พ่อถามว่า พ่อกิน ข้าวหรือยัง
ฉันทรุดนั่ง น้ำตา พาลจะไหล
ถึงเวลา กาลพา ให้เป็นไป
หลีกไม่ได้ หลบไม่พ้น "คนชรา"

เล่าเรื่องเก่า ให้ฟัง หลายครั้งซ้ำ
เพราะความจำ ท่านนั้น มีปัญหา
เรื่องใหม่ใหม่ ไม่บันทึก ไม่ติดตา
มีแต่เรี่อง เก่ามาย้ำ ซ้ำทุกวัน

จะเดินเหิน ไม่คล่อง ต้องไม้เท้า
ดูหงอยเหงา ซึมเซา เศร้าเสียขวัญ
ดูหม่นหมอง ต้องพัก ยักแย่ยัน
คิดถึงวัน เก่าเก่า วนในใจ

หลีกไม่ได้ หนีไม่พ้น ทุกคนผู้
ช่วยกันดู เลี้ยงท่าน อย่าผลักไส
ถึงเวลา วาระ ตามวันวัย
แลพระให้ มีสุข ในเรือนตน


ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านจ้ะ