ตอนนี้เราท้องได้ 3 เดือน ก่อนหน้าจะรู้ว่าท้อง ไม่เคยเอะใจเลยว่ามีเจ้าก้อนเนื้องอกอยู่ในมดลูก
จะมีเพียงช่วงบางเวลาที่เราตื่นนอนใหม่ๆ จะไปเข้าห้องน้ำแล้วรู้สึกเหมือนมีอะไรลอยๆที่ท้องน้อย แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรปล่อยเวลามันล่วงเลยมาจนท้อง แล้วก็ได้รู้วันที่ไปฝากท้องว่ามีเนื้องอกในมดลูกขนาด 7 cm ณ วันที่ฝากท้องวันแรก ตอนนี้ 3 เดือนแล้ว ขนาดใหญ่ขึ้นมาเป็น 10 cm
      วันแรกที่รู้เราเครียดมากค่ะ ร้องไห้ฟูมฟายในห้องคุณหมอเลย เราไม่คิดว่าจะเป็นอะไรแบบนี้ ทำไมวันที่เราได้ฟังข่าวดี กลับต้องมีข่าวร้ายมาพร้อมๆกัน แต่คุณหมอก็ปลอบใจเรา ให้กำลังใจ ให้เราตั้งสติ สู้ไปกับลูกของเรา จากวันแรกที่ฝากท้องถึงวันนี้ บอกตามตรงว่ายังมีบางคืนที่แอบนอนร้องไห้ เพราะกลัวว่าลูกจะไม่อยู่กับเรา กลัวแท้ง กลัวตกเลือด กลัวสารพัด เราพยายามยิ้ม พยายามสดใส ไม่อยากให้พ่อแม่เราและพ่อแม่สามีเห็นว่าเราเครียด  
         ทุกครั้งที่ไปหาหมอตามนัด เราเจอหมอไม่ซ้ำกันเลยค่ะ (ฝากท้องแบบธรรมดาที่ศิริราช) หมอก็จะถามทุกครั้งว่าเราไม่รู้มาก่อนเลยใช่มั้ยว่ามีเนื้องอก ให้เราเผื่อใจไว้บ้างแหละ หมอบางท่านก็บอกว่าไม่ต้องคิดมากนะ ทำใจสบายๆ ทำอะไรกับก้อนเนื้อไม่ได้ตอนนี้ต้องปล่อยให้อยู่กับลูกต่อไป เรากลัวค่ะ  ก่อนเราจะฝากที่ศิริราช เราฝากที่รพ.เอกชนใกล้บ้านมาก่อน แต่พ่อกับแม่เราให้ย้ายไปศิริราชเพราะเห็นว่าเป็นศูนย์รวมคุณหมอเก่งๆ มีคุณแม่คนไหนเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างคะ จัดการกับตัวเองและอารมณ์ยังไง ไม่ให้คิดมาก ฟุ้งซ่าน หมดกำลังใจ ขอคำปรึกษาด้วยค่ะ