อาม่าผมก็ทำเคยทำขายเมื่อก่อนแก้วละไม่ถึง 1 สลึง ขายมาเกือบ 30 ปีตั้งแต่อาม่าสาวๆแต่งงานกับอากงผมและช่วยกันเปิดร้านขายยาจีน มาถึงรุ่นผมจนผมโตพอจำความได้ก็แก้วละ 3-5 บาท กำไรมากพอสมควรเลย ท่านเคยบอกผมว่ากำไรมากกว่าเครื่องดื่มที่แช่เย็นอีก ที่ทำขายเพราะมีนายหน้าขายเครื่องดื่มชูกำลังมาให้เอาตู้แช่ของเค้าพร้อมกับเครื่องดื่มมาวาง และเมื่อก่อนตู้แช่เค้าจะไม่ค่อยกำหนดว่าต้องแต่ผลิตภัณฑ์ของเค้าอย่างเดียวแบบปัจจุบัน แค่ขอให้เอาเครื่องดื่มของเค้าอยู่บนสุดและหน้าสุด จะแช่อะไรเพิ่มก็ได้ ท่านเห็นว่ามีที่ว่างพอจะมีเหลืออยู่ จึงต้มเก้กฮวยหม้อใหญ่(หม้อขนาดเวลาทำกับข้าวโรงเจได้เลยครับ)ตั้งแต่ 2-3 ทุ่มพักให้เย็นมาแบ่งใส่แก้วตอนเช้าแล้วแช่เย็นขาย

ท่านเล่าให้ผมฟังอีกว่าจุดที่สำคัญที่คนนิยมคือยุคนั้นหาคนต้มยาก เพราะเก็กฮวยจริงๆแล้ว ไม่ใช่สมุนไพรไทย คนไทยไม่ค่อยรู้จัก การต้มเก๊กฮวยให้อร่อย รสชาติดีได้ไม่ใช่ใช้เพียงดอกเก็กฮวยต้มอย่างเดียว แต่มีสมุนไพรหรือดอกไม้อื่นๆเพิ่มเข้าไปด้วย ไม่งั้นรสชาติจะไม่ติดลิ้น กลิ่นจะไม่หอม และสีจะไม่เหลืองขนาดนี้ ใครเคยต้มเก็กฮวยแบบดอกเก็กฮวยอย่างเดียวจะรู้ จุดสำคัญที่ทำให้ขายดีในอีกอย่างหนึ่งเพราะเครื่องดื่มที่เป็นยาสมุนไพรส่วนใหญ่จะมีรสชาติที่ขมหรือเปรี้ยว ต่อให้ผสมน้ำผึ้งให้มีรสหวานรสชาติก็ยังไม่ดีพอให้ดื่มเล่นเท่าไหร่ แล้วสีสันยังดูไม่น่ากิน เมื่อมีเครื่องดื่มที่เป็นสมุนไพร ที่มีสีสวย น่ากิน รสชาติดี ดื่มง่าย แล้วเก็กฮวยเป็นสมุนไพรธาตุเย็นรักษาอาการร้อนใน ยิ่งแช่เย็นกินแล้วสดชื่น ดื่มตอนไหนก็ได้

ถ้าจะเปรียบกับปัจจุบันก็คงเวลาเราคิดถึงชาเขียวที่มีหลากหลายยี่ห้อนั้นแหละครับ คือ เย็น สีสวย รสชาติดี มีสรรพคุณทางยา ดื่มง่าย เป็นเครื่องดื่มยอดนิยมในยุคนั้นเลยก็ได้ครับ สังเกตุจากจะมีตู้ขายแบบนี้เกือบทุกที่เลย ผมคิดถึงขั้นว่าเก็กฮวยอาจเป็นส่วนทีเป็นการสร้างรากฐานมาการดื่มเครื่องดิ่มจนเป็นเครื่องดื่มสมุนไพรแบบหวานที่คนนิยมดื่มในปัจจุบันเลยทีเดียวเลยครับ