ผมขอแนะนำตัวก่อนน้ะ ผมชื่อกิตติภัค แจ้งโพธิ์ อายุ 15 ปี ผมเหนื้อยเหลือเกินทุกครั้งๆผมท้อมากไม่มีใครเข้าใจรับฟังคำพูดของผมเลย พ่อของผมนั้นเขาเป้นคนหัวโบราณชอบเอาความคิดตัวเองเป้นหลัก เอ่อลืมไปผมจบม3แล้วน้ะ ผมจะไปต่อวิทยาลัยศรีวิกรไกล้ๆbtsพระโขนง ผมจะไปสมัครเรียนที่นั้น แต่พอ่ของผมชอบพูดว่ายังไงเขาก้ไม่รับผมหรอกแม่ผมก้บอกค่าเทมอแพง ผมบอกแม่ว่าเป้นข้าราชการนั้นเบิกจ่ายได้ (พ่อแม่ผมเป้นข้าราชการ) แต่เขาก้ไม่ฟังผม ผมรู้สึกว่างเปล่าเหลือเกิน เอาจิงๆน้ะเวลาที่ผมล้มพ่อผมมักซ่ำเติมผมตลอดไม่ให้ความหวังผมเลย บางครั้งผมก้ไม่เข้าใขผู้ใหญ่เหมือนกัน ผมอยากให้เขาฟังผมบ้างผมอยากเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ผมเป้นคนที่งี่เงามาก ผมมีแฟนมาแล้ว9คนแต่ก้ไม่มีใครดีซักอย่าง ทุกๆคนทิ้งผมไว้อยู่คนเดียวมันเครียดผมเบื่อเหลือเกินทั้งๆที่ตอนเด้กความรู้สึกแบบนี้มันไม่มีในหัวผมเลย ที่ผมตั้งกระทู้จิงๆผมอยากระบายมันออกมาผมหวังอยากให้มีคนเข้าใจผมกอดผมไว้ทุกครั้งที่ผมสับสนในชีวิตผมน้ะไม่มีความสุขเลย บางครั้งก้สงสัยว่าผมมันแย่มากเลยหรอ? ถึงไม่มีใครแครผมดูแลผมเลยแต่ผมก้เข้าใจน้ะ ว่าผมน้ะเป้นคนเอาแต่ใจงี่เงาโกดง่ายติงตองๆปันยาออนบ้างติดเล่นผมหวังว่าจะมีใครในโลกนี้ที่กอดผมทำให้ผมมีความสุขไม่ว่างเปล่าแบบนี้ไม่อ่อนแอแบบนี้ ขอบคุณครับ แอดเฟชผมมาคุยได้น้ะ kittipak changpro . ผมหวังว่าคงมีคนรับฟังผมน้ะ