วก็หมดเวลา ด้านถ้วยของมาเรีย ฮายาเตะกินเรียบได้หมดทันเวลา ซึ่งเอาจริงๆก็เหมือนฮายาเตะกินคนเดียว 2 ถ้วยเลย แต่ด้านนางิก็ต้องยอมแพ้ เพราะงั้นยอดเงินที่ต้องจ่ายคือ 2,000 เยน มาเรียบอกแบบนี้ก็เป็นความทรงจำฤดูร้อนที่ดีเหมือนกันนะแต่ฮายาเตะเริ่มไม่รู้สึกว่าดีซะแล้ว และเมื่อจบไปอย่างแล้วนางิเลยบอกให้ไปที่อื่นกันต่อกับความทรงจำต่อไปเลยดีกว่า


อายุมุที่ส่งพวกนางิออกจากร้านไปแล้ว ในตอนนั้นอายุมุก็มานึกถึงภาพตอนที่ฮายาเตะนั่งคู่กับมาเรียขึ้นมา...

อายุมุ: ฮายาเตะกับคุณมาเรียเหรอ
อายุมุ: คงไม่ใช่มั้ง


จบตอน