เราๆโดนสิ่งที่เรียกว่า social pressure ครับ เช่น เห็นละครช่อง 3 หรือสื่อต่างๆ ทำให้มีค่านิยม "ปรุงแต่ง" ตามๆกัน
เช่น ต้องหน้าตาสวยหล่อ เดี๋ยวนี้คนทำศัลยกรรมเยอะ ต้องทานอาหารร้านหรูๆอวดเพื่อน ต้องมีนู่นมีนี่
จริงๆมันก็เรื่องสมมติ
ผมเองสมัยก่อนทำงานหนัก ไขว่คว้าความยิ่งใหญ่ แต่มีวันนึงได้ขึ้นเขา ไปนั่งคุยกับชาวเขา เห็นเขาไม่มีอะไรเลย แต่ชีวิตชิลมาก ตื่นเช้าดื่มชา ไปคุยกลับเพื่อน กลับมานอน เป็นอย่างนี้ทุกวัน ไม่ต้องคิดอะไรเลย สบายๆ มีความสุขของเขา ส่วนผมตรากตรำ เหนื่อยล้าทุกวัน . . . เพื่อสิ่ง "สมมติ"
เคยศึกษาธรรมะ ชีวิตพระยิ่งไม่มีอะไรใหญ่ แต่ไม่มีความทุกข์ มีมากยิ่งยึดติด ยิ่งทุกข์ซะอีก

จขกท. ใช้ค่านิยมที่สังคมกำหนด มาตัดสิน เลยรู้สึกเป็นทุกข์เป็นร้อนแทนญาติคุณครับ
จริงๆชีวิตเขาก็ไม่มีอะไรครับ จะหาแฟนคงหาไม่ได้แล้วหละ จะมีแฟนก็ต้องหล่อ รวย แต่ไม่มีก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรนะ? แค่อดเสพย์กาม ก็คิดซะว่าถือศีลละกัน
ส่วนไม่มีงานทำ ก็ไม่รู้จะไปเป็นปลาตู้ทำไมครับ ก็อย่างน้อยก็โชคดีที่ที่บ้านยังดูได้ บ้านเป็นกิจการ ยังพอดูได้
ไม่เป็นผู้ใหญ่ . . . ก็มีเหตุผลของมัน คือ เขาไม่ได้ทำอะไรมาเลย ไม่ได้ฝึกฝนอะไรมาเลย ถ้าหวังดี ก็ลองชวนเขาทำนู่นทำนี่ ให้ฝึกทักษะเล็กๆน้อยๆละกันครับ เอาแบบที่ไม่เสี่ยงเลยนะ ไม่ต้องให้เขาลงเงิน ไม่ต้องให้เหนื่อย คนที่ไม่ได้ผ่านการฝึกฝนมาเลย ต้องเริ่มมาจากอย่างนี้ครับ อย่าเริ่มยาก
ยกเว้นเขาไม่รับจริงๆ ก็กรรมเขาละ อย่าไปทุกข์แทนคนอื่นมากเกินไปครับ เราให้โลกเป็นแบบที่เราอยากให้เป็นทุกอย่างไม่ได้หรอกครับ

เงิน 5 แสน ไม่ใช้เลยก็ดีครับ เพราะเขาไม่มีรายได้ทางอื่น หมดแล้วหมดเลย หาใหม่แบบคนอื่นไมไ่ด้
อย่างน้อยก็กินดอกเบี้ยได้นะ

น้า พีช คห.25 ถูกต้องครับ
            ผมเข้าใจชีวิตแบบญาติ จขกท ครับ เพราะผมเคยเป็นแบบนั้น ผมคิดว่าผมอยุ่แบบมีข้าวกิน มีบ้านนอน มีเงินเผื่อฉุกเฉินก้อนนึง ก็พอแล้ว จะเอาอะไรมากมาย แต่คนรอบข้าง ญาติ พี่น้อง มีแต่คนถามทำไมไม่ทำโน่น ทำนี่ คนนั้นทำไอ้นี่ คนนี้ทำไอ้นั่น สารพัดจะยกตัวอย่างมาเปรียบเทียบไอ้ที่พูดตรง ๆ ถามตรงก็มาก สุดท้ายผมก็กระโจนตามกระแส ออกมาลุยกับชีวิต ก็มีความสุข ความสำเร็จ ตามอัตภาพ แต่ในใจลึก ๆ ผมก็ยังคิดถึงชีวิตแบบนั้นอยู่ ชีวิตที่นาฬิกาเดินช้า ชีวิตที่การเปลี่ยนแปลงรอบข้างไม่ค่อยมีผลกระทบต่อเรา เหมือนอยู่ในฝากะลาครอบแต่ก็สงบดี
           ระวังนะครับ คุณจขกท. ในขณะที่คุณกำลังสงสารเขา เขาก็อาจกำลังสงสารคุณอยู่ก็ได้ เพียงแต่คุณทั้งคู่ยืนอยู่คนละฝั่งของแม่นำ้แห่งชีวิต สายนี้เท่านั้นเอง และแน่นอน ฝั่งของ จขกท มีคนยืนอยู่มาก มากซะจนคนอีกฝั่งกลายเป็น คนน่าสงสาร คนไม่มีเป้าหมาย คนไม่ทะเยอทะยาน แต่ความสุขของทั้งสองฝั่งผมว่าไม่แตกต่าง ตราบที่เรายังรู้สึกว่าเรายืนถุกฝั่ง

เรามีญาติและคนรู้จักหลายคนเลยที่เป็นแบบนี้ เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก
ที่นึกได้ก็ลูกพี่ลูกน้อง 2 คน คนข้างบ้านอีก 1  เป็นชาย 2 หญิง 1
Profile แบบเดียวกันเลย อายุ 40 กว่าๆ โสด ไม่ทำงาน เรียนประมาณมัธยมหรือพาณิชย์ก็มี จบแล้วมาอยู่บ้านเฉยๆ
ใช้เงินพ่อแม่แล้วแต่จะให้ วันๆก็ทำอะไรก็อกๆแก็กๆไป
พวกนี้เขาจะมักน้อย อยู่ได้แบบไม่ต้องการอะไรกับชีวิตมาก  เมื่อก่อนยังเคยสงสัยว่าไม่เบื่อบ้างเหรอไงอยู่ไปวันๆชีวิตดูไร้ค่า
มาดูตัวเองตอนนี้หลังจากที่ดิ้นรนกับชีวิตมานานจนแทบไม่มีเวลาหยุดพัก  เผลออีกทีก็จะแก่อยู่แล้ว เลยได้คิดขึ้นมาว่าไอ้ที่เราทำมาทั้งชีวิตนี่สุดท้ายแล้วมีความสุขกว่าเขาแน่หรือ หุหุ

จขกท ไปเห็นเขาเป็นภาระเอง  เอาชุดความคิดตัวเองไปตัดสินคนอื่น เขาไม่เห็นมีปัญหาอะไรเลยนะ ก็ไม่มีครอบครัวไง อยู่แบบสมถะ
คือถ้ามีญาติมาเที่ยวว่าเราผิดปกติมาตั้งกระทู้อะไรแบบนี้  เราด่าเปิงเลยนะ เขาเรียกว่า "เผือก "