เรื่องมีอยู่ว่า ฉันมีแฟนที่คบหามาด้วยกันเป็นเวลา 1 ปี ตอนแรกเราเป็นเพื่อนกันค้ะอยู่ห้องเดียวกันก็ไม่ได้อะไร วันนั้นเป็นวันเกิดเพื่อนเราไปเที่ยวทะเลกันค้ะแต่ตอนนั้นเป็นตอนกลางคืน ตอนแรกนั่งเล่นกันไปมาที่ศาลา ที่นี้เขาก็มานั่งใกล้ๆเราป้อนขนมบ้างชวนคุยบ้างตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะว่าเป็นเพื่อนกันพอสักพักเริ่มแปลกๆเขานั่งกับเราตลอด พอนั้นเหมือนเพื่อนๆคนอื่นรู้ก็ลุกไปจากศาลากันหมดเหลือเราแค่สองคน จากนั้นเขาก็บอกชอบเราค้ะ พออีกวันเพื่อนจัดวันเกิดที่ร้านแห่งหนึ่งค้ะเขาขอเราเป็นแฟนเขาบอกว่า "ลองคบกับเรานะถ้าไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร" เราก็เลยตอบตกลงไปค้ะเพราะตอนนั้นเราก็รู้สึกดี เราคบกันมาเรื่อยๆค่ะ เขาดีกับเรามาก น่ารักมากตอยดูแลเรา ตามใจเราง้อเราทำทุกอย่างให้เรา รับเรื่องทุกอย่างของเราได้ ปกป้องเราจากอันตรายได้เขาดีมากเลยค้ะไม่เคยเจอใครดีเท่าเขามาก่อน เราก็รักเขานะรักจนยอมให้ทุกอย่าง เราสองคนไปเที่ยวด้วยกันบ่อยค่ะเกือบทุกอาทิตย์เลย แต่มีข้อเสียของเขาอยู่อย่างค่ะคือชอบแต่งรถกับติดเพื่อน พอเราเริ่มคบกันมาสักพักประมานเดือนที่ 8 เขาเริ่มติดเพื่อนมากขึ้นไม่ใช่เพราะเขามีคนอื่นนะค่ะ แต่ชอบอยู่กับเพื่อนชอบไปดันรถกับเพื่อน เราก็เลยไปคุยกับพี่คนหนึ่งแต่เราไม่ได้คิดอะไรกับพี่คนนั้นนะแค่คุยเพื่อประชด จนแฟนจับได้ค้ะเขาก็บอกเราว่าอย่าทำอีกเราก็เลิกคุยค้ะ พอที่นี้มีน้องที่ รร มาจีบเรา เขาก็หาว่าเราคุยกับคนนั้น ทั้งที่เราเจอก็แค่ยิ้มทักทายตามประสาคนรู้จัก พอนั้นใกล้ถึงวันครบรอบ 1 ปี เราตามไปง้อเขาค่ะโดยการอยู่คนเดียวเดินไปทุกที่ ที่คิดว่าอาจจะเจอเขาพอนั้นไปร้านเหล้ากับพี่ค่ะแล้วเจอเขา เราขอปรับความเข้าใจอยากอธิบายว่าไม่มีอะไรแค่พี่น้องกัน แต่เขาไม่ฟังเลยค่ะพูดแค่ว่าอย่านึกนะว่าอยู่ รร เป็นไงจะไม่รู้เรา งง เลยค่ะพอจะอธิบายก็ไม่ฟังแล้วเราก็เลิกกันวันครบรอบเลยค่ะ วันนั้นเจ็บมากคิดจะฆ่าตัวตายด้วยซ้ำแต่มีพี่คอยดูไว้ เราร้องทั้งคืนเลยมันเจ็บที่เขาเข้าใจเราผิดไม่ฟังเราอธิบาย พอเลิกกันก็ต้องเจอกันทุกวันค่ะเพราะอยู่ห้องเดียวกัน งานบางกลุ่มก็อยู่กลุ่มเดียวกัน เรียนชุมนุมเดียวกัน พักเที่ยงมานั่งใต้อาคารกลุ่มเรากับกลุ่มเขาก็นั่งใกล้กันค่ะ พอเจอหน้าเขาก็เฉยๆ ดูเขามีความสุขดี เหมือนไม่เหลือเยื้อใยให้กันเลย ควรทำไงดีค่ะ ?