เข้า facebook ก็มีแต่คนอัพแต่ อะไรดีๆ
เกรดสูงๆ เงินเดือนสูงๆ หน้าที่การงานสูงๆ อวดอะไรรวยๆ
มันทำให้ผมกลับมามองตัวเอง และกดดันเอามากๆ
อิจฉา
เลยครับ
ผมต้องเอาชนะทุกคนให้ได้ใช่มั้ย ต้องได้ยอด like มากกว่า ถึงจะถือว่าผมได้รับสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต , ถือว่าผมชนะทุกสิ่งแล้วอย่างนั้นหรือ?(เอ๊ะทำไมผมรู้สึกแบบนั้น T T)
บางคนอาจถามกลับ? : "เอ้า? ไม่อยากเล่นก็ไม่ต้องเล่นสิ ใครบังคับคุณ?"
ผมจะตอบยังไงดีล่ะ..... ถ้าวันนึงชีวิตผมไม่ต้องพึ่ง facebook อีกต่อไป ผมจะลบทิ้งเลยแหละครับ
อยากขอกำลังใจหรือวิธีจากคนที่มีภูมิต้านทาน facebook หรือวิธีรับมือทีครับ เวลาเห็นเพื่อนๆมีอะไรที่มันเหนือกว่าเราแล้วมันเจ็บปวดใจจิงๆ
บางคนอาจสวนกลับ : "คุณเป็นเพื่อน ดังนั้น คุณควรจะดีใจที่เห็นเพื่อนคุณประสพความสำเร็จ"
........ แต่ผมกลับไม่รู้สึกแบบนั้นเลย ผมรู้สึกว่าผมอยู่ใน level ที่ต่ำกว่าพวกเค้า มันยิ่งทำให้ผมกดดันตัวเองอยู่เสมอเพื่อที่ซักวัน จะได้ เหนือกว่าพวกเค้าเหล่านั้น และนั่น คือวันที่สงครามจบ. คือวันที่ผมจะหยุด (ไม่รู้สิ ตอนนี้ผมคิดได้แบบนี้ , นานๆไปความคิดอาจเปลี่ยน)
คนเรามันวัดกันจากอะไรครับ ผมเล่น Facebook ทีไร รู้สึกว่าตัวเองด้อยมาก
เกรดสูงๆ เงินเดือนสูงๆ หน้าที่การงานสูงๆ อวดอะไรรวยๆ
มันทำให้ผมกลับมามองตัวเอง และกดดันเอามากๆ
อิจฉาเลยครับ
ผมต้องเอาชนะทุกคนให้ได้ใช่มั้ย ต้องได้ยอด like มากกว่า ถึงจะถือว่าผมได้รับสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต , ถือว่าผมชนะทุกสิ่งแล้วอย่างนั้นหรือ?(เอ๊ะทำไมผมรู้สึกแบบนั้น T T)
บางคนอาจถามกลับ? : "เอ้า? ไม่อยากเล่นก็ไม่ต้องเล่นสิ ใครบังคับคุณ?"
ผมจะตอบยังไงดีล่ะ..... ถ้าวันนึงชีวิตผมไม่ต้องพึ่ง facebook อีกต่อไป ผมจะลบทิ้งเลยแหละครับ
อยากขอกำลังใจหรือวิธีจากคนที่มีภูมิต้านทาน facebook หรือวิธีรับมือทีครับ เวลาเห็นเพื่อนๆมีอะไรที่มันเหนือกว่าเราแล้วมันเจ็บปวดใจจิงๆ
บางคนอาจสวนกลับ : "คุณเป็นเพื่อน ดังนั้น คุณควรจะดีใจที่เห็นเพื่อนคุณประสพความสำเร็จ"
........ แต่ผมกลับไม่รู้สึกแบบนั้นเลย ผมรู้สึกว่าผมอยู่ใน level ที่ต่ำกว่าพวกเค้า มันยิ่งทำให้ผมกดดันตัวเองอยู่เสมอเพื่อที่ซักวัน จะได้ เหนือกว่าพวกเค้าเหล่านั้น และนั่น คือวันที่สงครามจบ. คือวันที่ผมจะหยุด (ไม่รู้สิ ตอนนี้ผมคิดได้แบบนี้ , นานๆไปความคิดอาจเปลี่ยน)