เนื่องจากเด็กแต่ละคนนั้นมีความถนัดและความชอบที่แตกต่างกัน ดังนั้นบ่อยครั้งที่ความคาดหวังของผู้ใหญ่นั้นมักจะไปขัดกับความต้องการความชอบของเด็กๆ  หากเราสามารถรู้ได้ก่อนว่าลูกเราเป็นเด็กที่มีความชอบหรือมีความถนัดด้านไหนแล้วก็จะช่วยให้เข้าใจลูกมากขึ้นเวลาที่เขางอแงหรือไม่อยากทำอะไรบางอย่าง เพราะบางครั้งมันเกิดจาก “ความไม่ถนัด”  ไม่ใช่จาก “ความขี้เกียจ”  และที่สำคัญคือเราไม่จำเป็นที่จะต้องเลี้ยงให้ลูกเก่งไปเสียทุกอย่าง

     ความชอบหรือความถนัดนั้นส่วนใหญ่จะเริ่มเห็นได้เด่นชัดเมื่อเด็กอายุเข้าสู่ช่วงท้ายของวัยอนุบาล (ประมาณ 4 ขวบขึ้นไป)  เนื่องจากเป็นวัยที่พัฒนาการด้านต่างๆ ทั้งภาษา กล้ามเนื้อ อะไรต่อมิอะไร นั้นพร้อมที่จะทำกิจกรรมต่างๆ  ประกอบกับเด็กในวัยนี้จะมีประสบการณ์ในการทำกิจกรรมต่างๆมาพอสมควร เช่น เขียนหนังสือ นับเลข วาดรูป ร้องเพลง เล่นกับเพื่อน ฯลฯ  และที่สำคัญมากที่สุดคือเด็กในวัยนี้จะเป็นวัยที่ “ช่างเลือก” คือบอกได้ว่าตัวเอง ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร อยากทำอะไร ไม่อยากทำอะไร ซึ่งจะทำให้ง่ายต่อการสังเกต   หลายคนพยายามสังเกตมานานว่าลูกมีพรสวรรค์ด้านไหน แต่ไม่เห็นเจอเลย วันๆ  เห็นแต่นั่งดูการ์ตูนหรือเล่นแต่  iPad  

     นอกจากการสังเกตแล้ว การพาลูกออกไปทดลองทำกิจกรรมต่างๆ นั้นก็มีความสำคัญ เพราะต้องอย่าลืมว่าเด็กเล็กๆ  เองก็ไม่รู้หรอกว่าในโลกนี้มันมีอะไรให้ทำบ้าง  ดังนั้นคุณพ่อคุณแม่ควรหาเวลาพาลูกๆ  ออกไปทำกิจกรรมที่หลากหลาย เพื่อค้นหาความชอบและความถนัดของตัวเอง  ซึ่งหากถามว่าแล้วควรออกไปทำอะไรบ้าง  ขอแนะนำว่าให้ทดลองตาม “ทฤษฏีพหุปัญญา (Multiple intelligences) ของ Howard Gardner”