ตอนนี้เราจะจบ ม.6 แล้ว แล้วก็ไม่รู้ว่าจะเจอน้องเค้าอีกเมื่อไหร่ ก็แค่อยากให้จบด้วยความรู้สึกดีๆให้เราได้คิดถึงเท่านั้น

เข้าเรื่องเลยนะ
น้องเค้าเป็นเพื่อนกับน้องที่เรารู้จัก(รุ่นน้องตอนประถมอ่ะ) ก็เห็นหน้ากันบ่อยน่ะเพราะเราชอบไปแกล้งรุ่นน้องเรา แต่ไม่ได้รู้จักอะไรกับน้องเค้าหรอก แล้วก็มีวันนึงเราวิ่งอยู่ที่สนามโรงเรียนเค้าก็เดินเข้ามาคุยเฉย ก็มากับรุ่นน้องเรานั่นแหละ มันเป็นครั้งเดียวที่เราคุยกันตอนนั้นเราอยู่ ม.4 นะตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก จนเราอยู่ ม.6 มันเริ่มจากช่วงกีฬาสี เราเป็นสตาร์ฟแบดแล้วเค้าก็เล่นแบดด้วยแต่คนละสีกันนะ ตอนเค้าแข่งเราก็ดูนะแต่ก็ไม่ได้เชียร์อะไร แต่เค้าหันมาดูเราหลายครั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่คิดไร (เค้ามีแฟนอยู่แล้วอ่ะ) หลังจากกีฬาสีมีวันนึงเรากินข้าวอยู่ที่โรงอาหารกับเพื่อนแล้วเพื่อนก็ บอกว่ามีคนโต๊ะนู้นเหมือนกำลังมองพวกเราอยู่(เรานั่งคนละฝั่งกันคนที่ พูด)เราก็แอบหันไปดูปรากฏว่าเป็นเค้าคนนั้นที่ดูอยู่เรารีบหันกลับแล้วก็กิน ข้าวต่อไม่รู้เราคิดไปเองรึป่าวว่าเค้ามองเรา เราเจอกันบ่อยมากหลายครั้งที่เราบังเอิญหันไปสบตาวินาทีนั้นคือใจเต้นแรง มาก><  เราว่าเราเริ่มรู้สึกหวั่นไหวแล้วหล่ะ  หลายๆครั้งที่สายตามัน มองหาเค้าอยู่ตลอดเหมือนสายตามันค่อยโฟกัสที่คนๆเดียว เค้าคงไม่ได้คิดอะไรกับเราหรอกแต่เป็นเราคนเดียวที่รู้สึกมากไป แต่เราโคตรรู้สึกดีอ่ะ พอนึกถึงตอนที่เราสบตากันใจมันสั่นทุกที

เราชอบความบังเอิญที่หลายๆครั้งทำให้เราเจอกัน เราชอบความรู้สึกตอนเรามองกันไกลๆ
ปล.ถ้าเราทำให้งงยังไงก็ขอโทษด้วยนะ (เขียนครั้งแรก 555)