กระทู้นี้เราก็ใช้เป็นที่ระบายความรู้สึก เเละเรื่องราวต่างๆทั้งดีเเละร้ายที่เกิดขึ้นกับเรา ณ ตอนนี้
...จนถึงวันสุดท้ายที่เราต้องจากกัน....
    เรากับเเฟนคบกันมาเข้าปีที่ 6  เมื่อก่อนเราสองคนรักกันมาก เพื่อนๆต่างอิจฉาในทุกๆสิ่งที่เค้าทำให้เรา
ตอนเรียน ม.ปลาย เราเรียนอยู่คนละอำเภอกัน ห่างกัน 80 กม.ได้ เเต่เค้าก็มาหาเราทุกอาทิตย์ ไม่เคยขาด
ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงอื่นเข้ามาเลย ตอนนั้นในกลุ่มเราเป็นคนที่เพื่อนทุกๆคนอิจฉา เเฟนเราไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไร
เเต่เค้านิสัยน่ารักมาก ไม่ว่าเราพูดอยากได้อะไร เค้าจะหาให้ได้ตลอด
   พอเข้ามหาลัย เราก็ได้เรียนที่เดียวกัน เอกเดียวกัน   ตอนเรียนเราอยู่ด้วยกันตลอดอยู่หอเดียวกันไปเรียนด้วยกัน
วันๆนึงเเทบไม่มีตอนไหนไม่ได้เจอกันเลย มีบ้างที่เราทะเลาะกัน เเต่มันเเค่เรื่องเล็กน้อยตามประสาลิ้นกับฟัน
เราอยู่ด้วยกันจนผูกพันธุ์ เป็นทุกๆอย่างให้กัน ผ่านกันมาทุกๆอย่าง ตังค์หมดทุกบาททุกสตางค์จนไม่มีไรจะกินเราก็เคยเจอกันมา
หรือบางทีมีมาม่าเเค่ห่อเดียว มีไข่เเค่ฟองเดียว เราก็จะเเบ่งกันกิน(มันมีความสุขกว่าตอนที่เราไปกินหรูๆบนห้างอีกนะ)
เเต่พอจะเรียนจบกับมีปัญหาหลายๆอย่างเข้ามา  เเละที่ทำให้รักเราเปลี่ยนไปคือเรื่องมือที่สาม มีอยู่ช่วงนึงเรานอกใจเค้า
(เเต่ความจริงเเล้วไม่มีอะไรหรอก เราเเค่คุยตามประสาไม่ได้คิดอะไร) เเฟนเรารู้ก็โมโหเเละบอกเลิกเราเเบบเฉยชา ด้วยความที่เรา
ไม่ได้คิดอะไรกับผู้ชายคนนั้นจริงๆ เราก็เลยโมโหเเละทำประชดเค้า  เราทะเลาะกันเเรงมากขึ้นจนเค้าไล่เราออกจากหอ
ด้วยความที่เราเป็นคนที่รักศักดิ์ศรีเราก็หาหอใหม่เเล้วย้ายออกทันที เเละเราก็ไม่ค่อยรับโทรศัพท์เค้าเลย  เราออกไปได้เเค่เดือนเดียว
เราก็กับมาอยู่กับเค้าเเละขอโทษเค้าที่ทำผิด เเต่เหมือนทุกอย่างมันเปลี่ยนไป  อยู่กันได้ไม่เท่าไหร่เค้าก็มีคนอื่น ไปไหนมาไหนด้วยกัน
เราโมโหมากเเต่สุดท้ายเราก็ยอมให้อภัยเเละก็พยามลืมๆมันไป  ผ่านมาอีกไม่ถึงเดือนเราก็จับได้อีกว่าเค้าเเอบเปิดเฟสใหม่เเละคุยกับคนอื่น
ในใจเราตอนนั้นคิดอยู่คำถามเดียวว่า  เตงไม่รักเค้าเเล้วหรอ??  เเต่เราก็ให้อภัยเเละคุยกันว่าถือว่าเราหายกัน ต่อไปเราจะไม่ทำเเบบนี้กันอีกทั้งสองคน
   จนเราเรียนจบ ตอนนี้เค้ามีงานทำ  ส่วนเรายังไม่ได้งาน ที่ได้ก็ไม่เหมาะ ตอนนี้วันๆนึงเราก็จะได้คุยกันเเค่ช่วงหัวค่ำจนถึงห้าทุ่ม  
เเต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด เราไม่รู้ว่าเค้าเป็นอะไรตั้งเเต่เเยกกันไปเค้าไม่ค่อยรับสายเรา คุยกันเเป๊ปเดียวก็บอกจะไปอาบน้ำบ้าง กินข้าวบ้าง
เเล้วก็หายไปเป็นชั่วโมง พอกลับมาอีกทีคุยได้สักพักก็ขอนอน  คือเราก็พยามเข้าใจเค้านะว่าเค้าทำงาน เเต่เราก็อดน้อยใจไม่ได้ บางทีคุยๆกันอยู่
เค้าวางไปเราก็กดโทรกลับทันทีเเต่เค้าก็ไม่รับ (เวลาเเค่ไม่กี่วิเนี่ยนะ) อ้างว่าไม่ได้ยินตลอด
   เรากลัวความห่างไกลทำให้เราต้องเเยกกันก็เลยพยามหางานที่ใกล้ๆเค้า เจอกันอาทิตย์ละครั้งก็ยังดี  เเต่ทุกครั้งที่เราบอกว่าเราจะไปสัมภาษณ์งานที่ได้ใกล้ๆเค้า เค้าก็จะมีทีท่าเฉยๆ บางทีพูดเหมือนไม่อยากให้ไป ไม่ก็บอกว่าถ้ามาอยู่เค้าก็มาหาไม่ได้นะ
..... ตอนนี้เราเริ่มไม่เเน่ใจเเล้วว่าเค้าหมดรักเราเเล้วหรือป่าว? เราเลยมาเก็บเรื่องราวนี้เอาไว้ เพื่อดูว่าตั้งเเต่วันนี้ไปเราจะเขียนเรื่องราวของเราได้อีกกี่วัน...
(วันไหนที่เราต้องเลิกกันจริงๆ เราจะเอากระทู้นี้ให้เค้าอ่าน ให้ตี่รู้ไว้เสมอว่าเค้ารักตี่เสมอไม่ว่าตี่จะดีจะร้ายกับเค้ายังไง)