ก่อนอื่นถ้าแท็กห้องผิด ขออภัยครับ เริ่มเลยน่ะครับ เมื่อก่อนผมเคยมีแฟนครับและก็ก่อนที่จะเคยมีแฟนในช่วงเรียนอยู่มัธยมผมผอมอยู่ น้ำหนักอยู่ในช่วง 50-60 กก. แล้วมานั่งนึกๆดูว่า เราอ้วนได้ยังไง ผมนึกออกได้ว่าตอนที่มีแฟนผมต้องเอาใจครับ แต่ทีนี้ผมต้องเอาใจทั้งแม่ และ แฟน เจอหน้าแม่ แม่ก็ชวนทานข้าว จะปฏิเสธว่าไม่กินก็กลัวแม่จะน้อยใจ บางทีเคยทะเลาะก่ะแม่เรื่องไม่ทานอาหารฝีมือแม่ และโดนแม่เน็บแนมว่าจะไปทานก่ะแฟนหล่ะสิ แม่อุตสาทำอาหารให้ทาน ผมก็เลยต้องทานสักหน่อยทีนี้มันอร่อยก็เลยทานไปเยอะ พออิ่มแล้วก็ไม่อยากทานอีก แต่ต้องไปรับแฟน ไปไหนด้วยกันทุกครั้งที่เจอหน้าแฟน เราก็ต้องพาเธอไปทานข้าว ไอ้เราก็อิ่มแล้วหลังจากแม่บังคับให้ทาน (555 อาจมีความอยากของตัวเองด้วยปนกันไป) ทีนี้ก็ไม่กล้าจะปฏิเสธแฟนว่าเราทานมาแล้ว อิ่มมาก เพราะจำได้ว่าเธอเคยนอยและโกรธมากที่ไม่ยอมรอทานอาหารพร้อมกัน เธอบอกว่าเธอทนหิวเพื่อจะมาทานข้าวก่ะเรา ตอนนั้นก็เลยต้องทานเพิ่มอีกทั้งๆที่อิ่มมาก เป็นอย่างนี้เกือบทุกมื้อเลยครับ ตอนนั้นมันทำให้ผมน้ำหนักขึ้นไปถึง 110 โล แต่เนื่องจากอยากดูดี และอยากให้แฟนไม่รู้สึกอายเลยพยายามลด นน. ผมลดลงไปเหลือ 80 โล  และแต่พอเธอทิ้งผมไปผมนน. ลดลงไปอีก เหลือ 74 โล  ทีนี้ก็มีคำถามครับคือผมไม่อยากกลับไปมีวงจรแบบนั้นอีกแล้วอ่ะ กว่านน. จะได้ขนาดนี้เหนื่อยครับ แต่ก็อยากมีแฟนอ่ะ แต่ก็ไม่อยากขัดใจแม่ ทุกวันนี้ดีหน่อยได้ทานอาหารแต่ฝีมือแม่

ปล. ผมค่อนข้างห่วงสุขภาพครับ เพราะผมไม่อยากทำให้ตัวเองต้องเป็นภาระแก่คนในครอบครัว และก็ภรรยาในอนาคต อีกอย่างด้วยกรรมพันธ์ ผมตั้งแต่รุ่นปู่ ถึง พ่อผม ปัจจุบันดูไม่ดีเลย โรครุมเล้าตลอด กลัวจะเป็นอย่างพ่อ และ ปู่ ผม เพราะทุกคนปัจจุบันเดินไม่ได้แล้วครับ