วันนี้อยากเล่าความรู้สึกช่วงนี้จังเลย
เรื่องบางเรื่องมันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กๆ สำหรับใครหลายคน แต่สำหรับเชาว์แล้วถือว่าเป็นเรื่องใหญ่เลยทีเดียว
เด็กกลุ่มออทิสติกกับการหางาน ฟังดูแล้วอาจจะมองขำๆ ว่ามีเด็กคนไหนทำได้บ้างนะ ขนาดคนปกติยังหางานไม่ได้เลย ของก็ต้องกินต้องใช้ พ่อแม่หลายคนคิดว่า ถ้าตัวเองหาเงินไม่ได้ ลูกจะใช้ชีวิตอยู่อย่างไร ลูกจะเอาเงินที่ไหนกิน
สำหรับเชาว์นั้นก็คิดเหมือนกัน ตัวเองเป็นเด็กพิเศษแบบนี้ มีความบกพร่องรอบด้านในการทำงาน จะมีใครจ้างละ และเชาว์เรียนจบครู ใครอยากให้มาเป็นครู ถึงจะอ่านออก เขียนได้บ้าง เชาว์ไม่ได้เกิดบนกองเงินกองทอง หรือมีธุรกิจเอง จะทำอย่างไรดีละ
เชาว์เรียนจบครูด้วยความพยายาม พยายามแล้ว พยายามอีก เชาว์ก็ค้นพบสถานที่ๆ เชาว์จะสามารถเป็นครูได้ สามารถทำงานได้ เชาว์เลือกที่นั่น สิ่งที่เชาว์ต้องเตรียมคือเอกสารต่างๆ ในการสมัครงาน
การเตรียมความพร้อมในการสมัครงานของเชาว์ เชาว์ได้เริ่มต้นจากเขียนใบสมัครอย่างตัวบรรจงลงไป และตอบคำถามอย่างจริงใจ ถามว่าตอบอย่างจริงใจ มันต่างจากตอบอย่างสวยหรูอย่างไร เชาว์มองว่ามันเป็นการแสดงออกถึงความซื่อสัตย์ต่องาน ต่อตนเอง การเป็นครูต้องห้ามหลอกตัวเอง เชาว์ได้เขียนตอบอย่างจริงใจ ใส่ใจทุกคำตอบ กลั่นกรองความคิดมาสู่ตัวหนังสือ
ถามต่อว่าการตอบคำถามสัมพาทย์ข้อเขียนที่แสดงความคิดเห็น ตอบให้ดียากไหม สำหรับความคิดเด็กกลุ่มออทิสติกแบบผม ผมคิดว่าการตอบแบบจริงใจยากกว่า แต่มันคือการที่เราได้ยอมรับความจริง
หลังจากที่กรอกประวัติ คราวที่ก็หาหลักฐานประกอบสมัครงาน ถามว่าหลักฐานต่างๆ มันก็ต้องใช้ และเชาว์ก็หามาจนพอ
มาถึงผลงาน จริงๆแล้วก็ต้องขอบคุณหลายๆคนที่ให้เชาว์มีโอกาสสร้างผลงานดีๆ อย่างไปเป็นวิทยากร เข้าร่วมสัมมนา เข้าร่วมการอบรม แม้กระทั้งการมีโอกาสจะให้ได้สัมภาทย์ในรายการทีวี ผมขอบคุณจริงๆ ที่ให้โอกาส ทำให้ผมมีผลงานดี
จากนั้นเชาว์ก็รวมผลงาน และในที่สุดก็ได้โปรไฟล์สมัครงาน ถึงจะไม่ดีที่สุด แต่เป็นผลงานที่ภูมิใจที่สุด แม่ของผมสอนผมว่า ผลงานที่ดีไม่ได้วัดกันที่ความสวยงามที่ทำให้ตัวเองดูดี แต่เปฺนผลงานที่ใส่ความจริงใจ และเขาจะรู้สึกว่าผลงานที่จริงใจมันสวยงามยิ่งกว่าวิ่งใดๆ
ตอนนี้เชาว์รอแค่ใบรับรองผลการศึกษา ถึงเชาว์จะงี่เง่างอแง เพราะเหตุผลส่วนตัว ปัญหาครอบครัว แค่อยากให้ทุกคนเข้าใจว่า เชาว์กำลังพยายามที่จะผ่านมันไปให้ได้นะครับ
ขอแท็ก อยู่ในห้องชานเรือนนะครับ อยากเป็นแรงบันบาลใจให้พ่อแม่ที่นี่ทุกคนนะครับ
แชร์ความในใจในการหาทำงานของเด็กกลุ่มออทิสติกอย่างผม
เรื่องบางเรื่องมันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กๆ สำหรับใครหลายคน แต่สำหรับเชาว์แล้วถือว่าเป็นเรื่องใหญ่เลยทีเดียว
เด็กกลุ่มออทิสติกกับการหางาน ฟังดูแล้วอาจจะมองขำๆ ว่ามีเด็กคนไหนทำได้บ้างนะ ขนาดคนปกติยังหางานไม่ได้เลย ของก็ต้องกินต้องใช้ พ่อแม่หลายคนคิดว่า ถ้าตัวเองหาเงินไม่ได้ ลูกจะใช้ชีวิตอยู่อย่างไร ลูกจะเอาเงินที่ไหนกิน
สำหรับเชาว์นั้นก็คิดเหมือนกัน ตัวเองเป็นเด็กพิเศษแบบนี้ มีความบกพร่องรอบด้านในการทำงาน จะมีใครจ้างละ และเชาว์เรียนจบครู ใครอยากให้มาเป็นครู ถึงจะอ่านออก เขียนได้บ้าง เชาว์ไม่ได้เกิดบนกองเงินกองทอง หรือมีธุรกิจเอง จะทำอย่างไรดีละ
เชาว์เรียนจบครูด้วยความพยายาม พยายามแล้ว พยายามอีก เชาว์ก็ค้นพบสถานที่ๆ เชาว์จะสามารถเป็นครูได้ สามารถทำงานได้ เชาว์เลือกที่นั่น สิ่งที่เชาว์ต้องเตรียมคือเอกสารต่างๆ ในการสมัครงาน
การเตรียมความพร้อมในการสมัครงานของเชาว์ เชาว์ได้เริ่มต้นจากเขียนใบสมัครอย่างตัวบรรจงลงไป และตอบคำถามอย่างจริงใจ ถามว่าตอบอย่างจริงใจ มันต่างจากตอบอย่างสวยหรูอย่างไร เชาว์มองว่ามันเป็นการแสดงออกถึงความซื่อสัตย์ต่องาน ต่อตนเอง การเป็นครูต้องห้ามหลอกตัวเอง เชาว์ได้เขียนตอบอย่างจริงใจ ใส่ใจทุกคำตอบ กลั่นกรองความคิดมาสู่ตัวหนังสือ
ถามต่อว่าการตอบคำถามสัมพาทย์ข้อเขียนที่แสดงความคิดเห็น ตอบให้ดียากไหม สำหรับความคิดเด็กกลุ่มออทิสติกแบบผม ผมคิดว่าการตอบแบบจริงใจยากกว่า แต่มันคือการที่เราได้ยอมรับความจริง
หลังจากที่กรอกประวัติ คราวที่ก็หาหลักฐานประกอบสมัครงาน ถามว่าหลักฐานต่างๆ มันก็ต้องใช้ และเชาว์ก็หามาจนพอ
มาถึงผลงาน จริงๆแล้วก็ต้องขอบคุณหลายๆคนที่ให้เชาว์มีโอกาสสร้างผลงานดีๆ อย่างไปเป็นวิทยากร เข้าร่วมสัมมนา เข้าร่วมการอบรม แม้กระทั้งการมีโอกาสจะให้ได้สัมภาทย์ในรายการทีวี ผมขอบคุณจริงๆ ที่ให้โอกาส ทำให้ผมมีผลงานดี
จากนั้นเชาว์ก็รวมผลงาน และในที่สุดก็ได้โปรไฟล์สมัครงาน ถึงจะไม่ดีที่สุด แต่เป็นผลงานที่ภูมิใจที่สุด แม่ของผมสอนผมว่า ผลงานที่ดีไม่ได้วัดกันที่ความสวยงามที่ทำให้ตัวเองดูดี แต่เปฺนผลงานที่ใส่ความจริงใจ และเขาจะรู้สึกว่าผลงานที่จริงใจมันสวยงามยิ่งกว่าวิ่งใดๆ
ตอนนี้เชาว์รอแค่ใบรับรองผลการศึกษา ถึงเชาว์จะงี่เง่างอแง เพราะเหตุผลส่วนตัว ปัญหาครอบครัว แค่อยากให้ทุกคนเข้าใจว่า เชาว์กำลังพยายามที่จะผ่านมันไปให้ได้นะครับ
ขอแท็ก อยู่ในห้องชานเรือนนะครับ อยากเป็นแรงบันบาลใจให้พ่อแม่ที่นี่ทุกคนนะครับ