ตีตัวออกห่างจากคนที่เราแอบรัก(ไม่ได้)

(ผมกำลังสับสนยุว่าตัวเองเป็นเกย์รึป่าว)
   ผมเคยมีความรุสึกดีๆกับเพื่อน ผช คนนึง(คนเดียวกับกระทู้แรกของผมและความรุสึกนี้ยังไม่หายไป)  หลิ่วตา
ผมไม่เคยคิดและไม่อยากเป็นเกย์แต่ก็ห้ามความรุสึกไม่ได้ ร้องไห้
ผมเคยพยายามตีตัวออกห่างจากมันไม่คุยกับมันไม่มองหน้ามันทำเป็นไม่รุจักมัน(เป็นช่วงเวลาที่ทรมานมาก) เศร้า
ไม่ถามถึงมัน แล้วพยามยามทำตัวให้เป็นปกติใช้ชีวิตกับเพื่อนๆคนอื่น ผมทำแบบนี้มา 2 วัน
พอเช้าวันที่ 3 ผมก็มาวิทยาลัยตามปกติ ผมจะเข้าวิทยาลัยมากินข้าวเช้าทุกวันที่วิทยาลัย
พอผมซื้อข้าวเสร็จผมก็มานั่งโต๊ะกับเพื่อนอีก 3 คน ก็นั่งกินข้าวไปคุยกับเพื่อนไปแล้วผมก็เหลือบตาไปเห็นมัน มันก็มากับเพื่อยร่วมห้องของมันอีกหลายคนผมก็ทำเป็นไม่เห็นมันทำเป็นนั่งคุยกับเพื่อนคนอื่น ยุดีดีมันก็เดินตรงมาที่ผมแล้วมันก็เอามือมาจับไหล่ผมแล้วมันก็พูดว่า "เฮ้ย เป็นอะไรว่ะไม่เห็นคุยกับกูเลย กูเป็นห่วงนะเว้ยมีอะไรก็บอกกูดิ โกรธกูหรา โกรธเรื่องอะไรว่ะ"ร้องไห้มันรัวมาเป็นชุด)
ผมก็ไม่รุจะทำยังไงผมก็เลยตอบมันไปว่ากุไม่เป็นไรหรอกกุก็ปกติของกุคิดมากไปป่ะ(ในใจโคตรดีใจเลยที่เป็นห่วง) จุ๊บๆ
หลังจากนั้นผมก็ไม่สามารถทำเป็นไม่รุจักมันได้เลย

เพื่อนๆเคยเป็นกันไหมคราบผมอยากฟังเรื่องราวของเพื่อนๆขอแบบยาวๆซึ้งๆนะคราบผมชอบอ่าน

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคราบ หัวใจ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่