เราเปน ผญ คนนึงที่ อ่าา ค่อนข้างดูดี รึป่าวไม่รุ้
คือวันนั้นเราไปคอนโดพี่สาว เราไปอยุ่กับพี่ที่เชียงใหม่ เพราะ รร เราปิดเทอมแล้ว วันนั้นพี่สาวเราก็ดื่มกับเพื่อนๆ 4-5คน มี ผช คนนึง ชื่อควีน. พี่เราบอกว่าเปนพี่รหัสของพี่เรา. พี่ควีนเค้าเปนเดือนคณะวิศวะ  ตาตี่ๆตัวสุงๆหุ่นดีๆ เพอร์เฟค! เวลาเกือบตี3 ทุกคนก้น็อคกันตามระเบียบ ร่วงไปทีละคน เหลือพี่ควีนคนเดียว คือเราไม่ดื่มด้วยเลยไม่เมา ตอนนั้นเราเริ่มง่วง คนอื่นๆก้หลับกันสนิทเลย เราบอกพี่ควินว่าเราง่วงแล้ว. เราขอไปนอนก่อน แล้วเราก้อเดินไปที่ห้อง. พี่ควินเดินตามเรามา?!?!?? แล้วเดินมาจับแขนเรา บอกว่าต้องการเรา. เราก้แบบ เฮ้ย ไรวะพี่ เราก้งงๆ ในหัวมึนอื้อเลย คืออึ้งด้วยไง ภายนอกดูดีมากกก ดูเพลบอยแต่ก้ดูน่าเชื่อถืออยุ่ เราก้เริ่มสบัดแขนออก พี่เขาก้เลื่อนมาจับไหล่2ข้าง ตอนนั้นเรากลัวมาก จะเรียกพี่สาวเราพี่ควินก้เอามือปิดปากเราไว้ แล้วลากเราไปที่ห้อง! ตอนนั้นเราเริ่มออกแรงมากขึ้น แต่เราสุ้แรงพี่ควินไม่ไหว เราเลยคิดถึงพ่อกับแม่เลย. ตอนนั้นกลัวมาก พี่ควินถอดเสื้อนักศึกษาของเขาออก เราใจเต้นแรงมาก หายใจเริ่มไม่ออก เราเปนโรคหอบหืด พี่ควินมองเราแป้ปนึง แต่ไม่สนใจ โยนเสื้อออกไปแต่มือยังปิดปากเราไว้ พี่เขาขึ้นมาบนเตียงแล้วบังคับให้เรานอนลง แต่เราไม่ยอม เขาเลยกดเราลงไป แล้วคร่อมไว้ เราร้องไห้เลย. คือทั้งกลัวทั้งตกใจ เราหอบหืดกำเริบ พี่เขาก้ดูตกใจ แล้วก้ถามว่าเปนอะไร เราก้บอกว่าช่วยหยิบยาที่ลิ้นชักที. พี่เขาดูตกใจมาก รีบเอายามาให้เรา พออาการเราดีขึ้น. เราร้องไห้โฮเลย พี่ควินก้อเข้ามาปลอบ แต่ความไว้ใจเราหมดลงแล้ว มันเหลือแต่ความหวาดระแวง พี่ควินขอโทดเราแล้วบอกว่า เปนเพราะว่าพี่เมา เลยขาดสติไปบ้าง เราเลยไม่เอาโทษเอาความ คืนนั้นพี่ควินบอกว่า พี่เขารุ้จักเรามานานแล้ว เมื่อปีที่แล้ว พี่สาวเราแนะนำให้รุ้จัก พี่เขาแอบส่องเฟสบุ้คเราบ่อยๆ แต่มีช่วงนึงที่พี่เขาไม่ได้เล่นเฟส ยาวมาจนต้นปีนี้ พี่เขาบอกว่ากะจะบอกเราแล้วว่าชอบ แต่เรามีแฟนซะก่อน พี่เขาเลยตัดใจไป จนวันนี้มาเจอกัน. ความรุ้สึกเดิมมันก้อเริ่มมา พี่ควินเล่าให้เราฟังเปนชั่วโมง สุดท้ายพี่เขาก้ขอกลับบ้าน และขอโทดเราอีกครั้ง
ตอนเช้ามาตาเราบวมปูดมาก ตาแดงๆด้วย พี่สาวเราถามว่าเปนอะไร แล้วถามว่าพี่ควินไปไหน. เราก้บอกว่าเราทะเลาะกับแฟน ส่วนพี่ควินขอกลับก่อนเพราะมีธุระ พี่สาวเราก้ไม่ติดใจอะไร

เรายอมรับนะว่าตอนแรกเราก้ปลื้มๆพี่ควินอยุ่ แต่พอเจอแบบนี้ เรากลายเป้นกลัวไปเลย แล้วตอนนี้เราก้หนักใจมาก เพราะเราต้องได้เจอกับพี่ควินบ่อยๆเราไม่รุ้จะทำยังไงดี เราไม่กล้าบอกพี่สาว ไม่กล้าบอกใครเลย T^T
ตอนนี้เราขอห่างจากแฟนเรา เพราะเรารุ้สึกแปลกๆ เราไม่ติดต่อกับเพื่อนเลย คือตัดจากโลกภายนอกเลย เราก้จะอยุ่แต่ในห้องคุยก้แค่พี่สาว เราไม่กล้าบอกอะไรใครเลยจิงๆ. เราเลยขอเลือกที่จะระบายออกทางนี้
#ความรุ้สึกเดิมมาอีกแล้ว เรากลายเปนซึมเศร้าไปเลย ความรุ้สึกเราโดดเดี่ยว เหมือนอยุ่คนเดียว เราพูดอะไรไม่ได้เลย เรากลัวไปหมดเลยค่ะ  กระทู้นี้อาจดูงี่เง่านะคะ แต่เราไม่มีที่ระบายจิงๆ ขอโทดนะคะหากทุกคนซีเรียสไปกับเราด้วย ครั้งนี้อาการเราสาหัสจิงๆ ความรุ้สึกเราไปหมดเลย ไม่เหลือ..... เราอยากหาทางออกที่ดีกว่านี้ เราอยากกลับไปร่าเริงเหมือนเมื่อก่อน เราอยากได้ชีวิตดีๆเราคืนมา แต่เราทำอะไรไม่ได้เลย..😢😢😢😢