สวัสดีครับ. วันนี้ผมมีเรื่องราวความรักที่อาจไม่สวยงามอะไร เพราะว่าผมก็ได้แต่แอบชอบเขา
ผมมีผู้หญิงคนนึงที่แอบชอบมาตั้งแต่ ม.2แล้วครับตอนนี้ผมกำลังจะจบม.3ผมรู้สึกว่าผมชอบเธอมากเพราะเธอเป็นคนที่น่ารัก เท่าที่จำได้ผมเคยคุยกับเขาเพียงไม่กี่ครั้งเองถึงจะเป็นแบบนั้นถึงผมจะได้แค่แอบชอบผมว่าผมพอใจแล้วความจริงผมอยากจะคุยอยากจะสนิทกับเธอมาก แต่ไอเรามันก็คนขี้อายอะนะเลยไม่กล้าซักทีจอนนี้ผมจะจบม.3ผมไม่ได้จะต่อโรงเรียนเดิมผมรู้สึกเสียใจนิดๆแต่อนาคตเราๆกิอยากเรียนในสิ่งที่ชอบ ผมยังจำได้อยู่เลยอนนั้นเป็นวันรับผลสอบม.3เทอม1 เป็นครั้งแรกเลยที่เธอโบกมือบ๊ายบายให้ผมๆดีใจมากถึงกับวิ่งรอบอาคารเรียนเลยผมไม่เคยดีใจอะไรขนาดนั้นมาก่อนหัวใจผมเต้นแรงเพราะตอนเธอยิ้มเธอยิ่งเหมือนนางฟ้าที่พระเจ้าส่งมา ตอนเปิดเทอมม.3เทอม1ใหม่ๆผมเอาดอกกุหลาบไปให้เธอในคาบประชุมระดับเธอรับไว้ด้วยหน้างงๆ ผมเป็ยอะไรไม่รู้เป็นประเภทที่ว่าเจอหน้าในใจอยากมองอยากยิ้มแต่รางกายมันกลับหันหน้าแล้วเดินหนีใจจริงอยากทักมากๆจอนวันเกิดดเธอผมก็ตั้งใจที่จะให้ของขวัญเธอไม่รู้ว่าเธอจะชอบมันรึเปล่าแต่อย่างน้อยเราก็อยากให้เพราะเป็นปีสุดท้ายที่ได้เห็นหน้ากันวันวาาเล่นไทน์ล่าสุดนี้ผมก็พยายามรวบรวมความกล้าอย่างมากสุดท้ายผมกล้าที่จะให้กุหลาบเธอตอนนั้นผมยังจำได้เลยรอยยิ้มน่ารักๆที่ทะลุมาในหัวใจผม 555555 (น้ำเน่าจังเรา) ใีหลายครั้งที่ผมจะพยายามตัดใจแแล้วไปหาคนอื่นแต่ว่านะเพราะอะไรไม่รู้ทุกๆครั้งทุกวินาทีจะนึกถึงเธอตลอดมันทำให้ผมตัดใจไม่ได้.ผมมีความสุขนะที่ได้มาเจอกับเธอคนนี้ถึงสุดท้ายแล้วผมไม่กล้าที่แม้แต่จะได้คุบกับเธอแต่ผมก็ไม่เสียใจอย่างน้อยผมจะจดจำไปตลอดชีวิตว่าผมโชคดีมากที่ได้มาพบเธอคนนี้ อย่างน้อยผมก็จะรักเธอตลอดไป. 😍😘😳😄

ปล.ใครที่เข้ามาอ่านก็ชอขอบคุณมากนะครับที่ได้สละเวลามาฟังเรื่องราวจากผม