คือมีผช.คนนึงเข้ามาในชีวิตเรา เราทั้งสองไม่เคยคุยกันไม่รู้จักกันมาก่อนเลย ครั้งแรกที่เราเจอกันก็แค่เดินผ่านกัน แล้วอยู่มาวันนึงเขาก็เข้ามาจีบเรามาทำความรู้จักกับเราแต่มันไปได้ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ เพราะเราอยู่ในอาการช็อคขนาดหนักอยู่(โดนจีบแบบจู่โจมครั้งแรกในชีวิต แต่ขอไม่เล่าว่าจีบแบบไหน)เราเลยยังไม่เปิดใจ แต่เพื่อนเขาขอร้องให้เราเปิดใจคุยกับเขาก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ เราก็ค่อยๆเปิดใจคุยกับเขาเราคุยกันแค่ในช่องแชทสี่เหลี่ยมเล็กๆ ไม่เคยคุยกันจริงๆจังๆนอกกล่องแชทเลย แล้วเราก็เริ่มรู้จักกันระดับนึง มีบางครั้งที่เขาทิ้งช่วงห่างไปนานหลายสัปดาห์แล้วก็กลับมาคุยกับเราอีก เขาทักเรามาก่อนประจำแล้วเราก็คุยเล่นๆกันอยู่ทุกวัน เขาพยายามบอกชอบเรา จีบเราทุกๆครั้งที่มีโอกาส แต่เราก็ได้แต่บอกเขาว่าเรายังไม่พร้อม เราไม่แน่ใจ แล้วก็มีอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้เรายังไม่พร้อมที่จะมีใคร อีกอย่างคือเราชินกับการอยู่คนเดียวไม่ชอบให้ใครมาครอบครองชีวิตเพราะมันวุ่นวาย จนเวลาผ่านไปหลายปี เขาก็ยังคุยกับเราอยู่เหมือนเดิมทุกวัน เวลาเดิม แต่ถ้าวันไหนเขาไม่ทักมาแล้วเงียบไปใจเราก็เริ่มเรียกร้องหา(ทุกคนคงจะคิดว่าทำไมเราไม่ทักเขาไปล่ะ คือเราอยากจะบอกว่าเราไม่เคยทักใครก่อนเพราะอะไรเราก็ไม่รู้เหมือนกันซึ่งมันเป็นนิสัยของเราที่เราเองก็ไม่ชอบเหมือนกัน แปลกมั้ย5555) จนมาถึงครั้งสุดท้ายที่เขามาบอกชอบเรา เขาทำดีกับเรากว่าทุกครั้ง แต่เราก็ไม่ได้บอกนะว่าเราไม่พร้อม เราพร้อมที่จะตอบแทนเขากับสิ่งที่เขาให้สิ่งดีๆให้ความรู้สึกดีแก่เรามาตลอด แต่เราก็ยังไม่พร้อม100% มันติดอยู่แค่นิดดดดดดดเดียวเท่านั้นนนนน เราก็เลยปากแข็งกับเขาทำเป็นไม่เขิน แต่ใจก็เขินสุดฤทธิ์ หลังจากที่เขาบอกชอบเราครั้งสุดท้ายผ่านไปหลายวันจู่ๆเขาก็มาบอกเราว่า เขามีแฟนแล้ว...... เห้ยยยย งงดิครัชช เงิบสุดๆ!! ใจนึงเราก็รู้แหละว่าเขาโกหกเรา เขาคงคิดว่าที่ผ่านมาเขาคงทำให้เราลำบากใจมาก คิดว่าเราคุยกับเขาเฉยๆไม่ได้คิดอะไร แต่จริงๆแล้วเราคิดดดดดดดดดดด!! แต่เราแค่ปากแข็งเท่านั้นเอง หลังจากนั้นเราเฮิร์ทสิครับ กรรมตามสนองทำใจเขาเจ็บไว้เยอะ อยากขอโทษเขานะที่เรามันโลเล ไม่แน่นอน ไม่ตรงๆกับเขาไปเลย มัวแต่กั๊กเขาไว้โดยการพูดดีกับเขาเพื่อให้เขาไม่ไปจากเรา(มันเคยชินไปแล้วไม่อยากให้เขาเงียบไปอยากให้คุยกันเหมือนทุกวัน) ตอนนี้พึ่งคิดได้ว่าเราควรเดินจากเขาไปก่อนเพราะอย่างน้อยถ้าเราคิดได้หรือเริ่มแน่ใจตัวเองว่าเรารู้สึกดีกับเขาเหมือนกัน เราก็ยังมีโอกาสขอให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ ถึงเขาจะปฏิเสธหรือไม่ปฏิเสธความรู้สึกของเราก็ตาม แต่มันก็สายไปแล้วเราหมดโอกาสนั้นไปเลยเราจะขอกลับไปเป็นเหมือนเดิมก็ไม่ได้เพราะเขาเป็นคนเดินจากเราไปไม่ใช่เราเดินจากเขา(ความเป็นจริงคนที่โดนบอกเลิกกลับไปขอโอกาสนั้นได้ แต่ในกรณีของเรามันต่างกันเราไม่มีสิทธิ์ขอโอกาสนั้นจากเขาเพราะเราทำเขาเจ็บจริงมั้ย)

ประเด็นของเรื่องนี้คือ::วันนึงเขาบอกชอบเราแล้วทำดีกับเรากว่าทุกวัน แล้วจู่ๆผ่านไปหลายวันเขาก็ถอดใจที่จะจีบเรา 'เขาหมดใจจริงๆหรอ'
สิ่งที่เราคิด::เขาคงเบื่อขี้หน้าเรา เขาคงคิดว่า'อีนี่เล่นตัวอยู่ได้' 'อีนี่จีบยากจังวะ' 'จีบมันแล้วปวดใจว่ะถอยออกมาดีกว่า'
เรื่องที่ไม่น่าให้อภัยตัวเอง::ปากแข็งโครตตตตต โลเล คิดเยอะ กลัวเสียอิสระ 'เขาแค่บอกชอบไม่ได้ขอเป็นแฟนไปบอกเขาว่าไม่พร้อมทำอย่างกับเขาขอแต่งงานอย่างนั้นแหละ'(เพื่อนด่ามาอย่างนี้55)


ปล.เรื่องที่บอกว่าไม่พร้อมขอไม่บอกว่าไม่พร้อมเรื่องอะไรนะ แต่มีเหตุผลละกันเนอะ
ปล.ทุกคนคิดว่าจขกท.จิตอ่อนๆป่ะ555
ปล.กระทู้นี้เป็นกระทู้ระบาย+ขอความคิดเห็น อย่าด่าจขกท.ไปมากกว่านี้เลยยย เค้าสำนึกแล้ววว เตือนใจเราก็พอขอล่ะ (-/\-)